Page 80 - ท้าวมหาชมพู
P. 80
42 ทา้ วมหาชมพู
เมื่อเข้าไปในกำแพงแก้วลาย ดำเนิรไปเหนือพื้นอันแล้วไปด้วย
แก้ววิเชียร ก็ทอดพระเนตรเห็นเสนารถทั้งหลายแสนหนึ่ง
อันพิทักษ์รักษาอยู่ในชั้นนั้น “โอโลเกตฺวา” ทอดพระเนตรดู
เสนารถทั้งหลายนั้นแล้ว ก็มีพระไทยสดุ้งตกประหม่าอิกเล่า
ครนั้ ลว่ งเขา้ ไปเบอื้ งนา่ ถงึ กำแพงแกว้ มณี เขา้ ไปในกำแพง
แก้วมณีแล้วก็เหยียบไปเหนือพื้นอันแล้วไปด้วยแก้วแดง ทอด
พระเนตรเห็นเสนาม้าทั้งหลายแสนหนึ่งอันพิทักษ์รักษาอยู่ในชั้น
นั้น ก็มีพระไทยสดุ้งตกประหม่าอิกเล่า
ครั้นล่วงเข้าไปถึงกำแพงแก้วผลึก เหยียบไปเหนือพื้น
อันแล้วไปด้วยทองนั้น ก็ได้ทอดพระเนตรเห็นเสนาช้างทั้งหลาย
แสนหนึ่ง อันพิทักษ์รักษาอยู่ในชั้นนั้นทอดพระเนตรดูเสนาช้าง
ทั้งหลายนั้นแล้ว ก็สดุ้งตกพระไทยอีกครั้งหนึ่งเล่า
ครัน้ ลว่ งเขา้ ไปถงึ กำแพงทองแลว้ กไ็ ดท้ อดพระเนตรเหน็
พื้นอันแล้วไปด้วยแก้วผลึก ท้าวเธอมิอาจย่างเหยียบดำเนิร
สบื ตอ่ ไปได้ พระไทยสำคญั วา่ เปนนำ้ มไิ ดร้ วู้ า่ แกว้ ผลกึ กห็ ยดุ ยงั้ ยนื
อยู่ในสถานที่นั้น
เจ้ามาฆสามเณรนั้นก็ร้องเรียกว่า “มหาราช” ดูกร
บพิตรพระราชสมภารเชิญบพิตรเสด็จมาจงเร็วพลันอย่าได้ช้า
สมเดจ็ พระเจา้ ชมพบู ดกี ถ็ กเขมนโจงกระเบนเหนบ็ รัง้ หมายในใจ
ว่าจะลงข้ามน้ำ เจ้ามาฆสามเณรก็บอกว่า ที่นี้มิใช่แม่น้ำดอกนะ
บพติ ร นพี้ นื้ แกว้ ผลกึ ตา่ งหาก อยา่ โจงกระเบนเหนบ็ รงั้ เลย เดริ เฉย
มากระนั้นเถิด หาจมลงไปไม่ พุทธบริษัททั้งหลาย ถือเพศเปน
