Page 85 - ท้าวมหาชมพู
P. 85
ทา้ วมหาชมพู 47
ขณะนั้นองค์สมเด็จพระมหากรุณา ก็มีพระพุทธฎีกา
ตรัสเรียกว่า ดูกรพระยาชมพูบดี ท่านอย่านั่งอยู่แต่เพียงนั้นเลย
เข้ามาสู่สำนักนิ์ตถาคตเถิด เข้ามาให้ใกล้พระตถาคตเถิด ฯ
แท้จริงพระยาชมพูบดี ถ้าสมเด็จพระพุทธองค์เจ้า มิได้
ทรงพระกรุณาตรัสเรียกตรัสหาฉนั้น น่าที่ท้าวเธอจะมีพระไทย
เหือดแห้ง จะถึงซึ่งพินาศไปในสถานที่นั้น นี่หากว่าพระพุทธ
องค์เจ้าตรัสเรียก พระยาชมพูบดีจึงได้สติสมปฤดีค่อยคลาย
พระไทย ผ่อนอัศสาสะประสาศออกได้โดยสดวกจึงคลานเข้า
ไปสู่สำนักนิ์แห่งพระมหากรุณาด้วยเข่าทั้งสองแล้ว “ภควนฺตํ น
อภิวนฺทิตฺวา” จะได้ถวายนมัสการสมเด็จพระมหากรุณานั้นหา
มิได้ นั่งในที่อันสมควรแล้ว ก็ตั้งพระเนตรแลดูพระรูปพระโฉม
พระศริ วิ ลิ าศสมเดจ็ พระมหากรณุ า ดู ๆ แลว้ กท็ รงพระปรวิ ติ กวา่
สมเด็จพระเจ้าราชาธิราชนี้ มีถ้อยคำอันไพเราะยิ่งนัก เพราะทั้ง
ถ้อยคำน้ำสุรเสียงรูปเล่าก็งาม บริวารก็งามแล้วก็มีมาก น่าที่จะ
ประเสริฐกว่าเรา น่าที่จะมีฤทธิ์กว่าเราเที่ยงแท้
เมื่อสมเด็จพระเจ้าชมพูบดีทรงพระปริวิตกฉนี้ สมเด็จ
พระผู้มีพระภาคเจ้า ก็รู้แจ้งด้วยปรจิตรวิชาญาณ จึงมีพระพุทธ
ฎีกาตรัสว่า “มหาราช” ดูกรบพิตรพระราชสมภาร เหตุไฉนดังฤา
บพิตร จึงคิดว่าพระตถาคตมีถ้อยคำอันไพเราะห์ มีรูปอันงาม มี
บริวารเปนอันมาก มีอิทธิฤทธิ์ล้ำเลิศประเสริฐ เหตุใดจึงคิด
ดังนั้น
เมื่อมีพระพุทธฎีกาตรัสฉนี้ พระเจ้าชมพูบดีได้ฟังแล้ว
