Page 89 - ท้าวมหาชมพู
P. 89
ทา้ วมหาชมพู 51
เปนนาคราชทั้งสอง มีสีสะได้ร้อยหนึ่ง มีพังพานได้โกฏิหนึ่ง พ่น
ฤทธิ์เปนควันเพลิง กระทำอย่างเคยกระทำมาแต่ก่อน
สมเด็จพระมหากรุณาก็นฤมิตรศรเพ็ชรอันหนึ่ง ให้ไล่
สังหารราญรอนนาคราชทัง้ สองๆ กม็ อี าจตอ่ ฤทธิแ์ ห่งศรเพช็ รนั้น
ได้ แพอ้ ำนาจแหง่ ศรเพช็ รนัน้ แลว้ กก็ ลบั กลายเปนฉลองพระบาท
คืนดังเก่า สมเด็จพระเจ้าชมพูบดีก็สิ้นฤทธิ์สิ้นเดช มีอุประมาดัง
พระยาครธุ อนั มปี กี ซา้ ยแลปกี ขวาอนั หกั แลว้ ถา้ มดิ งั นนั้ มอี ปุ ระมา
ดงั อสรพิษ อนั บุทคลถอดถอนเขี้ยวเสยี แล้ว แตท่ ว่าอาไศรยด้วย
เธอมีมานะทิฐิอันกระด้างดื้อดึง ถึงแพ้แล้วก็ว่ายังไม่แพ้ ตั้งอิศระ
อยู่กระนั้น มิได้ถวายนมัสการ
สมเดจ็ พระศาสดาจารย์ สมเดจ็ พระมหากรณุ า จงึ มพี ระ-
พทุ ธฎกี าตรสั วา่ ดกู รบพติ รพระราชสมภาร เดมิ สิ เราได้ใหส้ ญั ญา
แก่กันไว้ ว่าใครแพ้ผู้นั้นจงบังคม มาบัดนี้ตถาคตชนะแก่พระองค์
แล้ว เหตุไฉนจึงไม่ถวายบังคมพระตถาคตเล่า ไม่กระทำตามที่
สญั ญาวา่ ไวแ้ ตก่ อ่ น ขา้ แตพ่ ระเจา้ ราชาธริ าช ขา้ พเจา้ แพบ้ ดั นนี้ ี่ แพ้
แต่ในถิ่นถานแห่งพระองค์ ถ้าอยู่ในถิ่นถานของข้าพเจ้าแล้ว
ขา้ พเจา้ หาแพพ้ ระองค์ไม่ พระองคม์ กี ำลงั มากในทอี่ ยขู่ องพระองค์
ขา้ พเจ้านี้กม็ กี ำลงั มากในทีอ่ ยู่ของขา้ พเจา้ ถา้ สำแดงฤทธิใ์ นทีอ่ ยู่
ของข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าหาแพ้ไม่ มีพระพุทธฎีกาตรัสว่า ดูกร
บพิตรพระราชสมภาร บพิตรว่ามีกำลังมากในที่อยู่แห่งตน ถ้า
สำแดงฤทธิ์ในที่อยู่ของตนแล้วหาแพ้ไม่ ก็เหตุไรครั้งเมื่อตถาคต
ใชร้ าชทตู ไปสูเ่ มอื งพระองคน์ ัน้ ทำไมพระองคจ์ งึ แพแ้ กร่ าชทตู เลา่
