Page 84 - ท้าวมหาชมพู
P. 84
46 ทา้ วมหาชมพู
สมเด็จพระเจ้าชมพูบดีได้ฟังว่าใกล้อยู่แล้วก็มีพระไทย
สดุ้งตกประหม่า ก็คุกเข่าลงเดิรเข้าไปก็ถึงคนธรรพ์ทั้งหลาย
แสนหนึ่ง อันถือเพศเปนชาวดุริยดนตรี แล้วแลขับร้องรำฟ้อน
ประโคมแตรสังข์ เครื่องดุริยางคดนตรีบำรุงบำเรอ สมเด็จ
พระมหากรณุ า เมอื่ เขา้ ไปพน้ คนธรรพแ์ ลว้ สมเดจ็ พระเจา้ ชมพบู ดี
ก็ได้ทอดพระเนตรเห็นองค์สมเด็จพระมหากรุณา อันทรงพระรูป
พระโฉมงามยงิ่ กวา่ ทา้ วมหาพรหม ประดบั ไปดว้ ยพระทวดงึ ษมหา
ปุริสลักษณะ แลพระอสีตยานุพยัญชนะแปดสิบประการ รุ่งเรือง
ไปด้วยฉัพพรรณรังษี พระรัศมีหกประการอันเปล่งออกจาก
พระสริรกายสว่างกระจ่างแจ้งงามประดุจดังว่าแก้วมณีโชติได้
แสนดวง เสดจ็ อยเู่ หนอื รตั นบลั ลงั กอ์ นั ประเสรฐิ มที า้ วมหาพรหม
ถือทิพเสวตรฉัตรกางกั้นอยู่ในทิศาภาคย์ข้างพระปฤษฎางค์
เมือ่ ทา้ วเธอทอดพระเนตรเหน็ องคส์ มเดจ็ พระมหากรณุ า
ครั้งนั้นมิอาจดำรงทรงพระกายอยู่ได้ พระกายนั้นหวั่นไหวกลัว
เกรงพระเดชพระคุณนั้นเปนพ้นกำลัง
“มาณวํ ปจุ ฉฺ ”ิ มพี ระโองการตรสั ถามเจา้ มาฆสามเณรวา่
ดูกรมาณพนี้แลฤาคือองค์สมเด็จพระเจ้าราชาธิราช “อาม” เออ
ดูกรบพิตรนี้แลคือองค์พระเจ้าอยู่หัวบรมนารถพระเจ้าราชาธิราช
แล้ว “ภีโต หุตฺวา” สมเด็จพระเจ้าชมพูบดีได้ยินว่าพระเจ้าราชา
ธิราช มีความสดุ้งตกพระไทยกลัวยิ่งนัก มีอุประมาดังว่าสุนักข์
จงิ้ จอกอนั กลวั แตเ่ สอื โครง่ ทา้ วเธอกซ็ ดุ นงั่ ลงในสถานทนี่ นั้ พระยา
ทั้งร้อยเอ็จแลอำมาตย์แสนหนึ่งนั้นก็นั่งอยู่แต่ภายนอก
