Page 9 - ท้าวมหาชมพู
P. 9
ทา้ วมหาชมพู (7)
พระพุทธรูปทรงเคร่ืองต้องมีช่างฝีมือดี แลมีทุนทรัพย์มากจึง
จะสร้างได้ สร้างยากกว่าพระพุทธรูปปางอื่นๆ จะเปนเพราะ
เหตนุ ดี้ ว้ ยอกี ประการ ๑ ผมู้ ยี ศศกั ดแ์ิ ลทรพั ยส์ มบตั มิ ากแตก่ าล
ก่อน นับแต่สมเด็จพระราชาธิบดี เปนต้น จึงมักสร้างพระพุทธ
ทรงเครอ่ื ง เรอ่ื งทา้ วมหาชมพกู เ็ ปน็ เรอื่ งทนี่ บั ถอื กนั สบื มาโดยฐาน
ที่เป็นตวั ตำนานของพระพทุ ธรปู ทรงเครือ่ งทงั้ ปวงน้นั ”๒
เรื่องท้าวชมพูบดี มีเนื้อเร่ืองโดยย่อว่าพระยาชมพูบดี
แห่งเมืองปัญจาลราษฐ์ เป็นผู้มีบุญญาธิการมาตั้งแต่ประสูติ
กลา่ วคอื มีเสาทอง ๑๘ ศอก ผุดขน้ึ มาในพระนคร ขมุ ทอง
ก็ปรากฏข้ึน และฉลองพระบาทซึ่งทำด้วยแก้วมณีลอยมาแต่
เขาวิบุลยบรรพตมาสวมพระบาทในวันนั้น พระยาชมพูบดีเป็น
ผู้เช่ียวชาญในด้านศิลปศาสตร์โดยเฉพาะธนู พระองค์ใช้ธนูเป็น
อาวุธร้อยกรรณพระยาองค์อ่ืนๆ ที่ขัดขืนต่อพระองค์ให้มายอม
อ่อนนอ้ ม ด้วยเหตุน้พี ระองค์จงึ เปน็ ผมู้ อี านภุ าพยิ่งนัก วนั หนึง่
ขณะท่ีพระองค์เหาะผ่านเมืองราชคฤห์ของพระเจ้าพิมพิสาร
เหน็ ปราสาทของพระเจา้ พมิ พสิ ารงดงามสดุ ทจี่ ะพรรณนา พระองค์
๒ สมเดจ็ ฯ กรมพระยาดำรงราชานภุ าพ “อธบิ ายเรอื่ งทา้ วมหาชมพ”ู เรอื่ ง
ท้าวมหาชมพู (กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร, ๒๔๖๔) หน้า ก-ข.
(หลวงภัณฑลักษณวิจารณ์พิมพ์ในการกุศล เมื่อปีระกา พ.ศ. ๒๔๖๔)
