Page 61 - จุลยุทธการวงศ์
P. 61
จุลยุทธการวงศ์ 4477 เร่ืองพระร่วงสุโขทัย
ก่อนแล้วจึงให้ห่ม ยายตาก็กระทำตามคำแนะนำของโหราจารย์นั้นทุก
ประการ ตั้งแต่น้ันมากุมารน้ันก็รู้นอนโดยปกติ มิได้รบกวนดังแต่ก่อน คร้ัน
อยู่มากุมารนั้นเจริญวัยวัฒนาการขึ้นมีอายุได้ ๑๕ ปี มีรูปกายผ่องใส
โสภา แลมีอานุภาพมาก จะออกปากกล่าว๑ คำสิ่งใดให้เป็นอย่างไรก็มักให้
เป็นไปตามคำกล่าวดังน้ัน ยายตามีความเสน่หาบุตรบุญธรรมย่ิงนัก จึงให้
นามว่าพระร่วง
คร้ันอยู่มา กิตติศัพท์อันนี้ทราบเข้าไปถึงพระเจ้าจันทราชาผู้ปก
ครองกรุงศุโขไทย ก็มีพระทัยพิศวงจึงทรงดำริว่า กุมารผู้นี้เห็นจะเป็นบุตร
นางนาคกุมารีมาตกฟองไว้เป็นแน่ ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว กุมารน้ีคือเป็นโอรส
ของเราเองโดยแท้ เมื่อพระองค์ทรงพระดำริดังน้ีแล้ว จึงตรัสสั่งราชบุรุษให้
ไปหายายตาเจ้าของไร่อ้อย ให้พากุมารนั้นเข้ามาเฝ้าพระองค
์
แต่๒ จดหมายเหตุอีกฉบับหนึ่งกล่าวว่า อยู่มาคราวหนึ่งพระองค์
ให้ตั้งการพิธีสร้างปราสาทราชมนเทียร ในขณะนั้นพวกราษฎรชาวบ้านใน
เมืองนอกเมือง พากันแตกต่ืนเข้ามาดูงานพระราชพิธี ฝ่ายยายตาก็พา
พระร่วงบุตรบุญธรรมนั้นเข้ามาดูงานพระราชพิธีในเวลานั้นด้วย
พระร่วงได้ออกปากพูดในท่ามกลางฝูงชนว่า เราเป็นผู้รักษาท่ีน้ี
พอพูดขาดคำลง เสาปราสาทน้ันก็โอนเอนหว่ันไหวสะเทือนสะท้านทั่วไป
ฝ่ายเสนาอำมาตย์ได้เห็นเหตุมหัศจรรย์ดังน้ัน จึงนำความข้ึนกราบทูลพระ
เจ้าศุโขไทย พระองค์ได้ทรงฟังดังนั้นก็มีความพิศวง จึงตรัสสั่งให้หายาย
๑คำว่า “คำ” ซ่ึงปรากฏในเรื่อง พระร่วงสุโขทัย ท่ีพิมพ์ในหนังสือคำให้การชาวกรุงเก่า
ฉบับ พ.ศ. ๒๔๕๗ และในประชุมพงศาวดารภาคท่ี ๖๖ ฉบับ พ.ศ. ๒๔๘๐ ตลอดจนใน
ประชุมพงศาวดารเล่ม ๔๑ ฉบับ พ.ศ. ๒๕๑๒ ใช้ว่า “ส่ัง”
๒เน้ือความต่อจากน้ี ในฉบับอื่นๆ ท่ีได้ระบุช่ือมาในข้างต้นใช้ว่า “แต่เรื่องน้ีจดหมายเหตุ
อีกฉบับ...”
