Page 71 - จุลยุทธการวงศ์
P. 71
จุลยุทธการวงศ์ 5577 เรื่องพระร่วงสุโขทัย
บังเกิดความเสน่หารักใคร่กัน มะกะโท้ก็ลอบรักใคร่กับพระราชธิดานั้น ฝ่าย
ข้าราชการท้ังปวงในกรมวังได้รู้เหตุ ก็มีความกลัวเกรงต่อมะกะโท้ผู้เป็น
กรมวัง ด้วยเห็นสมเด็จพระร่วงเจ้าทรงโปรดปรานมะกะโท้อยู่เป็นอันมาก
จึ่งหามีผู้ใดจะว่ากล่าวขึ้นได้ไม่ ฝ่ายมะกะโท้จึงคิดปรึกษากับนางสุวรรณ
เทวีพระราชธิดาว่า จะอยู่ช้าฉะนี้มิได้ ด้วยกลัวพระราชอาชญาสมเด็จ
พระร่วงเจ้า จำเราจะพากันหนีไปเสียก่อนอย่าทันให้พระองค์เสด็จกลับมา
พระราชธิดาก็เห็นด้วย จึงรวบรวมทรัพย์ สิ่งของแก้วแหวนเงินทองได้๑
เป็นอันมาก มะกะโท้ก็เกลี้ยกล่อมผู้คนข้าทาสได้ ๓๐๐ คนเศษ จึ่งพาพระ
ราชธิดาข้ึนช้างพังตัวหนึ่งหนีออกจากเมืองศุโขไทย ไปโดยทางด่านมะมอ
กะลก รีบไปทั้งกลางวันแลกลางคืน ฝ่ายเสนาอำมาตย์รู้ว่ามะกะโท้พาพระ
ราชธิดาหนีไปดังน้ัน ก็พากันติดตามจะจับตัวมะกะโท้ แต่ติดตามไปหาทัน
ไม่ ด้วยมะกะโท้พาพระราชธิดากับผู้คนหนีข้ามด่านล่วงพ้นแดนไปเสียได้๒
แล้ว เสนาอำมาตย์เหล่าน้ันก็พากันกลับมาคอยท่าจะฟังพระราชโองการ
ตรัสสั่งของสมเด็จพระร่วงเจ้าต่อไป
ฝ่ายมะกะโท้พาพระราชธิดากับผู้คนไปถึงบ้านตะเกาะวุนซึ่งเป็น
บ้านเดิมของตนแล้ว ก็จัดให้พระราชธิดาอยู่เป็นสุข แลผู้คนท่ีไปท้ัง ๓๐๐
คนเศษ ก็จัดให้มีท่ีอยู่อาศัยทำกินเป็นสุขพร้อมเพรียงกัน
ฝ่ายสมเด็จพระร่วงเจ้าทรงปราบปรามพวกขบถอันกำเริบให้สงบ
ราบคาบ ทรงจัดบ้านเมืองปลายแดนให้เป็นปรกติเรียบร้อยแล้ว ก็เสด็จยก
๑เน้ือความในเร่ืองพระร่วงสุโขทัย ท่ีพิมพ์ในประชุมพงศาวดาร ภาคท่ี ๖๖ ฉบับ พ.ศ.
๒๔๘๐ และในประชุมพงศาวดาร เล่ม ๔๑ ฉบับ พ.ศ. ๒๕๑๒ ไม่มีคำว่า “ได้”
๒คำว่า “ได้” น้ีในเร่ืองพระร่วงสุโขทัย ท่ีพิมพ์ในประชุมพงศาวดาร ภาคที่ ๖๖ ฉบับ
พ.ศ. ๒๔๘๐ และในประชุมพงศาวดาร เล่ม ๔๑ ฉบับ พ.ศ. ๒๕๑๒ เป็นคำว่า “นาน”
