Page 129 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ปารชิ าติ ไขด ว ง

สายตาแหงการรอคอยของปากลับมาอีกและ
พาความเศราสรอยตามมาดวย วันนี้ปาชวนฉันกับแม
กลับตั้งแตตอนเที่ยงและบอกวาพรุงนี้จะมาอีก ความ
เศราของปาในวันนี้ทำใหแมแตตัวหนังตะลุงที่ปารัก ปา
ยงั ไมแ กะตอ เลย อาการของปา ทำใหฉ นั กบั แมเ ริ่มกงั วล
อีกครั้ง

“ตะวันสองกนแลว ตื่นกันไดแลวจะไดไป
พิพิธภัณฑดวยกันอีก”

“หนูตื่นอาบน้ำตั้งนานแลว หนูอยากใหปา
พักผอน”

“ไป ไปไดแลว” ปาดูกระตือรือรนและมีพลัง
ขึ้นอีกครั้ง

ปายังคงหาชายหนุมคนนั้นเหมือนเชนเมื่อ
วานนี้ แลวฟาก็ไดประทานความหวังอีกครั้ง เมื่อชาย
หนุมคนนั้นเขามาคุยกับปาเหมือนวันแรกๆ ที่เจอกัน
ปาดูราเริงสดใสราวกับตนไมที่มีหยาดฝนโปรยปรายให
ความชุมชื่น ฉันกับแมก็พลอยดีใจไปดวย

ปาคุยกับเขาจนพิพิธภัณฑปดและนัดหมาย
จะเจอกันอีกในวันพรุงนี้ สำหรับเมื่อวานที่พวกเราไม
เจอเขา เขาเลาใหฟงวา เขาไปงานศพนายหนังตะลุง

๑๒๑