Page 188 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ขนมเทียน...ของแม

หนักที่สุด สวนการหอขนมนั้นกต็ องอาศัยการจับและพับอยางมเี ทคนิคทจี่ ะหอขนม
ทแี่ หลมสวย การรบั รใู นสง่ิ ทเี่ ปน อยใู กลต วั ของรนั ไมไ ดท ำใหร นั เปน ทกุ ขอ ยา งทร่ี นั คดิ
ความรทู ไี่ ดร บั มาจากแมแ ละยาย ทำใหไ ดร อู ะไรหลายๆ อยา งทจี่ ะตดิ ตวั ไปตลอดกาล
และรันก็ทราบไดวาสิ่งที่แมและยายไดถายทอดใหทุกอยางนั้น มันจะสามารถเปน
ทางเอาตัวรอดของรันไดอยางดี

ทุกสิ่งที่รันไดรับการถายทอดมานั้นเปนสิ่งที่รันภูมิใจที่สุด และก็สามารถ
ทำไดด ดี วย รันดีใจทีไ่ ดช วยแม ไดค วามรโู ดยผานประสบการณจ ากตัวเอง แม และ
ยาย สามารถฝก ไดด ว ยตนเอง รนั ภมู ใิ จทคี่ วามรขู องแมไ ดถ า ยทอดใหแ กร นั ทกุ อยา ง
นั้นเปนสิ่งที่มีคา ถึงแมจะเปนสตู รขนมเทียนหอเล็กๆ หอเดียว แตขนมเทียนหอนั้น
ก็เปนขนมเทียนของแมที่รันภาคภูมิใจที่สุด

นางสาวกมลวรรณ ศรีคำทา
โรงเรียนปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี

๑๘๐