Page 187 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย
P. 187
“...ซ่งึ กเ็ ปนการดี กมลวรรณ ศรีคำทา
ความอดทนถึงจะทำไดสวย” รันนึก กอนจะเริ่มหอขนม
ดว ยความตง้ั ใจอกี ครง้ั คราวนรี้ นั ตดั อารมณเ จา ปญ หาที่
เกิดขึ้นเวลาใบตองแตกไดแ ลว เหลือเพียงแตก ารฝกและ
หาเทคนคิ ทจี่ ะหอ ไดแ หลมแบบยาย ซึ่งตอ งหาโอกาสหอ
ท่ีไดเห็นวา ขนมบอยๆ
กาเรรตื่อำงหขนอิแงลคะนขอดุ ื่นคุยไบดากนลับกไอปนแอมวยันวูบาสาจานะรหนทมาจดีนทเกทำ็มศใีคหกนาเหลสลตั่งือขรุษรนันจมกีนเทับไปียแนนมาอสนีกอแหงลคลวนายทยสี่อาิบยยู
“
ที่ทำผิดน้ัน ลกู ซึ่งไมมากเทาวันตรุษจีน แมจึงไวใจใหรันชวยงาน
แม คราวนี้รันตองเปนคนหอขนมเทียนแทนยาย ซึ่งการ
มันเสียเวลา.... ทำขนมที่ผานมา ไดฝกความอดทน และความใจเย็น
ของรนั ไดห ลายอยา ง และคราวนรี้ นั กไ็ มไ ดโ กรธใครทม่ี า
ซื้อขนมอีกดวย อาจเปนเพราะวางานหอขนมของรันได
บดบังความคิดที่จะตำหนิผูอื่นไปสิ้น ซึ่งก็เปนการดีที่ได
เห็นวา การตำหนิและขุดคุยเรื่องของคนอื่นที่ทำผิดนั้น
มันเสียเวลาไปคิดอยางอื่นที่ดีกวาดวยซ้ำ การทำขนม
คราวนี้รันจึงมีความสุขกับการทำขนมมาก
และรูจักจากคำวา ใหอภัยมากขึ้น
ถึงแมวาวันตรุษจีนจะมา
ถึงอีกครั้งในปใหม รันสามารถ
รู เทคนิค การ ทำ ขนม มาก ขึ้น
ทั้งการใชน้ำมันในการหอขนม
เพื่อใหเวลาแกะออกมาแลวจะ
ไมต ดิ กบั ใบตองและเปน รปู ทรงคง
รูปสวย การนวดแปงที่ตองอาศัย
เวลา ความชำนาญ ซงึ่ เปน สว นทยี่ ากและ
๑๗๙