Page 182 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ขนมเทยี น...ของแม

“เร็ว!” เสียงของแมเรง ถนนใหญที่นี่รถยนตขับผานคอนขางเร็ว จึงตองรีบ
ขามถนน รันดึงมือใหแมวิ่งไปถึงเกาะกลาง ไดทันทวงที แมหายใจหอบเหนื่อย รันจึง
ใหแมหยุดพักกอนพรอมกับดจู ังหวะรถไปดวย

“แม เร็ว ไดจังหวะแลว” รันเรียกแม และจับมือแมขึ้นมา เมื่อเห็นชองวาง
ระหวา งรถทหี่ า งกนั พอสมควรพอทจ่ี ะวง่ิ ผา นไปได แมข องรนั วง่ิ ลงไปพรอ มกบั วง่ิ ผา น
รถที่เริ่มชะลอใหพวกเราวิ่งผานไป

“ใกลถึงทางเทาแลว...วิ่งเร็ว” แมรองเมื่อจะถึงฝงอีกฝงหนึ่งฉันรีบวิ่งออก
หนาไปกอนและดึงแมเขามาดวย รันไดเหยียบริมทางเทาอยางรวดเร็วพรอมกับดึง
แมมาดวย

โครม!
มือของรันไดหลุดจากมือของแมดวยแรงบางอยาง บางสิ่งก็กระแทกใส
ซี่โครงของรันในเวลาเดียวกันจนกระเด็นไปนั่งกองกับพื้นซีเมนตแข็งๆ รันยันกายลุก
ขนึ้ อยา งรวดเรว็ พรอ มกบั มองไปทถี่ นนทตี่ วั เองลม ลงไปนงั่ ตรงนนั้ ดว ยสายตาตกตะลงึ
รางของแมนั่งอยูบนถนน ใบหนาเหยเก บงบอกถึงความเจ็บปวด บนเทาของแมมี
ลอรถจักรยานยนตทับเทาไว โชคดีที่ตัวรถไมไดทับแม แตภาพที่เห็นทำใหรันตกใจ
อยางมาก
“รัน แมเจ็บ...” เสียงแมรองบงบอกถึงความเจ็บปวด
รันไมอยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
เพราะวันเกิดของเธอ ทำใหแมต องมาเจ็บขนาดนี้!
ทุกคนในบริเวณนั้นกรมู าอุมแมขึ้นจากถนนมานั่งที่ริมทางเทา รันมองไปที่
เทาของแมที่โดนลอรถจักรยานยนตเหยียบเต็มๆ ที่หลังเทาก็ตองชะงัก เมื่อเห็นเทา
ของแมที่เริ่มขยายออกจนหนาตกใจ
“โอย แมเจ็บเทา รัน” เสียงของแมที่เรียกรันทำใหรันน้ำตาไหลพรพู รอมกับ
เสียงสะอื้นที่กลั้นไมอยู รันรีบโทรศัพทหาพอใหมาหาทันที เมื่อวางสายไปแลว รัน
มองรางเล็กของกุกที่นั่งอยูริมทางเทา บาดแผลถลอกตามตัวจนเลือดไหลซิบๆ ตาง
จากรันที่ดูเหมือนจะไมไดรับความกระทบกระเทือนใดๆ

๑๗๔