Page 60 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ความจริงหรอื สิง่ หลอกลวง

สองสวางเลยขึ้นมาเหนือชองวางระหวางภูเขา เมื่อเวลาลวงเลยผานไป ดวงตะวัน
ลกู นน้ั ก็คอ ยๆ ลอยขน้ึ เดน เหนอื ยอดเขา ลองนกึ ยอ นกลบั มามองวา หากเวลาแบบน้ี
เราอยูในกรุง คงไมมีโอกาสไดเห็นภาพสวยงามเฉกเชนภาพเบื้องหนาของขาพเจา
เปนแน เพราะไมวาจะหันมองไปทางไหน ก็มีแตความงามจากธรรมชาติ ที่ไมมีผูใด
ปนแตงก็สามารถทำใหผูคนที่ไดพบเห็นตราตรึงอยูในความทรงจำไมมีวันลืม

ชวงเวลาเกือบเที่ยง ขาพเจาและครอบครัวก็ไดเดินทางมาถึงที่หมาย ภาพ
แรกที่เห็นคือ ภาพของญาติพี่นองที่มานั่งรอรับเพราะอยากเห็นหนาลูกๆ หลานๆ
รวมทั้งตาดวย เมื่อพวกเรามาถึง ทุกคนตางมีแตรอยยิ้มอบอุนมอบใหแกกัน ทักทาย
กันดวยความคิดถึง เพราะวาไมไดเจอกันมานาน ขาพเจามองภาพเหลานี้แลวก็
สะทอนในใจวาถาหากคนเราทุกคนมีความรูสึกจริงใจแบบนี้ใหกันและกันก็คงจะดี
ไมนอย ประเทศของเราจะไดดีขึ้นกวานี้

หลงั จากเกบ็ ขา วของทน่ี ำมา รวมทง้ั ทำความสะอาดบา นเสรจ็ เรยี บรอ ยแลว
พวกผูใหญก็มาปรึกษาหารือกันถึงเรื่องของการจัดงานวันมะรืน นาแปลกตรงที่วา
ตามปกติแลวคนที่ตายไปญาติๆ ก็มักจะเก็บกระดูกไวในโกศ แมจะถึงวันทำบุญ
ครบรอยวันก็ตามที ซึ่งตางจากทางเหนือ ที่พอถึงวันนั้นก็จะมีการเผาทำลายกระดูก
พวกนน้ั เสยี ดว ยความสงสยั ขา พเจา จงึ ไดถ ามแมด ู ซง่ึ แมก บ็ อกแตเ พยี งวา เขาทำกัน
มานานแลวพิธีแบบนี้ ทำกันเรื่อยมาจนเปนประเพณีของที่นี่ไปแลว และอีกอยาง
ทานก็ไมไดอยูที่นี่นานแลว ก็เลยไมคอยจะรูเรื่องเกี่ยวกับพิธีอะไรของชาวบาน
สักเทาไหร ขาพเจาจึงแอบเสียดายนิดๆ ครั้นจะไปถามกับญาติๆ ฝายอื่นก็ฟงกัน
ไมค อ ยจะรเู รอ่ื ง เพราะพวกทา นพดู ภาษาเหนอื กนั หมด ขา พเจา นเ่ี จอตลอดเลย ไมว า
จะใคร ญาติผูใหญฝายใด หรือเพื่อนบาน เจอหนาขาพเจาทีไรก็พูดเหนือใสทุกที
บางคำขาพเจาก็ฟงออก บางคำก็งงเปนไกตาแตก และเพื่อจะไดเปนการไมเสีย
มารยาทก็เลยตองยิ้มรับอยางเดียวเลย แตคนที่นี่มีน้ำใจกันทุกคนเลยนะ ทุกคน
อยูกันเหมือนญาติพี่นอง เรียกไดวาทั้งหมูบานนะ รูจักกันหมด แตจะสนิทหรือไมนั้น
ก็คอยวากันอีกที

๕๒