Page 63 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ฉตั รกมล ปย จารพุ ร

อาหารอยางเอร็ดอรอย อยางที่สามเมื่อเริ่มกินอาหารไดสักพักก็จะเริ่มพูดคุยกับลูก
หลาน และอยางสุดทาย เวลาทวี่ ิญญาณจะออก รางนั้นกจ็ ะพาตัวเองไปนอนทเี่ บาะ
ทุกครั้งไป สิ่งเหลานี้คือขอสงสัยที่ทำใหขาพเจาคิดไมตกเลยสักนิดวาความจริงคือ
อะไรกันแน

รอนานเกือบชั่วโมงกวาที่จะถึงคิวของพวกขาพเจา รางทรงเมื่อกี้ตอนนี้ฟน
ขึ้นมาแลว และก็กำลังพูดคุยกับแม ลุง แลวก็นากันอยู และเขาก็จะมีกระดาษมาให
เขียนชื่อของวิญญาณที่เราจะไปเอาลงดวย สักพักเมื่อเริ่มพิธี รางทรงก็หันหนาไปยัง
รูปที่อยูบนหิ้งเหนือขึ้นไปพรอมกับสวดอะไรสักอยางประมาณเกือบหานาทีได เมื่อ
สวดเสร็จรางนั้นก็พาตัวเองไปนอนที่เบาะนอน ทุกคนตางมองไปที่เบาะอยางลุนๆ

ขาพเจากับพี่ก็มองเชนกัน แตมองแบบจับผิดเสียมากกวา เพราะอยากรูวา
เปน เรอ่ื งจรงิ หรอื เปลา สกั พกั กเ็ รม่ิ เขา ขอ สนั นษิ ฐานทขี่ า พเจา ไดว างไว นน่ั กค็ อื รา งนน้ั
หายใจเขา ออกราวกบั คนหายใจไมอ อก ทา ทางเหมือนกำลังขวนขวายอากาศทเี่ หลือ
นอ ยเตม็ ที ปากอาออกเลก็ นอ ยเหมอื นจะชว ยหายใจอีกทางหนึ่ง กอ นทลี่ มหายใจจะ
หยุด มอื ตกลงขางตัว ถึงตอนนแี้ มห ันมาหาขาพเจาแลวบอกวาตอนยายตายกท็ ำทา
แบบนี้ ขา พเจา กค็ ดิ ในใจวา เทา ทดี่ มู าเขากท็ ำทา แบบนที้ กุ ครง้ั ไมใ ชเ หรอ แตข า พเจา
ก็ไดแตเก็บความสงสัยไวในใจ ไมรูจะบอกออกไปยังไงดี

รางนั้นแนนิ่งไปสักพักก็เริ่มลืมตาตื่นขึ้นมา และคอยๆ พยุงตัวขึ้นชาๆ แลว
ก็รองบอกใหลูกหลานเขาไปชวยพยุง มีแม ลุง แลวก็นาเขาไปชวย ขาพเจากับพี่ก็ได
แตนั่งอยูเฉยๆ เพราะถึงเขาไปชวยก็ไมมปี ระโยชนอะไร และก็เริ่มเขาขอสันนิษฐานที่
สองเลย รา งนั้นเริ่มถามถึงอาหารวาไดน ำมาหรอื เปลา พวกเรากร็ ีบนำกบั ขา วใสจ าน
ใหเรียบรอย ยาย (ตอไปจะขอเรียกแบบนี้ตามความเขาใจวาวิญญาณลงแลวก็แลว
กัน) กค็ อยนั่งหยิบกินอาหารทอี่ ยใู นจาน ผานไปสักพักหนึ่ง แม ลุง แลวกน็ ากเ็ ริ่มพดู
คุยกัน

คำถามหนึ่งที่ถามนั่นก็คือ อยูที่นั่น (หมายถึงอีกภพหนึ่ง) เปนยังไงบาง
สบายดีไหม แลวของที่ทำบุญสงใหไปไดรับหรือเปลา ยายก็ตอบกลับบอกวาโรคที่
เคยเปนเมื่อตอนยังมีชีวิตอยูก็ไดหายไปหมดแลว ตอนนี้แข็งแรงดี สวนของนั้นทาน

๕๕