Page 62 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ความจรงิ หรอื ส่ิงหลอกลวง

สวดมนตกอนโดยจะสวดตอหนารูปใครสักคนเหมือนจะเปนเทวดาหรือพอแกอะไร

ทำนองนั้น จากนั้นก็จะนอนลงราบกับเบาะนอนที่มีไว ชวงเวลานี้ไมมีใครพูดอะไร

ออกมาสักคน สายตาตางจดจองไปที่รางตรงหนา สักพัก รางคนทรงก็เริ่มมีอาการ

เหมอื นคนทกี่ ำลงั ใกลต าย ลมหายใจรวยรนิ จนกระทง่ั เฮอื กสดุ ทา ย ไดย นิ เขาวา กนั วา

เปนอาการกอนเสียชีวิตของคนๆ นั้น แลวรางทั้งรางก็แนนิ่งไปอีกครั้ง ไมนานรางนั้น

ก็คอยๆ ลืมตาขึ้น พรอมทั้งเรียกใหลกู ๆ หลานๆ เขาไปชวยพยุงใหลุกขึ้นนั่ง

อาหารที่นำมาก็ไดจัดใสจานเพื่อใหรางนั้นไดทาน คราวนี้ก็ไดเวลาที่ลูกๆ

หลานๆ จะไดพูดคุยกับญาติของตัวเองที่เสียชีวิตไป ขาพเจากับพี่ชายก็มองดอู ยาง

สงสัยวาเปนเรื่องจริงหรือเปลา และเหมือนวารางทรงนั้นจะรู เพราะสายตาของเขาก็

มเี หลอื บมองมาทางขา พเจา กับพดี่ ว ย งานนขี้ า พเจา กับพเี่ ลยมองหนา อยา งรกู ันแตก ็

ไมไดพดู อะไร เพราะมันคงไมเหมาะที่จะพูดเวลานี้

ลูกๆ หลานๆ ก็จะถามสารทุกขสุกดิบวาเปนยังไงบาง เมื่อรางทรงนั้นกิน

อาหารไดสักพักก็เลิกกิน พรอมกับสั่งลากับญาติๆ เปนครั้งสุดทาย แลวจึงพาราง

ของตัวเองกลับไปที่เบาะนอนอีกครั้ง สักพักรางนั้นก็ไอออกมาราวกับวาจะพาเอา

อวัยวะภายในออกมาดวย พลันรางนั้น ก็หมดสติลงทิ้งตัวลงนอนบนเบาะทันที

ขาพเจาและ พ่ีเฝาสังเกตดูหลายคร้ังก็หันมาคุยกันวา

เขา ทำ เหมือน เดิม ทุก อยาง เลย เหมือน เปน

ระบบ ไป แลว อยางแรกก็คือ จะ

นอน อยู บน เบาะ นอน แลว

จะมีทาทาง เหมือนคนใกล

ตาย อยาง ที่ สอง

ราง ทรง นั้ น จะตอง

ถาม หา ขาว กอ นทกุ

ครงั้ วา นำ มาหรือ

เปลา และตอ

ดวย การกิน

๕๔