Page 65 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ฉตั รกมล ปยจารุพร

เอาวิญญาณลงในครั้งนี้
พอขึ้นรถกลับ ทุกคนตางกพ็ ดู เรื่องนีก้ ันออกมายกใหญ แมก บ็ อกวาทาทาง

ตอนแรกทเี่ หมอื นคนตายน้ันเหมอื นยายตอนเวลาทใี่ กลจ ะเสยี เลย แลว วิธกี ารกนิ ขา ว
เคี้ยวขาวก็เหมือนยายไมมีผิด อีกอยางยายก็จำขาพเจาไดดวย แมบอกวายายพูด
วา ขาพเจาก็มาดวย แตขาพเจากับพี่ก็บอกวาเขาทำเปนรูปแบบเหมือนกันหมดเลย
แตละคนก็พูดขอสงสัยของตัวเอง แมก็บอกวาตอนแรกๆ นะเหมือนยาย แตหลังๆ
เริ่มไมใช นาก็เลยพูดขึ้นวา สวนใหญแลววิญญาณที่เขานะจะไมใชวิญญาณที่เรา
ตอ งการจรงิ ๆ หรอก แตจ ะเปน วญิ ญาณเรร อ นทอ่ี ยแู ถวนน้ั ซง่ึ กท็ ำเอาฉนั ขนลกุ ไปเลย
ทำไมในตางจังหวัดถึงไดมีเรื่องอะไรลี้ลับขนาดนี้อยูดวยนะ ไมเขาใจเลยจริงๆ

วันนี้เปนวันทำบุญครบรอยวันของยาย หลังจากที่เมื่อวานเราไดแวะไปซื้อ
ขาวของที่ยายตองการ รวมทั้งของใชอื่นๆ เชน หมอน สบู ผาหม เปนตน โดยที่ของ
พวกนีเ้ ราจะตองเขียนปายแปะไวว าแดใ คร แลวนำไปทำบุญถวายวัด นยี่ ังไมนับรวม
มานั่งที่นำไปไวที่วัดแลวนะ

ตั้งแตเชามามีญาติๆ มาชวยกันจัดเตรียมขาวของกันอยางขะมักเขมน
ใบหนาทุกคนมีแตรอยยิ้มจริงใจ บางคนไมไดเจอกันนานก็คุยกันอยางออกรสชาติ
ญาติบางคนที่ขาพเจาไมเคยไดเจอก็พบเห็นวันนี้นี่แหละ มีการแบงกลุมกันไปทำ
อาหาร ซึ่งเปนการทำที่ใชคนเยอะและเครื่องเยอะมาก สวนอีกกลุมก็นั่งเหลาไม
เอาไวสำหรับเสียบเงิน และอีกกลุมก็นั่งพับเงินที่มีผูบริจาคนำมาให เรียกไดวา
ทุกคนแบงหนาทกี่ ันไดเ ปนอยางดี ตอนแรกขาพเจาคิดวาอาหารทที่ ำเหลานจี้ ะนำไป
ถวายวัดหมด แตเ ปลาเลย อาหารทจี่ ะนำไปทำบุญทวี่ ัดนั้นเปน สว นนอ ย สวนทเี่ หลือ
เปนอาหารที่ใชเลี้ยงแขกที่มาชวยงาน

ชวงสายๆ หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ พวกเราก็เริ่มทยอยกันไปที่วัด งาน
นี้ใชรถกระบะหลายคันขนกันไปเลยละ ขนทั้งคนขนทั้งของกันเต็มไปหมด และที่ลืม
ไมไดเลยนั่นก็คือกระดกู ของยาย แตที่ฉันสงสัยคือ ทำไมถึงไมเก็บกระดกู ของยายไว
ในโกศ หากแตเก็บไวในกระปุกเล็กๆ ธรรมดาๆ ที่ฉันเดินผานไปผานมาก็คิดวาเปน
แคกระปุกครีมทาผิว

๕๗