Page 97 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

เบญญศกิ านต กาญจนาธนเสฎฐ

เจา ลงิ นอ ย
ทรัพยสนิ ภูมปิ ญ ญาไทย

“นี่แหละ... “ เชานี้ ชางเปนเชาที่ดูสดใสมากเปนพิเศษ นา
จะเปนวันแรกในรอบ ๒๐ ป กับอีก ๘ วันที่ฉันตอง
ภมู ปิ ญ˜ ญาชาวบาŒ น ตะเกียกตะกายจากเตียงมาสัมผัสแสงอรุณยามย่ำรุง
ภูมิป˜ญญาไทย อยา งไมเ คยเปน มากอ นเลยในชวี ติ นนั่ ไง เสยี งแมน นั่ เองที่
ทำใหฉ นั สะดงุ ตื่น ทอ งฟา ยงั มดื สนทิ ทำไมวนั นใี้ หต ื่นเชา
ภมู ปิ ˜ญญาลิงไทย... เหลอื เกนิ ดวงอาทติ ยก ค็ งเหมอื นกบั ฉนั คอ ยๆ งวั เงยี โผล
ขึ้นจากขอบฟานอกหนาตางอยางไมคอยเต็มใจ ทอแสง
รำ่ ไรขน้ึ มาทลี ะนอ ย เงาสลวั กระรอกนอ ยกระโดดโลดแลน
บนรั้วบานอยางมีความสุข แซงแซวผูเมียนารักสอง
ตัวยืนเดนสงเสียงเจื้อยแจวบนกิ่งขนุนหลังบาน ครั้งแรก
ที่ไดเห็นเลยนี่ นกเขาฝูงใหญกระโดดเหยาะยางเลนหัว
อยา งสนกุ สนาน ปากกก็ มลงจิกเมล็ดหญา นาเอรด็ อรอ ย

๘๙