Page 95 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ชลากร สถิวสั ส

ของครูประสมเองก็ประสบปญหานี้ ปจจุบันรายไดหลักของครอบครัวสุสุทธิ
มาจากการจำหนายและบริการจัดดอกไมในงานศพ สวนรายไดจากการรับจาง
แทงหยวกเปน เพยี งรายไดเ สรมิ ทน่ี านๆ จะมโี อกาสสกั ครง้ั

แตกระนั้น แสงสวางของศิลปะการแทงหยวกนั้นก็ยังคงมีอยู เมื่อการเปด
ตวั ของงานแทงหยวกในพระราชพิธที ยี่ ่ิงใหญท ง้ั สองครง้ั นน้ั ไดก ระตนุ ความสนใจของ
องคกรหลายภาคสวนใหมาศึกษาวัฒนศิลปชนิดนี้อยางลึกซึ้ง เชนที่มหาวิทยาลัย
ราชภัฏสวนสุนันทา ไดจัดตั้ง “ชมรมแทงหยวก” ขึ้น ซึ่งเปนโอกาสอันดียิ่งที่บรรดา
นกั ศกึ ษาทมี่ คี วามสนใจในศลิ ปะแขนงนเี้ หมอื นกัน ไดม จี ดุ รวมตัวและลงพื้นทจี่ รงิ ไป
ศึกษาและทดลองทำจากผูรูถึงชุมชนที่เปนแหลงเรียนรูของวัฒนธรรมการแทงหยวก
นับเปนการเริ่มตนอันทรงคุณคาและจะมสี วนอยางยิ่งในการเบิกเสนทางอนาคตของ
วฒั นธรรมการแทงหยวก สจู ติ สำนกึ อนรุ กั ษภ มู ปิ ญ ญาทอ งถน่ิ ของเยาวชนและคนรนุ
ใหมอยางไมมีที่สิ้นสุด

อยางไรก็ตาม ไมใชแตเพียงวัฒนธรรม ประเพณี หรือภูมิปญญาเทานั้น
แตรวมถึงทุกอยางที่บรรพบุรุษของเราไดกลั่นกรองและเจียระไนมาแลวหลายตอ
หลายรุนจนกลายเปนยอดเพชรน้ำหนึ่ง กำลังอยูในภาวะเสี่ยงตอการสูญหายไป
กับกาลเวลาและกระแสสงั คมสมยั ใหม จะโชคดีไดมีโอกาสสำคญั ท่จี ะเปน จดุ เปลย่ี น
พลกิ ผนั ใหสังคมตื่นตัวที่จะอนุรักษและรักษาวัฒนธรรมนั้นใหคงอยูตอไปเหมือนกับ
ศิลปะการแทงหยวก ประเทศของเราอันเปนดินแดนที่อุดมไปดวยวัฒนธรรมและ
ภูมิปญญายังคงมีสมบัติล้ำคาอีกมากมายที่ถูกสังคมสมัยใหมมองขามไป ซ้ำมัน
ยังตองสูญเสียบทบาททางสังคมไปจากการเขามาแทนท่ีของวิทยาการความเจริญ
กา วหนา และอทิ ธพิ ลวฒั นธรรมตา งชาติ ไมไ ดเ ปน ทรี่ จู กั ของคนสว นใหญ และผทู รี่ ถู งึ
การมตี วั ตนอยขู องมนั กล็ ม ตาย ลดนอ ยลงไปตามกาลเวลา วฒั นธรรมและภมู ปิ ญ ญา
ของไทยเรากลายเปนสมบัตทิ ีเ่ มื่อปลอยทิ้งไวโ ดยไมมกี ารรักษากร็ ังแตจ ะเสื่อมสลาย
และจะหายไปในที่สุด เราในฐานะผูสืบทอดแผนดินไทยนี้จะเพิกเฉยและปลอยใหมี
การสูญเสียรากเหงาของเราเองโดยที่พวกเราไมรูตัวอยางนี้ตอไปเชนนั้นหรือ?

๘๗