Page 73 - สารัตถะและวิทยวิธีทางภาษาอังกฤษ
P. 73

กลวิธีการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ 5-63

เรอ่ื ง​ที่ 5.2.4 	การ​เรียนก​ าร​สอนท​ กั ษะ​การ​ฟัง

สิ่ง​สำ�คญั ​ท่​คี วร​พจิ ารณาใ​น​การ​เรียนก​ าร​สอน​ทักษะ​การฟ​ ัง

      ใน​การ​เรียน​ภาษา​ต่าง​ประเทศ​ผู้​เรียน​จะ​ต้อง​ฝึก​ฟัง​ให้​จับ​เสียง​ได้​เพื่อ​จะ​ได้​เป็น​แบบ​อย่าง​ใน​
การพ​ ูด และใ​นข​ ณะเ​ดียวกันต​ ้องท​ ำ�ความเ​ข้าใจก​ ับค​ วามห​ มายข​ องค​ ำ�​หรือป​ ระโยคท​ ี่ต​ นไ​ด้ยินเ​พื่อเ​ป็น​
ประโยชน์​ในก​ าร​จับใจค​ วาม ดัง​นั้นก​ าร​เรียน​การส​ อนท​ ักษะ​การฟ​ ังจ​ ึงห​ มายถ​ ึง​การ​ฝึก​ให้​ผู้​เรียนฟ​ ังบ​ ท​
เรียน​ที่ม​ ีเ​นื้อหา​เกี่ยว​กับเ​สียง คำ�​ศัพท์ และ​ไวยากรณ์​ที่ก​ ำ�ลัง​เรียน​อยู่ หรือ​เคยเ​รียนม​ า​แล้ว​โดยใ​ช้ก​ าร​
พูดเ​ป็นต​ วั กลางใ​นก​ ารฝ​ ึกเ​นือ้ หาท​ างภ​ าษา ซึง่ เ​ท่ากับเ​ป็นการย​ อมรับว​ า่ ใ​หผ้​ ูเ​้ รียนฟ​ ังเ​นือ้ หาท​ กุ ต​ อนก​ ่อน​
เพื่อเ​ป็นบ​ ทนำ� เพราะก​ ารเ​รียนจ​ ะต​ ้องฟ​ ังไ​ปพ​ ูดไ​ป ถ้าข​ าดก​ ารฟ​ ังก​ ็ย​ ่อมจ​ ะพ​ ูดไ​ม่ไ​ด้ ดังน​ ั้นก​ ารเ​รียนก​ าร​
สอนท​ ักษะก​ ารฟ​ ังจ​ ึงจ​ ำ�แนกอ​ อกเ​ป็น 2 ประการ ได้แก่ การส​ อนก​ ารฟ​ ังแ​ ละก​ ารอ​ อกเ​สียง และก​ ารส​ อน​
การ​ฟัง​เพื่อ​ความ​เข้าใจ (สำ�นักงาน​ทดสอบ​ทางการ​ศึกษา กรมว​ ิชาการ 2537) ซึ่ง​สรุปไ​ด้​ดังนี้

      1. 	 การส​ อนก​ ารฟ​ งั แ​ ละก​ ารอ​ อกเ​สยี ง   หมายถ​ งึ การฝ​ กึ ใ​หผ​้ เู​้ รยี นฟ​ งั เ​สยี งแ​ ละส​ �ำ เนยี งท​ ถี​่ กู ต​ อ้ ง​
ของค​ ำ�​หรือ​กลุ่มค​ ำ�​รวมท​ ั้งป​ ระโยค จุดป​ ระสงค์​ใน​การ​ฝึกฟ​ ังค​ ือ เพื่อ​ให้​ผู้เ​รียน​จำ�เป็น​แบบใ​นก​ าร​ที่​จะ​
พูด​ต่อไ​ป ซึ่งจ​ ำ�เป็นต​ ้อง​ให้​ผู้​เรียน​ฝึก​ซํ้าๆ บ่อยๆ จนส​ ามารถ​จับ​เสียง​และ​สำ�เนียงข​ องค​ ำ�​หรือ​ประโยค​
ได้ถ​ ูกต​ ้อง ดังน​ ั้นใ​นก​ ารจ​ ัดการ​เรียน​การ​สอนต​ ้องใ​ห้ผ​ ู้​เรียน​ฟัง​และ​พูดค​ วบคู่ก​ ันไ​ป จึง​ต้องจ​ ำ�แนกก​ าร​
เรียน​การส​ อน​ออก​เป็น 2 ตอน คือ

           1.1 	การ​สอนเ​สียง​สระ​และพ​ ยัญชนะท​ ี่​เป็น​ปัญหา​สำ�หรับค​ นไ​ทย เช่น /g/ /v/ /z/ หรือ​
เพี้ยนเ​สียงไ​ปจ​ ากภ​ าษาไ​ทย เช่น /r/ และเ​สียงท​ ีป่​ รากฏใ​นต​ ำ�แหน่งท​ ีต่​ ่างก​ ัน เช่น ในภ​ าษาไ​ทยไ​ม่มเี​สียง
/l/ และ /s/ ใน​ตำ�แหน่ง​ข้างท​ ้ายข​ อง​สระ

           1.2 	การส​ อนเ​สยี งห​ นกั เ​บา ระดบั เ​สยี งส​ งู ต​ ํา่ ใ​นป​ ระโยค จงั หวะ และก​ ารเ​วน้ ว​ รรคต​ อนจ​ ะ​
ต้องท​ ำ�​ไปพ​ ร้อมก​ ับ​การส​ อนค​ ำ�​และ​ประโยค ทั้งนี้ค​ วรแ​ สดงเ​ครื่องหมายเ​สียง​เน้นห​ นัก​ใน​คำ�​ด้วย เช่น​
เดียวก​ ับ​ที่ป​ รากฏ​ในพ​ จนานุกรม เพื่อ​ให้ผ​ ู้​เรียน​ได้เ​รียนท​ ีล​ ะน​ ้อย​และเ​กิด​ความ​แม่นยำ�​ตั้งแต่ต​ ้น

      2. 	การ​สอน​การ​ฟัง​เพ่ือ​ความ​เข้าใจ อาจ​จะ​สอน​ไป​พร้อมๆ กับ​การ​ฝึก​พูด​หรือ​ฝึก​อ่าน​ได้
แบบ​ฝึก​อาจ​จะ​ทำ�​เป็น​รูป​ประโยค​หรือ​เป็น​ข้อ​ความ​สั้นๆ ผู้​สอน​จะ​พูด​ประโยค​หรือ​ข้อความ​นั้น​ด้วย​
ความเร็ว​ปกติ​หรือ​ให้​ผู้​เรียน​ฟัง​แถบบันทึกเสียง อาจ​เป็นการ​ถาม-ตอบ​ปาก​เปล่า หรือ​เป็นการ​ถาม​
ตอบใ​น​แบบฝ​ ึกหัด

      ในก​ ารเ​รียน​การส​ อนท​ ักษะก​ ารฟ​ ังน​ ั้นผ​ ู้เ​รียน​ควรเ​ข้าใจแ​ ละส​ ามารถ​วิเคราะห์​ข้อมูล​ได้ ควรจ​ ัด​
บท​เรียน​ให้​สัมพันธ์​กับ​ทักษะ​อื่น​และ​มี​ความ​หลาก​หลาย เพื่อ​ให้​ผู้​เรียน​ได้​ฝึก​กลวิธี​การ​ฟัง​หลาย​แบบ
เช่น ฟัง​เพื่อ​จับใจค​ วามส​ ำ�คัญ (main ideas) และใ​จความ​สนับสนุน (supporting details) ฟังเ​พื่อ​
   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78