Page 54 - ประสบการณ์วิชาชีพภาษาอังกฤษ
P. 54
15-42 ประสบการณ์วิชาชีพภาษาอังกฤษ
การเดินกลับหลังจากที่พูดจบแล้ว เป็นการเคลื่อนที่ครั้งสุดท้าย ซึ่งอาจฝากความประทับใจไว้ให้แก่ผู้ฟังจึง
จำ�เป็นต ้องเดินด ้วยอาการอันสำ�รวม สง่าผ่าเผย เช่นเดียวก ับต อนท ี่เดินอ อกไปพูดนั่นเอง
2.5 ความกลมกลืนของกิริยาอาการ กิริยาอาการที่บุคคลแสดงออกในขณะที่พูดมีหลายอย่างที่แสดงออก
พร้อมๆ กัน จึงจำ�เป็นต้องควบคุมให้เกิดความกลมกลืน รวมทั้งให้กลมกลืนกับคำ�พูดและนํ้าเสียงด้วย การขัด
กันขึ้นแม้เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งก็จะกลายเป็นเรื่องที่น่าขบขัน หรือมิฉะนั้นก็จะทำ�ให้แลดูขัดตา น่าแปลกผิดปกติ
เช่น ถ้าสื่อความหมายในทางเอาจริงเอาจัง ทั้งมือ แขน สีหน้า คำ�พูดและนํ้าเสียง ต้องแสดงความเอาจริงเอาจังด้วย
ทั้งหมด ไม่ใช่แสดงความเอาจริงเอาจังเฉพาะการกำ�มือแน่น ขยับท่อนแขนด้วยจังหวะที่หนักแน่นแต่กลับเผยอ
ริมฝีปากร าวกับจะย ิ้ม ทั้งๆ ที่ควรจะหุบให้อยู่ในท ่าป กติห รืออ าจเม้มเล็กน้อยก ่อนจะเอ่ยถ ้อยคำ�ใดๆ ออกไป
กิจกรรม 15.2.4
1. จงส�ำ รวจต นเองว่าท า่ นมีข ้อบ กพร่องเก่ยี วกับเสียงพ ดู แ ละกริ ยิ าอ าการขณะพดู อ ย่างไรบ้าง โดยร ะบุ
เปน็ ข อ้ ๆ
2. จงว เิ คราะหเ์ สยี งพ ดู แ ละก ริ ยิ าอ าการข องบ คุ คลท ที่ า่ นร สู้ กึ ว า่ พ ดู ไดป้ ระทบั ใจท า่ นเปน็ พ เิ ศษโดยบ นั ทกึ
ลงไวอ้ ยา่ งยอ่ ๆ
แนวต อบก จิ กรรม 15.2.4
1. การส �ำ รวจข อ้ บ กพรอ่ งข องต นเองเปน็ ว ธิ กี ารท ด่ี เี พอ่ื แ กไ้ ขแ ละป รบั ปรงุ ต นเองต อ่ ไป ควรใชเ้ กณฑใ์ น
เรือ่ งท ่ี 15.2.4 เป็นเครื่องชว่ ยในการส ำ�รวจด ้วย
2. การพูดเป็นพฤติกรรมท่ีเกิดจากการเรียนรู้และเลียนแบบ แต่ต้องมิใช่การลอกเลียน เราวิเคราะห์
การพูดของผ ้อู ่นื เพอื่ จ ะไดน้ ำ�มาเปน็ แบบอย่างปรบั ปรุงการพูดของเราเอง มใิ ช่เพ่ือลอกเลียนบคุ คลน ัน้
ควรบ นั ทึกล งไว้ว่าทเี่ราประทบั ใจบุคคลผนู้ น้ั ๆ เราป ระทบั ใจในแงใ่ ดบ ้าง เพราะเหตุใด
