Page 49 - ประสบการณ์วิชาชีพภาษาอังกฤษ
P. 49
การพัฒนาภาวะผู้นำ� 15-37
เขียนเล่าไว้ในหนังสืออัตชีวประวัติของท่านว่า แม้เมื่อท่านศึกษาจบเนติบัณฑิตอังกฤษและเตรียมตัวจะเดินทางกลับ
มาตุภูมิอยู่แล้ว ท่านก็ยังประหม่าตื่นเต้นเมื่อจะต้องออกไปพูดในที่ประชุม ท่านพูดไปได้เพียง 2-3 ประโยคเท่านั้น
ก็ยังเกิดความตื่นเต้นมาก พูดต่อไปไม่ได้ต้องรีบจบทั้งๆ ที่ท่านได้เตรียมไว้มากแล้วก็ตามรัฐบุรุษทั้งสามท่านที่
กล่าวนามมานี้ในภายหลังปรากฏว่าได้เป็นนักพูดยิ่งใหญ่ของโลก เป็นผู้มีสมรรถภาพในการพูดสูงเป็นที่น่าอัศจรรย์
ทุกคน ทั้งนี้เพราะท่านสามารถเอาชนะความประหม่าตื่นเต้นได้ท่านจึงมีความมั่นใจในตนเองเป็นอย่างสูง หนังสือที่
รวบรวมวาทะช ั้นเยี่ยมของโลก จะต ้องร วมวาท ะข องทั้งส ามท่านนี้ไว้ด ้วยเสมอ
เพราะฉะนั้น ถ้าในขณะนี้นักศึกษายังมีความรู้สึกว่าตนขาดความมั่นใจที่จะออกไปพูดต่อหน้าที่ประชุม
กไ็มค่ วรจ ะก ังวลใจ หรอื ท อ้ แทใ้จว ่าต นไมอ่ าจเป็นผ พู้ ูดท ีม่ สี มรรถภาพได้ เพราะค วามม ั่นใจในต วั เองเป็นส ิง่ ท ีพ่ ัฒนาให้
เกิดมีขึ้นในต ัวเราได้ เราอาจเอาชนะความป ระหม่าต ื่นเต้นได้ ถ้าเราเข้าใจธ รรมชาติข องม ันแ ละรู้จักว ิธีก ารที่จ ะแ ก้ไข
1. ธรรมชาตขิ องค วามป ระหมา่ ต นื่ เตน้
นักจ ิตวิทยาท ี่ทำ�การศ ึกษาเรื่องค วามป ระหม่า ตื่นเต้นข องม นุษย์ได้ช ี้ให้เห็นว ่า ความป ระหม่าต ื่นเต้นเกิดจ าก
สาเหตุ 3 ประการ คือ
1.1 มองเห็นจุดอ่อนของตนเองมากเกินควร อันที่จริงการรู้จักตนเองว่ามีจุดอ่อนหรือมีข้อบกพร่องอย่างไร
บ้างนั้นนับว่าเป็นของดี เพื่อเราจะได้ปรับปรุงแก้ไขได้ถูกจุด แต่การมองเห็นผิดธรรมดาไปว่า ตนเองมีแต่จุดอ่อน
ไม่ว่าจะเป็นรูปร ่าง หน้าตา ทรวดทรง อาการ กิริยา หรือความค ิด ความอ่าน ก็ล้วนแต่ด ้อยก ว่าผ ู้อื่นทั้งส ิ้น ย่อมท ำ�ให้
เกิดความวิตกกังวลมาก ไม่กล้าที่จะแสดงตนต่อหน้าคนอื่น เพราะเกรงว่าผู้อื่นจะสังเกตเห็นจุดอ่อนเหล่านั้น และ
อาจห ัวเราะเยาะในใจได้ เมื่อเกิดค วามไม่กล้าค วามประหม่าก ็เกิดต ามม าท ันที
1.2 เกิดความขัดแย้งภายในตนเอง ความขัดแย้งภายในตนเอง มีตัวอย่างอื่นๆ ให้เห็นมาก เช่น อยากรวย
แตไ่มอ่ ยากท �ำ งานเพราะก ลวั เสียเกยี รติ อยากเป็นห ัวหนา้ แ ตก่ ลัวจ ะต ้องร ับผ ดิ ช อบ อยากส อบไดค้ ะแนนส ูงแ ตไ่ มอ่ ยาก
ดูหนังสือเพราะต้องการเที่ยวเตร่ อยากขี่จักรยานเป็นแต่กลัวเจ็บตัวเวลารถล้ม เวลาที่คนเราเกิดความขัดแย้ง
ภายในต ัวเองจ ะไม่เกิดค วามร ู้สึกท ี่ปลอดโปร่ง เบาส บาย จะมีแต่ความรู้สึกว้าวุ่น
ความขัดแย้งภายในตัวเอง อันมีผลให้เกิดว้าวุ่นใจหรือวิตกกังวลจนกลายเป็นความประหม่าเวลาที่จะไป
พูดในโอกาสสำ�คัญๆ ก็คือความปรารถนาท ี่จะประสบความสำ�เร็จในการพูดต้องการพูดให้ดี ต้องการให้คนฟังสนใจ
และพอใจที่จะฟังเราพูด แต่ในขณะเดียวกันก็เกิดความกลัวว่าการพูดจะล้มเหลว คนฟังจะเบื่อ ไม่ได้รับประโยชน์
เท่าท ี่ควร หรือคนฟังอาจหัวเราะเยาะเอาในใจก็ได้
1.3 วาดภาพไว้ในใจอย่างผิดๆ ผู้พูดบางคนวาดภาพไว้ว่า บรรดาผ ู้ฟังที่ตนจะไปพูดด้วยนั้นคงจะฟังอย่าง
เพ่งเล็ง คอยที่จะจับผิดคำ�พูดของตนทุกคำ� หากพูดอะไรผิดพลาดไปแม้แต่น้อยจะถูกนำ�ไปวิพากษ์วิจารณ์ให้เป็น
ผลเสียหายม าก บางคนก็อาจว าดภ าพผ ู้ฟ ังไว้ว่าล ้วนแล้วแต่เป็นผ ู้ท ี่ทรงความรู้แ ละมีประสบการณ์อ ันสูงอาจไม่สนใจ
ฟังสิ่งที่ตนอุตสาห์ตระเตรียมไปเป็นอย่างดีก็เป็นได้ การวาดภาพไว้ผิดเช่นนี้ทำ�ให้เกิดความหวาดกลัวจนกลายเป็น
ความประหม่าตื่นเต้นได้ ซึ่งความจริงแล้วหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ผู้ฟังก็คงเป็นมนุษย์ธรรมดาๆ นั่นเอง แม้จะฟังสิ่งที่
รู้อยู่แล้ว แต่ถ้าผู้พูดพูดด้วยวิธีการและลีลาที่เป็นของตนเองโดยเฉพาะผู้ฟังก็คงจะสนใจฟังอาจมีคนผิดปกติอยู่
สักคนสองคนที่แสดงความไม่สนใจออกมา แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เราจะนำ�มากังวล เพราะคนส่วนใหญ่กว่าร้อยละ 90
ย่อมฟังด ้วยอาการปกติมากกว่า
สาเหตุท ั้งส ามประการนี้ อาจจะเกิดขึ้นได้เพียงบางข ้อห รือท ุกข ้อก ็ได้ ทำ�ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในระบบ
ร่างกายหลายอย่าง
