Page 51 - ประสบการณ์วิชาชีพภาษาอังกฤษ
P. 51
การพัฒนาภาวะผู้นำ� 15-39
2.4 พยายามพูดกับคนฟังให้ท่ัวถึงในขณะที่พูด อย่ามองไปยังส่ิงอ่ืนๆ ในห้องนั้น เช่น พื้นห้องหรือเพดาน
ห้อง อย่าพูดข้ามศีรษะคนฟังไปหมด ยิ่งสบตาคนฟังให้ทั่วถึงมากเพียงไร ความกลัวก็จะหายไปแล้วผู้พูดก็จะอ่าน
ได้จากสายตาของคนฟังเองว่า แท้จริงคนฟังก็สนใจที่จะฟังเราพูด และเอาใจช่วยอยากจะให้เราประสบความสำ�เร็จ
ในการพูดนั้น คนฟังจะหมดความสนใจจริงก็ต่อเมื่อเวลาผ่านไปนานพอสมควรแล้ว และผู้พูดก็ไม่ได้พยายาม
ทำ�ให้เกิดความน่าส นใจข ึ้นเลย
2.5 พยายามทรงตวั ให้ดีในข ณะท่ีพดู อย่าลืมว่าทุกส่วนของร่างกายมีส ่วนช่วยส่งสารไปย ังผู้ฟังพ ร้อมๆ กับ
คำ�พูดนั้นเอง การทรงตัวให้สมดุลจะทำ�ให้ผู้พูดเองรู้สึกมั่นใจ ในบางครั้งการกำ�มือของเราเองให้แน่น หรือการจับ
โต๊ะให้มั่น ให้กล้ามเนื้อแขนได้ออกแรงมากขึ้นจะช่วยผ่อนคลายพลังงานตื่นเต้นให้ระบายออกไปได้บ้าง ทำ�ให้ผู้พูด
รู้สึกเบาสบายขึ้น พร้อมที่จะพูดต่อไปอย่างมีกำ�ลังวังชา พร้อมทั้งควรหายใจให้ลึกไว้เพราะขณะนี้ร่างกายต้องการ
ออกซิเจนม ากกว่าเวลาป กติ
2.6 ต้ังใจไว้ให้มั่นคงเสมอว่าเราจะพยายามพูดให้ผู้ฟังเกิดความเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งชัดเจนที่สุดเท่าที่จะ
ทำ�ได้ เมื่อความตื่นเต้นหายไปร่างกายของเราก็จะรู้สึกปลอดโปร่ง เบาสบาย เกิดความมั่นใจในตัวเราเองขึ้นมา
แทนที่ ความมั่นใจชนิดนี้เป็นความมั่นใจที่จะช่วยเสริมสมรรถภาพของเราได้โดยแท้จริง เพราะเป็นความมั่นใจ
ท ี่เกิดจ ากความเข้าใจจริงแ ละตั้งใจจ ริง
กจิ กรรม 15.2.3
1. โปรดวเิ คราะห์ตนเองว่าข าดความม ่ันใจในการพ ูดหรอื ไม่เพียงไรในประเดน็ ต่อไปน ี้
1.1 สถานการณท์ ่อี อกไปพ ดู
1.2 อาการท ีบ่ ังเกิดขึน้ แ ก่ตนเอง
1.3 สาเหตุท ่ีน า่ จะเปน็ ไปได้
2. สมมตวิ า่ ม เี พอ่ื นของทา่ นคนห นง่ึ ม าข อค�ำ แ นะนำ�ว ่าเขาค วรจะแ กไ้ ขอาการประหม่า ตื่นเต้นท่เี กดิ แ ก่
เขาเสมอๆ อย่างไร ท่านจ ะแ นะนำ�เพื่อนของท า่ นอ ยา่ งไร
แนวต อบก จิ กรรม 15.2.3
กจิ กรรมท ง้ั 2 ขอ้ น ี้ค วรใช้ค วามรใู้ นเรื่องท่ี 15.2.3 มาต อบ ไมค่ วรต อบด ้วยส ามัญส�ำ นกึ เพราะอาจผดิ
พลาดได้ และควรตอบด ้วยถ ้อยค�ำ ข องนกั ศึกษาเอง ไม่ค วรล อกม าจ ากหนังสอื
