Page 68 - สังคมและวัฒนธรรมอาเซียน
P. 68
11-58 สงั คมและวฒั นธรรมอาเซียน
เอกลักษณ์ที่โดดเด่นของเคร่ืองแต่งกายพม่า เป็นผลงานเด่นด้านการส่งเสริมผ้าของกษัตริย์ในราชวงศ์
คองบองหลายพระองค์ การทอผา้ ลนู ตยาของช่างทอบนกี่ ลวดลายท่ีคอ่ ยกอ่ รปู จากกระสวยขนาดเลก็ นับ
ร้อยทีบ่ รรจุเส้นใยสีต่างๆ สอดไขว้สลบั ไปมา เป็นเทคนิคการทอท่เี รยี กวา่ เกาะ กว่าจะไดล้ วดลายเพิม่ ข้ึน
สักนิดต้องใช้เวลานานมาก ความละเอียดของลายขึ้นอยู่กับจ�ำนวนกระสวยน้ี คือท่ีมาของช่ือผ้าทอชนิดนี้
พมา่ เรียกว่ากระสวยว่าลูน ค�ำว่า ตยา หมายถึงหน่ึงร้อย ผา้ ลูนตยา คือผา้ ท่ที อด้วยกระสวยหนึ่งร้อยอัน
กระสวยที่ใช้อาจมากกวา่ หน่งึ ร้อยไปจนถึงสองรอ้ ย สว่ นคำ� วา่ อะเชะ หรอื มกั เรียกสั้นๆ ว่า เชะ ต่อท้าย
ค�ำว่าลนู ตยา หมายถึง ลวดลายคลืน่ 80
มรดกทางสถาปัตยกรรมและศิลปวัฒนธรรม
มรดกทางวัฒนธรรมของพม่าที่โดดเด่นอีกประการหน่ึงคือ มรดกทางสถาปัตยกรรมและศิลป-
วฒั นธรรม พมา่ มีความช�ำนาญเร่อื งงานชา่ งมาตง้ั แต่สมัยอาณาจกั รพุกาม กลุ่มงานชา่ งหลกั ของพมา่ แบ่ง
ออกเปน็ 10 หมทู่ เ่ี รยี กวา่ ปนั แส-่ มโย ไดแ้ ก่ งานชา่ งเขยี น งานชา่ งสลกั ศลิ า งานชา่ งเหลก็ งานชา่ งสลกั ไม้
งานชา่ งทองเหลอื ง งานชา่ งกอ่ อฐิ ถอื ปนู งานชา่ งทอง งานชา่ งกลงึ งานชา่ งปน้ั ปนู และงานชา่ งเครอ่ื งเขนิ 81
เมอื งโบราณพกุ ามทไ่ี ดร้ บั การยกยอ่ งเรยี กขานวา่ เปน็ “ดนิ แดนแหง่ เจดยี ส์ พ่ี นั องค”์ เปน็ ประจกั ษพ์ ยานไดด้ ี
ถงึ ความรงุ่ เรอื งของพมา่ ในอดตี มใิ ชเ่ พยี งแตท่ างดา้ นการเมอื ง ความเชอื่ ทางพทุ ธศาสนา แตย่ งั รวมถงึ ทาง
ด้านศิลปวัฒนธรรมและสถาปัตยกรรมอีกด้วย ความยิ่งใหญ่ของมรดกวัฒนธรรมของโบราณสถานที่เมือง
พกุ ามนนั้ ไมส่ ำ� คญั นอ้ ยไปกวา่ ปราสาทแหง่ นครวดั และนครธมของอาณาจกั รเมอื งพระนครของกมั พชู า ดงั
ค�ำกลา่ วของ อารโ์ นลด์ ทอยน์บี (Arnold Joseph Toybee) นักประวตั ิศาสตร์ชาวองั กฤษทเ่ี ดินทางเขา้
มาในภมู ิภาคนี้กล่าวไว้วา่ “See Pagan and live, See Angkor Wat and die” ซึง่ แปลว่า “การไดเ้ ห็น
พกุ ามยอ่ มมชี วี ติ เปน็ อมตะ การไดเ้ หน็ นครวดั ยอ่ มนอนตายตาหลบั ” ทก่ี ลา่ วเชน่ นเ้ี พราะเมอ่ื ไดม้ าเหน็ เมอื ง
พกุ ามท่ีเต็มไปดว้ ยเจดีย์ วหิ าร พทุ ธสถาน พระพุทธรปู และสิ่งทเ่ี กี่ยวขอ้ งกับพทุ ธศาสนามากมายเตม็ ไป
หมด และไดร้ บั รู้ถึงความศรัทธาของชาวพุกามทมี่ ตี อ่ พทุ ธศาสนา จึงทำ� ใหอ้ ารโ์ นลด์ ทอยนบ์ ีเชือ่ วา่ ผ้ใู ด
ได้เห็นเมืองพกุ ามยอ่ มไดเ้ ขา้ ถงึ พระพุทธองค์ ผ้นู ้นั ย่อมมีชีวติ เปน็ อมตะ82
80 เรยี บเรียงจาก นฤมล ธรี วฒั น์ และคณะ. เรื่องเดียวกัน. น. 125-128.
81 เรือ่ งเดยี วกัน. น. 49.
82 เรยี บเรยี งจาก ภภพพล จนั ทรว์ ฒั นกลุ . (2553). ๖๐ วดั วงั และสถานทส่ี ำ�คญั ในพมา่ . กรงุ เทพฯ: เมอื งโบราณ น. 182
