Page 43 - การคุ้มครองผู้บริโภคและกฎหมาย เกี่ยวกับการแข่งขันทางการค้า
P. 43
กฎหมายวา่ ดว้ ยความรับผดิ ในผลติ ภัณฑ์ (1) 9-31
ปลอดภยั ของสนิ คา้ เกดิ จากการออกแบบหรอื การประกอบหรอื การกำ� หนดวธิ ใี ช้ วธิ เี กบ็ รกั ษา คำ� เตอื น หรอื
การใหข้ ้อมูลเก่ยี วกบั สินคา้ ของผผู้ ลิตสนิ คา้ นัน้ ตามมาตรา 8 วรรคสอง
ดงั นนั้ เมอ่ื ผผู้ ลติ สนิ คา้ กด็ ี หรอื ผผู้ ลติ สว่ นประกอบของสนิ คา้ กด็ ี ไดช้ ดใชค้ า่ เสยี หายใหผ้ เู้ สยี หาย
ไปแลว้ กม็ าใชส้ ทิ ธไิ ลเ่ บย้ี เอากบั ผวู้ า่ จา้ งใหผ้ ลติ ไดห้ รอื ผผู้ ลติ สนิ คา้ แลว้ แตก่ รณี และในกรณที ไี่ มม่ กี ฎหมาย
ก�ำหนดอายุความไว้ก็ให้มีอายุความสิบปี เว้นแต่จะเป็นกรณีที่กฎหมายท่ัวไปได้ก�ำหนดอายุความไว้เช่น
ใดก็ใหม้ อี ายุความตามนั้น
9) ตามพระราชบัญญัติเครื่องมือแพทย์ พ.ศ. 2551 บัญญัติเก่ียวกับเรื่องความรับผิดต่อความ
เสยี หายทเ่ี กดิ จากเครอื่ งมอื แพทยท์ จ่ี ดั เปน็ บทบญั ญตั คิ วามรบั ผดิ เกยี่ วกบั สนิ คา้ ทไี่ มป่ ลอดภยั โดยเฉพาะ
ของสนิ คา้ เคร่อื งมอื แพทย์และบริการ จะปรากฏในมาตรา 77 มาตรา 78 มาตรา 79 และมาตรา 80
ส�ำหรับเรือ่ งอน่ื ๆ นอกจากส่ีมาตราดังกล่าวน้ีท่ีพระราชบัญญตั ิเครอ่ื งมือแพทย์ พ.ศ. 2551 มิได้
บญั ญตั ไิ ว้ โดยเหตนุ จ้ี งึ ใหน้ ำ� บทบญั ญตั ติ ามพระราชบญั ญตั คิ วามรบั ผดิ ตอ่ ความเสยี หายทเ่ี กดิ ขน้ึ จากสนิ คา้
ทีไ่ ม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 มาใชบ้ ังคบั ได้ เนอื่ งจากเครอื่ งมอื แพทยจ์ ัดเป็นสินค้าตามคำ� นยิ ามในพระราช-
บญั ญัตคิ วามรบั ผดิ ฯ อันเป็นกฎหมายกลางในการคมุ้ ครองผู้เสยี หาย ซึ่งไดแ้ ก่ เรื่องดังตอ่ ไปนี้
(1) บทบญั ญตั หิ า้ มตกลงยกเว้นหรอื จ�ำกดั ความรับผิดของผู้ประกอบการตามมาตรา 9
(2) บทบญั ญัตผิ มู้ สี ทิ ธฟิ ้องคดีแทนผูเ้ สียหายตามมาตรา 10
(3) บทบัญญัติให้ศาลมีอ�ำนาจสั่งให้ผู้ประกอบการจ่ายค่าสินไหมทดแทนเพ่ือการลงโทษ
เพิม่ ข้ึน (punitive compensations) ตามมาตรา 11
(4) บทบัญญัติอายุความสะดุดหยุดอยู่ตามมาตรา 13
(5) บทบญั ญตั ไิ มต่ ดั สทิ ธผิ เู้ สยี หายทจ่ี ะเรยี กรอ้ งคา่ เสยี หายโดยอาศยั สทิ ธติ ามกฎหมายอนื่
ตามมาตรา 14
ตัวอย่าง
นาย ก. เข้าไปใชบ้ รกิ ารในสถานบริการแหง่ หน่ึง ผชู้ ่วยแพทยใ์ ชเ้ ครือ่ งมือแพทยใ์ นการใหบ้ ริการ
กบั นาย ก. หากปรากฏว่านาย ก. ไดร้ บั ความเสยี หายจากการใช้เครอื่ งมือแพทยน์ ั้น ดงั น้ี ผู้ช่วยแพทย์ดงั
กลา่ วตอ้ งรบั ผดิ ชอบในความเสยี หายของนาย ก. อนั เกดิ จากการใชเ้ ครอื่ งมอื แพทยน์ นั้ เวน้ แตผ่ ใู้ หบ้ รกิ าร
ดังกล่าวจะไม่ต้องรับผิดต่อความเสียหายเช่นน้ันได้จะต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตาม
มาตรฐานทางวิชาการน้ันแล้ว หรือความเสียหายน้ันเกิดจากเหตุสุดวิสัยหรือเกิดเพราะความรับผิดของผู้
เสียหายนั้นเอง ตามมาตรา 78 แหง่ พระราชบญั ญตั เิ ครอื่ งมือแพทย์ พ.ศ. 2551
มปี ญั หาวา่ หาก นาย ก. และผใู้ หบ้ รกิ ารตามตวั อยา่ งนม้ี ีข้อตกลงยกเว้นหรอื ขอ้ จำ� กดั ความรบั ผิด
ของผู้ประกอบการต่อความเสียหายอันเกิดจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย ดังนี้ ข้อตกลงดังกล่าวผู้ให้บริการจะ
นำ� มาอา้ งเป็นข้อยกเว้นหรือจำ� กัดความรับผดิ ไดห้ รอื ไม่เพียงใด
เห็นวา่ ถ้าเปน็ เรื่องสนิ คา้ เครื่องมอื แพทย์ จะนำ� มาตรา 9 ของพระราชบญั ญัติความรับผดิ ฯ มาใช้
บังคับคือ ผู้ผลิตหรือผู้น�ำเข้าหรือผู้ขายเคร่ืองมือแพทย์จะน�ำข้อตกลงดังกล่าวมาอ้างเป็นข้อยกเว้นหรือ
จ�ำกดั ความรบั ผดิ ไม่ได้
