Page 40 - การคุ้มครองผู้บริโภคและกฎหมาย เกี่ยวกับการแข่งขันทางการค้า
P. 40
9-28 การคุ้มครองผ้บู ริโภคและกฎหมายเกย่ี วกบั การแข่งขันทางการค้า
ฟ้องคดีเรียกค่าเสียหายแทนผู้เสียหายได้ โดยให้น�ำบทบัญญัติเก่ียวกับการฟ้องและด�ำเนินคดีแทนตาม
กฎหมายดังกล่าวมาใช้บังคับโดยอนุโลม ท้ังน้ี การฟ้องและด�ำเนินคดีดังกล่าวได้รับการยกเว้นค่าฤชา
ธรรมเนยี มท้ังปวง แต่ไมร่ วมถงึ ความรบั ผิดในค่าฤชาธรรมเนยี มในชนั้ ท่สี ุด (มาตรา 10)
16) หลกั คา่ สนิ ไหมทดแทนเพอื่ การลงโทษเพมิ่ ขน้ึ (Punitive Compensation) หลกั เกณฑเ์ รอื่ ง
คา่ สนิ ไหมทดแทนเพอ่ื การลงโทษเพม่ิ ขน้ึ จากจำ� นวนคา่ สนิ ไหมทดแทนทแ่ี ทจ้ รงิ ทศ่ี าลกำ� หนดไดต้ ามทเี่ หน็
สมควร แต่ไม่เกินสองเท่าของค่าสินไหมทดแทนที่แท้จริงน้ัน เป็นเร่ืองที่พระราชบัญญัตินี้ก�ำหนดให้ศาล
พจิ ารณาจากพฤตกิ รรมของผปู้ ระกอบการเปน็ หลกั กลา่ วคอื ขอ้ เทจ็ จรงิ ตอ้ งฟงั ไดว้ า่ ผปู้ ระกอบการไดผ้ ลติ
นำ� เขา้ หรอื ขายสนิ คา้ โดยรอู้ ยแู่ ลว้ วา่ สนิ คา้ นนั้ เปน็ สนิ คา้ ทไ่ี มป่ ลอดภยั หรอื ผปู้ ระกอบการมไิ ดร้ เู้ พราะความ
ประมาทเลนิ เลอ่ อย่างร้ายแรง หรือเม่ือรู้วา่ สนิ ค้าไมป่ ลอดภยั ภายหลงั จากการผลติ น�ำเข้า หรอื ขายสนิ คา้
นั้นแล้วไมด่ ำ� เนินการใดๆ ตามสมควร เพอื่ ป้องกันไม่ให้เกดิ ความเสยี หาย
17) อายคุ วามตามพระราชบญั ญตั นิ ้ี กำ� หนดไวเ้ ปน็ สองกรณคี อื อายคุ วามกรณปี กติ กบั อายคุ วาม
กรณมี สี ารสะสมอยใู่ นรา่ งกายหรอื กรณตี อ้ งใชเ้ วลาในการแสดงอาการ ซงึ่ ทง้ั สองกรณจี ะก�ำหนดอายคุ วาม
ไวส้ ามปี แตก่ ารนับใหเ้ ร่มิ นบั ต่างกัน คือกรณปี กตอิ ายุความสามปีนับแต่วนั ท่ีผูเ้ สยี หายรู้ถงึ ความเสียหาย
และรตู้ วั ผปู้ ระกอบการทตี่ อ้ งรบั ผดิ หรอื เมอ่ื พน้ สบิ ปี นบั แตว่ นั ทมี่ กี ารขายสนิ คา้ นนั้ สำ� หรบั กรณมี สี ารสะสมฯ
อายุความสามปีนับแต่วันท่ีรู้ถึงความเสียหายและรู้ตัวผู้ประกอบการที่ต้องรับผิด แต่ไม่เกินสิบปีนับแต่
วนั ที่รู้ถึงความเสยี หาย ซ่ึงอาจจะเกนิ สบิ ปีนบั แต่วนั ทีข่ ายก็ได้ (มาตรา 12)
18) อายคุ วามสะดดุ หยดุ อยู่ ตามพระราชบญั ญตั นิ ้ี บญั ญตั หิ ลกั อายคุ วามสะดดุ หยดุ อยไู่ ดต้ อ่ เมอื่
มกี ารเจรจาเกย่ี วกบั คา่ เสยี หายทพ่ี งึ จา่ ยระหวา่ งผปู้ ระกอบการกบั ผเู้ สยี หาย หรอื ผมู้ สี ทิ ธฟิ อ้ งคดแี ทน กลา่ ว
คอื ไมใ่ หม้ กี ารนบั อายคุ วามในระหวา่ งทมี่ กี ารเจรจาคา่ เสยี หายจนกวา่ ฝา่ ยใดฝา่ ยหนงึ่ ไดบ้ อกเลกิ การเจรจา
(มาตรา 13)
19) หลักการไม่ตัดสิทธิเรียกค่าเสียหายตามกฎหมายอื่น ตามพระราชบัญญัติก�ำหนดหลักการน้ี
หมายความวา่ กรณที ผ่ี เู้ สยี หายมสี ทิ ธเิ รยี กคา่ เสยี หายตามกฎหมายอน่ื ดว้ ย ผเู้ สยี หายนนั้ กส็ ามารถใชส้ ทิ ธิ
ตามกฎหมายนัน้ ได้ด้วย (มาตรา 14)
20) สนิ คา้ ทอี่ ยภู่ ายใตพ้ ระราชบญั ญตั นิ ้ี ตามพระราชบญั ญตั นิ กี้ ำ� หนดหลกั ไวว้ า่ สนิ คา้ ทจี่ ะมผี ลใช้
บงั คบั ตามพระราชบญั ญตั ินี้ ไดแ้ ก่ สนิ คา้ ทม่ี กี ารขายให้แก่ผู้บริโภคต้งั แต่วนั ท่พี ระราชบญั ญัติฉบับนมี้ ผี ล
ใช้บังคบั คือวันท่ขี ายสินคา้ ให้กับผู้บริโภคตัง้ แตว่ นั ที่ 20 กุมภาพนั ธ์ 2552 เป็นตน้ ไป
ทก่ี ล่าวมาทั้ง 20 ขอ้ เปน็ หลกั การสาระสำ� คัญของพระราชบญั ญัตคิ วามรับผดิ ตอ่ ความเสียหายท่ี
เกิดข้ึนจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 ส�ำหรับกฎหมายว่าด้วยความรับผิดในอีกฉบับหนึ่งของ
ประเทศไทยคือ พระราชบญั ญัตเิ ครอื่ งมอื แพทย์ พ.ศ. 2551 ซงึ่ ผ้เู ขียน ขอนำ� เสนอโดยการเปรียบเทียบ
กบั พระราชบัญญตั คิ วามรบั ผดิ ต่อความเสยี หายทเ่ี กดิ ขนึ้ จากสินค้าทไี่ มป่ ลอดภัย พ.ศ. 2551 ดังต่อไปน้ี
1) ผู้ขายเครอ่ื งมอื แพทย์ จัดเป็นผู้ประกอบการทตี่ ้องรับผดิ ในความเสียหายทีเ่ กิดขน้ึ จากการใช้
เครอ่ื งมอื แพทย์ ทง้ั นไ้ี มว่ า่ จะเปน็ ผขู้ ายทส่ี ามารถหรอื ไมส่ ามารถระบตุ วั ผผู้ ลติ หรอื ผวู้ า่ จา้ งใหผ้ ลติ หรอื นำ�
เขา้ ก็ตาม ทง้ั นี้ ตามทบ่ี ัญญตั ไิ วใ้ นมาตรา 77 แหง่ พระราชบัญญัติเครอ่ื งมือแพทย์ พ.ศ. 2551
