Page 38 - การคุ้มครองผู้บริโภคและกฎหมาย เกี่ยวกับการแข่งขันทางการค้า
P. 38
9-26 การคุม้ ครองผู้บริโภคและกฎหมายเก่ียวกับการแขง่ ขันทางการค้า
ตอ่ จติ ใจอยา่ งอน่ื ทมี่ ลี กั ษณะท�ำนองเดยี วกนั (มาตรา 4) ทงั้ น้ี ไดว้ างหลกั เกณฑข์ องความเสยี หายตอ่ จติ ใจ
ไวด้ ังนี้ ค่าเสยี หายสำ� หรับความเสยี หายตอ่ จิตใจอนั เปน็ ผลเน่ืองมาจากความเสยี หายต่อร่างกาย สขุ ภาพ
หรืออนามัยของผู้เสียหาย และหากผู้เสียหายถึงแก่ความตาย สามี ภริยา บุพการีหรือผู้สืบสันดานของ
บคุ คลนนั้ ชอบทจ่ี ะไดร้ ับคา่ เสยี หายสำ� หรับความเสียหายตอ่ จติ ใจดว้ ย (มาตรา 11 วรรคหนึ่ง (1))
5) กำ� หนดลักษณะสำ� คัญของสินค้าทีไ่ ม่ปลอดภยั (Unsafe Products หรือ Defective Prod-
ucts) ตามพระราชบัญญตั นิ อี้ ยู่ท่ีเปน็ สินค้าทก่ี อ่ หรอื อาจก่อให้เกดิ ความเสียหายขึน้ ได้ ไม่วา่ จะเป็นเพราะ
เหตุจากความบกพร่องในสามกรณีนี้คือ บกพร่องในการผลิต (Manufacture Defect) หรือบกพร่องใน
การออกแบบ (Design Defect) หรือบกพร่องท่ีไมไ่ ดก้ ำ� หนดวิธใี ช้ วธิ เี ก็บรกั ษา คำ� เตือนหรอื ข้อมูลเกีย่ ว
กบั สนิ คา้ หรอื กำ� หนดไวแ้ ต่ไม่ถกู ตอ้ งหรือไม่ชดั เจนตามสมควร (Incorrect or Unclear Information =
Label Defect) ตามมาตรา 4 บัญญัตินยิ ามสนิ คา้ ท่ีไม่ปลอดภัย หมายความว่าสินค้าท่ีก่อหรอื อาจกอ่ ให้
เกดิ ความเสยี หายขนึ้ ได้ ไมว่ า่ จะเปน็ เพราะเหตจุ ากบกพรอ่ งในการผลติ หรอื การออกแบบหรอื ไมไ่ ดก้ ำ� หนด
วธิ ใี ช้ วธิ เี กบ็ รกั ษา คำ� เตอื น หรอื ขอ้ มลู เกยี่ วกบั สนิ คา้ หรอื กำ� หนดไวแ้ ตไ่ มถ่ กู ตอ้ งหรอื ไมช่ ดั เจนตามสมควร
ทงั้ น้ี โดยคำ� นงึ ถงึ สภาพของสนิ คา้ รวมทง้ั ลกั ษณะการใชง้ านและการเกบ็ รกั ษาตามปกตธิ รรมดาของสนิ คา้
อนั พึงคาดหมายได้
6) กำ� หนดลกั ษณะสำ� คญั ของคำ� วา่ “ขาย” ตามพระราชบญั ญตั นิ มี้ คี วามหมายกวา้ งมาก นอกจาก
เป็นเรื่องของคู่สัญญาซื้อขายต่างตอบแทนซึ่งกันและกันแล้ว ค�ำว่า “ขาย” ยังมีความหมายพิเศษแม้จะ
ไม่มีการต่างตอบแทน เช่น การแจก การให้ การจัดหา การเสนอ การชัดชวน หรือน�ำออกแสดงโดยมี
วตั ถุประสงค์เพือ่ ประโยชน์ทางการคา้ กเ็ ปน็ การขายตามพระราชบญั ญัตนิ ี้
7) สินค้าตามพระราชบัญญัตินี้ให้รวมถึงผลิตผลทางเกษตรกรรมด้วย แต่ก็มีก�ำหนดในกฎ
กระทรวงระบุผลิตผลเกษตรกรรมเป็นสินค้าท่ีได้รับยกเว้นตามกฎหมาย ว่าด้วยความรับผิดต่อความ
เสยี หายทีเ่ กิดขึน้ จากสนิ คา้ ท่ีไมป่ ลอดภยั พ.ศ. 2553 (รายละเอียดในหัวเร่ือง 9.1.2)
8) สินคา้ ตามพระราชบัญญัตินีใ้ ห้รวมถงึ กระแสไฟฟา้ ดว้ ย ซึ่งเปน็ หลักสากล กฎหมายความรับ
ผิดในผลิตภัณฑ์ของต่างประเทศก็บัญญัติให้สินค้ารวมถึงกระแสไฟฟ้าด้วย เช่น ประเทศฝรั่งเศส ตาม
มาตรา 1386-3 แหง่ ประมวลกฎหมายความรบั ผดิ ตอ่ ความเสยี หายทเี่ กดิ จากสนิ คา้ ประเทศเยอรมนี ตาม
มาตรา 2 แห่งกฎหมายว่าด้วยความรับผิดเกิดจากสินค้า ประเทศอังกฤษ ตามพระราชบัญญัติคุ้มครอง
ผู้บรโิ ภค ค.ศ. 1987
9) ผู้ประกอบการตามพระราชบัญญัติน้ี ได้แก่ ผผู้ ลิตหรอื ผวู้ ่าจ้างให้ผลติ ผูน้ �ำเข้า ผขู้ ายสนิ คา้ ท่ี
ไม่สามารถระบุตัวผู้ผลิต ผู้ว่าจ้างให้ผลิตหรือผู้น�ำเข้าได้ ผู้ซึ่งใช้ช่ือ ช่ือทางการค้า เครื่องหมายการค้า
เครอ่ื งหมายขอ้ ความหรอื แสดงดว้ ยวธิ ใี ดๆ อนั มลี กั ษณะทจ่ี ะทำ� ใหเ้ กดิ ความเขา้ ใจไดว้ า่ เปน็ ผผู้ ลติ ผวู้ า่ จา้ ง
ให้ผลติ หรอื ผู้น�ำเขา้
ค�ำอธิบาย
ส่ิงที่ต้องพิจารณาผู้ขายท่ีจะเป็นผู้ประกอบการตามพระราชบัญญัติน้ี นอกจากค�ำว่าขายจะต้อง
เป็นไปตามนิยามท่ีพระราชบัญญัติน้ีระบุไว้แล้วจะต้องได้รับความพิเศษอีกอย่างคือผู้ขายนั้นได้ขายสินค้า
