Page 43 - ภาษาอังกฤษสำหรับครูสอนภาษา
P. 43
ลกั ษณะท่ัวไปของภาษา 1-33
เรื่องที่ 1.2.6
ภาษามีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
ภาษาทคี่ นใชก้ นั นนั้ มไิ ดอ้ ยคู่ งที่ มกี ารพฒั นาเจรญิ เตบิ โตเชน่ เดยี วกบั สงิ่ มชี วี ติ ถา้ พจิ ารณา
ดูภาษาในช่วงระยะใดระยะหนึ่งหรือจุดใดจุดหนึ่งแล้ว อาจจะคิดว่าภาษามีความคงตัว แต่เมื่อดู
ไม่ว่าจะเป็นแนวตั้งหรือแนวนอน จะเห็นความเปล่ียนแปลงได้ชัดเจน การดูภาษาในแนวต้ังคือดู
ภาษายอ้ นกลบั ไปในอดตี เชน่ ภาษาองั กฤษ กด็ ภู าษาทใี่ ชใ้ นปจั จบุ นั ยอ้ นไปยงั สมยั พระนางอลซิ าเบธ
ที่ 1 ต่อไปถึงสมัยกลางและสมัยโบราณ เราจะเห็นความแตกต่างในเรื่องของศัพท์และโครงสร้าง
รวมท้ังการสะกดตัว ความแตกต่างในเร่ืองของเสียงอาจจะเห็นได้ชัด ถ้ามีการบันทึกเสียง
แตเ่ นอ่ื งจากการบนั ทกึ เสยี งเปน็ ผลของวทิ ยาการสมยั ใหม่ เราจงึ ไมม่ เี สยี งของภาษาทใ่ี ชใ้ นอดตี ทจ่ี ะ
นำ� มาศกึ ษาได้ แตจ่ ากบนั ทกึ ความเหน็ ของคนสมยั หนง่ึ ๆ เกยี่ วกบั การใชภ้ าษาของคนรว่ มสมยั รวม
ท้ังการศกึ ษากวีนพิ นธใ์ นสมัยตา่ งๆ ซ่งึ มกี ารก�ำหนดค�ำและพยางค์ รวมทง้ั สมั ผัส พอทจี่ ะเหน็ ได้วา่
มกี ารเปล่ียนแปลงในเรื่องการออกเสยี ง เช่น sea ในปจั จุบนั ออกเสยี ง ‘ซ’ี ในศตวรรษท่ี 17 เขยี น
เหมือนกันแต่ออกเสยี ง ‘เซ’ ในสมัยกลางคำ� น้ีเขยี น see ออกเสียง ‘แซ’ สมยั โบราณเขียน sæ ออก
เสียง ‘แซ’ bone ปัจจุบันออกเสียงโบน ในสมัยกลางเขียน boon ออกเสียง ‘บอน’ สมัยโบราณ
เขียน ban ออกเสียง ‘บาน’
นอกจากน้ี ถ้าเปรียบเทียบภาษาอังกฤษปัจจุบันและภาษาอังกฤษโบราณในเร่ืองรูปค�ำจะ
เห็นได้ว่าภาษาปัจจุบันมีการเปล่ียนรูปค�ำน้อยกว่าสมัยโบราณมาก ภาษาอังกฤษสมัยโบราณมี
ลกั ษณะใกลเั คยี งกับภาษาโบราณอื่นๆ เชน่ ละติน บาลีและสนั สกฤต กลา่ วคือ ส่วนท้ายของค�ำจะ
บอกลักษณะหน้าทใ่ี นประโยค แตใ่ นปจั จบุ ันน้ตี �ำแหนง่ ของคำ� และคำ� ประเภท function words จะ
ช่วยใหร้ ้วู า่ คำ� ในประโยคทำ� หน้าท่อี ะไรบา้ ง
สว่ นการศกึ ษาภาษาในแนวนอนกค็ อื การศกึ ษาภาษาทใี่ ชใ้ นกลมุ่ ตา่ งๆ ในระยะเวลาใดเวลา
หนึง่ เชน่ ศึกษาภาษาอังกฤษในส่วนตา่ งๆ ของเกาะองั กฤษ หรอื ในส่วนตา่ งๆ ของสหรฐั อเมรกิ า
การศกึ ษาในลกั ษณะนจี้ ะทำ� ใหเ้ หน็ ความแตกตา่ งของภาษาทใี่ ชใ้ นทอ้ งทตี่ า่ งๆ ในดา้ นเสยี ง คำ� ศพั ท์
และโครงสร้าง
ดังน้ัน จึงเห็นได้ว่า ภาษาไม่ว่าจะพิจารณาในแง่ของเวลาหรือแง่ของท้องท่ี มีการ
เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ภาษาท่ีไม่มีการเปล่ียนแปลงคือภาษาท่ีคนเลิกใช้กันแล้ว เช่น ภาษาละติน
ภาษากรีกโบราณ ภาษาบาลีและลันสกฤต เป็นต้น ภาษาเหล่านี้ปรากฏอยู่ในหนังสือและคัมภีร์
โบราณ ปจั จบุ นั ไม่มผี ้ใู ชภ้ าษาเหล่านใ้ี นชีวิตประจ�ำวัน เม่อื ผู้ใชภ้ าษารนุ่ สุดท้ายหมดไป ความเจรญิ
เติบโตของภาษาก็หยุดไปดว้ ย
