Page 44 - ภาษาอังกฤษสำหรับครูสอนภาษา

1-34 ภาษาองั กฤษส�ำ หรบั ครูสอนภาษา

การเปลยี่ นแปลงของภาษาเปน็ สงิ่ ทเ่ี หน็ ชดั เมอื่ เปรยี บเทยี บภาษาตา่ งยคุ ตา่ งสมยั ทงั้ นเ้ี พราะ
การเปลี่ยนแปลงมักจะเป็นไปอย่างช้าๆ ผลของการเปลี่ยนแปลงจะไม่รู้สึกทันที ขณะท่ีเกิดการ
เปล่ียนแปลงน้ันคนส่วนใหญ่จะไม่ค่อยยอมรับว่ามีการเปล่ียนแปลง เพราะยังยึดว่าส่ิงใดก็ตามท่ี
แตกต่างไปจากท่ีเคยปฏิบัติกันมาแล้วเป็นส่ิงที่ผิดนอกลู่นอกทางไม่สมควรยึดถือเป็นตัวอย่าง บาง
คนจะคิดว่าความเปล่ียนแปลงเหล่าน้ีท�ำให้ภาษาวิบัติ แต่อันท่ีจริงแล้วความเปล่ียนแปลงเป็น
ธรรมชาตทิ ีเ่ กดิ แก่สรรพสิ่งตา่ งๆ ในโลก ไม่อาจจะฝืนได้ ถ้าผู้ใชภ้ าษาเข้าใจลกั ษณะและธรรมชาติ
ของภาษาวา่ จะตอ้ งเปลยี่ นแปลงไปตามชวี ติ ความเปน็ อยขู่ องผใู้ ช้ ภาษาจะเปน็ เครอ่ื งมอื ในการสอื่ สาร
ทชี่ ่วยใหม้ นษุ ย์ด�ำรงชวี ติ อย่รู ว่ มกนั และน�ำความเจรญิ ก้าวหน้ามาสสู่ งั คม

แบบฝึกปฏิบัติที่ 8 1. การ
เปลยี่ นแปลง
อ่านข้อความตอ่ ไปน้ี แลว้ ตอบคำ� ถาม
All languages change in various ways, and any language is in a 2. ตามลำ� ดบั
constant, slow, not always steady process of alteration.1 Constructions เวลา
are dropped or added, old patterns combined in new ways, new words
coined from old parts. This form of change is chronological2 or 3. ความ
historical: change over time. หลากหลาย
In addition to changing over time, all languages show variation3
over space. At any particular time, many different versions of the same 4. ท่แี ตกต่าง
language will be spoken in different regions by different types of people.
These variations are collectively known as dialects. It is important to 5. ตา่ งกัน
realize that a dialect is not a debased or less worthy form of a language:
it is just a variant4 form. Every speaker of every language uses several
dialects, depending on what he or she is doing at any particular moment:
we do not ordinarily, for example, speak the same way in church as we
do in a bar.
Furthermore, no matter how divergent5 the dialect within a
particular speech community might be a speech community is simply
any group of speakers held together by a common purpose and a
common dialect these speakers will have more in common with each
other than with the speakers of a different language. To the ears of an
Arkansan, for example, a Bostonian-dialect speaker may sound peculiar