Page 67 - ภาษาอังกฤษสำหรับครูสอนภาษา

ลักษณะทัว่ ไปของภาษา 1-57
ข้อความในแบบฝึกปฏิบัติเป็นข้อสังเกตความแตกต่างในภาษาอังกฤษอันเน่ืองมาจากอายุ
ซ่งึ แบ่งออกไดเ้ ปน็ 4 กล่มุ ความแตกต่างเหน็ ได้ชดั ระหวา่ งกลุ่มแรกและกลมุ่ สดุ ท้าย สว่ นกลุ่มที่อยู่
ระหวา่ งกลางแตกตา่ งกนั ไมม่ ากนกั ความแตกตา่ งนน้ั พอสรปุ ไดว้ า่ มอี ยู่ 4 เรอื่ ง คอื เสยี ง (phono-
logy) ค�ำศัพท์ (lexicon) โครงสร้าง (syntax) และความถูกต้องตามเกณฑ์ของภาษามาตรฐาน
(Standard English)

แบบฝึกปฏิบัติที่ 14

อ่านข้อความข้างล่างน้ีทีละตอน แล้วสรุปเนื้อหาโดยย่อของแต่ละตอน โดยเติมข้อความท่ี
ใหไ้ ว้ให้สมบรู ณ์
(1) Very little study has yet been done on age as a dialectic conditioner. But informal
observations reveal several differences among the speech patterns of four principal
age groups: the very young, up to ± 15 years: the youthful, ± 15 to ± 30: the middle-
aged, ± 30 to ± 60: and the older, ± 60 on. These four divisions are more or less
arbitrary, for age-dialect distinctions are much less clear than others, and what follows
are obviously quite generalized observations.

The four principal age groups are:
1)
2)
3)
4)

(2) The speech of the very young is marked by many more nonstandard
forms than appear in the other three categories1 (like over generalized 1. ประเภท
{ ed } past-tense verbs, double negatives, and certain lexical-syntactic
structures that tend to disappear with age, such as “Boy, are you gonna
get it!”). There may still be some difficulty with phonology, for instance
/θ/- /ð/ distinctions or stress. In addition, this first group has a
smaller vocabulary than the other groups: very young speakers tend to
use the same word over and over again, frequently a fad word, for many
different speech situations. One such recent fad word was “gross,” at the