Page 57 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย

วรรณกรรมท้องถน่ิ ของกลมุ่ ชาตพิ นั ธุใ์ นประเทศไทย 12-47
เพลงเมียหนี
คึ่นทู่ฮีด อิงเซียใจนัก เจวตาม รึล่องดักอันใน เจวไง่รึก๊าดก็ค้ะ ปัดอิงจังน่อน เฮยนู้คึ่น จะ
เจวตาม ก็อ่ินเฮาะว่าเมืองแฮงอีน ชึ่มเมาะ ๆ ครึกทองเจว ปรักลอ ๆ เถอะเซ่ินอันเว่ิดเท่วเฮยอิง ว่าง่
อดักอิเฮาะ ด๊ักปิ๊ตัดช่องเอวอีน อิงก็อิ่นปานยา ต่างคนต่างเวิ่ด เท่วซาดีกว่าเฮย
แปลเป็นไทย
เมยี หนหี าย เสยี ใจหนัก เขาคงตามไอ้หนมุ่ หรอื ผัวเกา่ ไปแน่ๆ จะไปไกลหรอื ใกล้ก็ไมร่ ู้ ท้ิงฉันให้
อยูค่ นเดียว ทำ� ฉันแล้วสิหนอเมยี จะไปตามกไ็ ด้ แตไ่ ม่ไปหรอก บา้ นเราสาวๆ สวยๆ ถมไป มีเงนิ มากๆ
เดี๋ยวก็หาใหม่ได้ไม่เห็นอยากง้อเลย เขาท้ิงเราไปได้ เด๋ียวเราก็มีปัญญาหาใหม่ ต่างคนต่างหาใหม่กันดี
กว่า (กรรณกิ าร์ เกนกิ านนท์ และคณะ, 2522: 69)

วรรณกรรมคัดสรรกลุ่มอุรักลาโวย

อรู กั ลาโวย้ เปน็ ชาวเลกลมุ่ หนง่ึ นทิ านสะทอ้ นใหเ้ หน็ วถิ ชี าวไรแ่ ละการเปน็ ชาวประมงไดเ้ ปน็ อยา่ ง
ดีตวั อยา่ งนทิ านอรุ กั ลาโวย เรื่องปาโนะ ฮามา กูรา (กระจง กบั เตา่ ดอน) เปน็ นทิ านสัตว์ มีเนื้อหาดังน้ี
(ศันสนีย์ ทะเลลกึ , ม.ป.ป.)

ลามา มาแระด่ะ อาดา ปาโนะ ฮามา กูรา. ยาดี กฺ กูญา ดูโดะ มียา มากัด เดะ ฮุมา เดะ
นี ตะลามา. ดูโดะ มาแระฮ ซาอารี ซอมีญา เดะบวยจ ฮูมา กุญา จูโจะฮ ฮูมา ฮาบิฮ. กะกฺเตอ
ปา โนะ ญา เมอเบา ฮามา กูรา จะ “กูรา เกา เต็ด รารี” กูรา เมอเลา ปาเระ จะ “เต็ด นามา กู
อาดา มูบก เดะ บากะ อาปี บวยจ กู เต็ด เบอเละ” ปาโนะ ญา เมอเลา ปี ปาเระ จะ “บีเญอเลอ
เกาะ อาปี นอ บูกัด อาเย กะ มาตี กู เต็ด แมะ ลัยจ บาดัด เกา”
กะกฺเตอ ปาโนะ ญาลัด ปี กือละ ปี เต็ด ลามา อาปี มาแระ รอยจ เดะ กูรา. กะกฺเตอ ปา
โนะ อาเละ บากัก แมะ ลัยจ. กูรา เกอนา อาปี ฮางอยจ ยาดี ฮาบู ดะ. กะกีเตอ ปาโนะ กื.อละ ปี
กะกฺเตอ. ญา เมอเลา จะ “ตีมะฮ เบอเละฮเลอ เดะ ญา เต็ด ฮางอยจ” ฮาฮ่า!

ความหมาย
นานมาแล้วมีกระจงกับเต่าภูเขาเป็นเพื่อนกันอยู่หากินท่ีไร่ต้ังนานแล้ว อยู่มาวันหน่ึงคนท่ีท�ำไร่
เขาเผาไรห่ มด ดงั นนั้ กระจงจงึ พดู กบั เตา่ วา่ “เตา่ ท�ำไมถงึ ไมว่ ง่ิ ” เตา่ พดู กลบั ไปวา่ “ไมเ่ ปน็ ไรฉนั มีหลงั คา
ทีห่ ลัง ไฟทำ� อะไรฉนั ไมไ่ ดห้ รอก” กระจงพดู กลับไปวา่ “ชา่ งมนั เถอะ ไฟนะ ไมใ่ ชน่ ำ�้ ถา้ ตายไปฉนั จะไม่
มาดูเธอนะ” ดังนั้นกระจงจึงเดินไป หัวเราะไป ไม่นานไฟก็ลุกลามมาถึงตัวเต่า กระจงหันหลังกลับมาดู
พบวา่ เตา่ ถกู ไฟไหมเ้ ปน็ ขเ้ี ถา้ แลว้ แลว้ กระจงกเ็ ดนิ หวั เราะ พรอ้ มกบั พดู วา่ “สงั กะสเี ทา่ นน้ั ทไ่ี มไ่ หม้ ฮาฮา่ !”