Page 53 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 53
วรรณกรรมท้องถิ่นของกล่มุ ชาตพิ ันธุ์ในประเทศไทย 12-43
ทขี่ ้าร้องเพราะข้ามคี วามสุขจึงรอ้ งออกไป ถา้ หากพระราชาไม่ยอมกใ็ ห้ผ่าเอา ตับ ไต ไส้ พุงของข้าไปกิน
ตง้ั แตน่ นั้ มาจกั จน่ั กม็ ชี วี ติ อยโู่ ดยไมม่ ี ตบั ไต ไส้ พงุ มาจนถงึ ทกุ วนั น้ี (มลู นธิ กิ ระจกเงา โครงการพพิ ธิ ภณั ฑ์
ชาวเขาออนไลน,์ 2560)
หรอื ในนิทานเรื่องผีกองกอย (หนก่ี ากา) ของกล่มุ ชาตพิ ันธล์ุ ีซู เปน็ นทิ านคตทิ ่ีสอนให้รู้วา่ ความ
อยากรอู้ ยากเห็น ท�ำให้ผู้อนื่ เดอื ดร้อน เนอื้ เรือ่ งเลา่ วา่ นานมาแลว้ เมือ่ สมัยก่อน มีการเลา่ ตอ่ กนั มาวา่ ใน
เทศกาลปใี หมข่ องทกุ ปี จะมผี ี (หนกี่ ากา) ทแี่ ปลงรา่ งเปน็ คนมารว่ มเตน้ รำ� ในตอนกลางคนื แตพ่ อใกลส้ วา่ ง
กก็ ลับท�ำอยา่ งนี้ทุกคืนและทกุ ปี ตอนกลางคืนน้ันหน่ีกากากลมุ่ น้ีจะดสู วยมาก มีอย่คู นื หน่ึงมีหนุ่มสองคน
วางแผนจบั ผหู้ ญงิ ทเี่ ปน็ หนก่ี ากาจนสวา่ ง เพอื่ จะดหู นา้ หนก่ี ากาตอนกลางวนั จะเปน็ อยา่ งไร พอไกข่ นั พวก
หนกี่ ากาตนอน่ื ๆ กลบั กนั หมด เหลอื แตผ่ หู้ ญงิ ทเี่ ปน็ หนก่ี ากาทถี่ กู ชายหนมุ่ สองคนนจ้ี บั อยตู่ นเดยี วพอเหน็
เพ่อื นๆ กลับกข็ อรอ้ งให้ปล่อยมือเธอ แตช่ ายหนุ่มไมย่ อมปล่อย ถงึ แมจ้ ะขอรอ้ งอย่างไร ทง้ั สองหนุ่มก็ไม่
ยอมปล่อย พอสวา่ งผู้หญิงคนนก้ี ค็ อ่ ยๆ เปลี่ยนหน้าตาท่สี วยงามกลายเปน็ ยายแก่ท่ีมีหน้าตาที่อัปลักษณ์
ชายหนมุ่ สองคนนน้ั ตกใจมากจงึ ปลอ่ ยมอื ไป หนกี่ ากาจงึ วงิ่ หนเี ขา้ ไปในปา่ ทนั ที หลงั จากนนั้ มาหนก่ี ากาก็
ไม่มารว่ มเต้นปีใหม่อกี เลยจนถงึ ทุกวันน้ี (มูลนิธิกระจกเงา โครงการพพิ ธิ ภณั ฑ์ชาวเขาออนไลน,์ 2560)
วรรณกรรมคัดสรรกลุ่มม้ง
เพลงพื้นบ้านของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ซงึ่ ชาวมง้ จะมเี พลงหลายชนดิ ซงึ่ จะใชร้ อ้ งแตกตา่ งกนั ไปตาม
กาลเทศะและเวลาดงั ตวั อยา่ งเชน่ เพลงใบไม้ บรรพบรุ ษุ มง้ รจู้ กั นำ� ใบไมม้ าเปา่ เปน็ เสยี งเพลงตงั้ แตอ่ ดตี กาล
มาแล้วเฉกเช่นชาวจีนทั่วๆ ไป เน่ืองจากม้งอาศัยอยู่กับธรรมชาติ ป่าไม้และหุบเขามาโดยตลอดจึงรู้จัก
สรา้ งเสยี งเพลงจากใบไมอ้ อกมาเปน็ เสยี งเพลง ซง่ึ ใบไมท้ ใี่ ชเ้ ปา่ และเสยี งกอ้ งกงั วานดที ส่ี ดุ กอ้ งไกลไดไ้ กล
กวา่ ใบไมช้ นดิ ใดๆ กค็ อื “ใบกลว้ ย” ดว้ ยเหตนุ ใ้ี นยามทเี่ ดนิ ไปทำ� ไร่ ทำ� สวนในปา่ กจ็ ะมกี ารนำ� ใบกลว้ ยมา
เปา่ เป็นเสยี งเพลงไปตามทางเพื่อใช้เรยี กกนั หรือบ่งบอกทอี่ ยู่หรือจดุ ของตนเองว่าในขณะน้ันตัวเองอยู่ ณ
จุดใดของเส้นทางหรือป่า อีกท้ังหนุ่มสาวยังใช้เป็นส่ือในการใช้เรียกกันหรือเกี้ยวกันและกันด้วยโดยจะใช้
เปา่ โตต้ อบหรอื เรยี กหากนั ขา้ มหบุ หรอื ดอยในขณะทก่ี ำ� ลงั ทำ� ไรท่ ำ� สวนกนั ในการเปา่ ใบไมอ้ อกมาเปน็ เสยี ง
เพลงนต้ี อ้ งใชแ้ รงลมในการเปา่ มาก จงึ มกั เหนอื่ ยเรว็ ตอ่ ไปนเ้ี ปน็ ลกั ษณะเนอื้ รอ้ งของเพลงใบไม้ (ประเพณี
และวัฒนธรรมมง้ , 2560)
เราไปจากที่น่ีเธอเศร้าใจไหม ถ้าเราเศร้าใจ มาหาเรา
ถ้าเศร้าใจ จะมาหาเธอ เธอจะว่าอย่างไร
หากเธอมีใจ ขอให้มาหาเรา เรามีใจจะไปหาเธอ
หรือ ตวั อย่าง เพลงร้องในเทศกาลวันข้ึนปีใหม่ ของชาวม้ง งานฉลองวันข้นึ ปีใหม่มคี วามหมาย
ส�ำหรับหนมุ่ สาวมง้ โดยเฉพาะ เป็นโอกาสที่ผ้ใู หญอ่ นุญาตใหห้ นุ่มสาวไดม้ โี อกาสพบปะกันอยา่ งเตม็ ท่ี ใน
วนั ขนึ้ ปใี หมห่ นมุ่ สาวจะเลน่ ลกู ชว่ ง และมกี ารรอ้ งเพลงโตต้ อบกนั ในโอกาสนหี้ นมุ่ สาวมสี ขุ สนกุ สนานกบั
การเล่นและการรอ้ งเพลง ความหมายของเพลงที่ใชร้ อ้ งโตต้ อบกนั เป็นไปในทำ� นองเกย้ี วพาราสีกัน บางคู่
