Page 57 - ทฤษฎีและการวิจารณ์ภาพยนตร์
P. 57
สนุ ทรยี ศาสตร์ของภาพยนตร์ 1-47
หรอื ภยนั ตรายทก่ี ำ� ลงั ยา่ งกรายใกลเ้ ขา้ มา หรอื แมก้ ระทงั่ เปน็ มขุ ตลกเพอ่ื สรา้ งความขบขนั ในฉากหนงึ่ ของ
Bande á part (Jean-Luc Godard, 1964) เปน็ ตน้
ภาพท่ี 1.11 ภาพยนตร์เรื่อง The Jazz Singer ท่ียอมรับกันว่าเป็นภาพยนตร์เสียงเพื่อการค้าเรื่องแรก
นักประวัตศิ าสตรภ์ าพยนตร์สว่ นใหญล่ งความเห็นให้ภาพยนตรเ์ ร่อื ง The Jazz Singer (Alan
Crosland, 1927) เปน็ ภาพยนตร์เสยี งเร่อื งแรก และเปน็ สัญลกั ษณ์แหง่ การเริม่ ต้นของยุคภาพยนตรเ์ สยี ง
ซง่ึ ในความเปน็ จรงิ นน้ั The Jazz Singer ไมใ่ ชภ่ าพยนตรเ์ สยี งหรอื ภาพยนตรท์ ่ี “พดู ได”้ เรอ่ื งแรก บรรดา
นักประดิษฐ์และผู้สร้างภาพยนตร์เงียบยุคแรกต่างก็มีความสนใจที่จะผลิตเครื่องบันทึกเสียงท่ีสามารถใช้
ร่วมกับกล้องและเครื่องฉายภาพยนตร์ได้มาช้านานแล้ว แต่ความพยายามของพวกเขายังไม่ประสบผล
สำ� เรจ็ นกั เนอ่ื งจากปญั หาทางดา้ นเทคนคิ และผชู้ มทย่ี งั ใหค้ วามสนใจกบั ภาพทเี่ คลอื่ นไหวไดม้ ากกวา่ เสยี ง
โดยในช่วงแรกนั้น การประดิษฐ์เคร่ืองมือท่ีสามารถสร้างภาพยนตร์เสียงได้เป็นผลส�ำเร็จน้ีส่งผล
กระทบต่อพัฒนาการด้านการเคลื่อนไหวของกล้องที่เรียกว่า mobile framing (เช่น แพน (pan) หรือ
แทรกกิ้ง ชอ็ ต (tracking shot)) ซึ่งเพิง่ เริ่มน�ำมาใช้ในภาพยนตร์เงียบ ทง้ั นเี้ พราะกลอ้ งทบี่ ันทึกเสยี งได้
จะต้องติดตั้งไว้ในห้องท่ีป้องกันเสียงรบกวนเท่านั้น ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้โดยอิสระ ส่วนนักแสดงเอง
ก็ต้องรวมกลุ่มกันแสดงอยู่ใกล้ๆ กับไมโครโฟนที่ซ่อนอยู่ในอุปกรณ์ประกอบฉากต่างๆ เช่น ตามแจกัน
หรือพุ่มไม้ นอกจากน้ี ยังมีผลกระทบตอ่ การใชก้ ล้องจับภาพระยะใกล้ (close-up) เนอ่ื งจากกล้องตอ้ งตง้ั
อย่ไู กลจากนักแสดง อนั ท�ำใหแ้ ต่ละชอ็ ตมีความยาวขน้ึ และมีการตดั ภาพ (cut) นอ้ ยลงด้วย
การบนั ทกึ เสยี งของภาพยนตร์มีพฒั นาการมาจนถงึ จดุ หักเหในชว่ งหลงั สงครามโลกครง้ั ท่ี 2 เมื่อ
มีการน�ำเทปแมเ่ หลก็ มาใชใ้ นการบันทึกเสียง ซงึ่ มีข้อไดเ้ ปรยี บกวา่ การใช้วิธกี ารแบบถา่ ยภาพอย่างเดยี ว
(photographic) ด้ังเดิมตรงที่สามารถฟังเสียงได้ทันทีหลังจากท่ีบันทึกเสร็จ ท�ำให้กระบวนการผลิต
ภาพยนตรเ์ สยี งมคี วามยืดหยุ่นและมีประสทิ ธิภาพมากขึ้น
