Page 107 - ท้าวมหาชมพู
P. 107
ทา้ วมหาชมพู 69
แลโลกตุ ตร ใหบ้ รบิ รู ณส์ ำเรจ็ ดงั มโนรถความปราถนา เมอื่ สมเดจ็
พระมหากรุณาสำแดงหนทางสวรรค์ด้วยประการฉนี้ พระยาชมพู
บดีได้ทรงฟังก็โสมนัศยินดีในที่จะปฏิบัติให้สำเร็จสวรรค์ฯ
ฝา่ ยองคส์ มเดจ็ พระมหากรณุ า ปราถนาจะยงั พระยาชมพู
บดีนัน้ ใหเ้ หนือ่ ยหนา่ ยจากสวรรค์สมบัติ จะให้ชืน่ ชมโสมนัศยินดี
ในทางปฏิบัติอันจะให้สำเร็จพระอมตะมหานฤพาน จึงมีพระพุทธ
ฎีกาโปรดประทานพระสัทธรรมเทศนาสืบต่อไปว่า “มหาราช”
ดูกรบพิตรพระราชสมภาร “อยํ สมฺปตฺติ” อันว่าทิพยสมบัติใน
สวรรค์อันเปนที่ปราถนาที่ยินดีที่ชอบเนื้อจำเริญพระไทยแห่ง
สมเด็จบรมบพิตรนี้จะได้เที่ยงได้แท้จะได้มั่นคงหามิได้ ทิพย์
สมบตั ทิ ัง้ ปวงแตล่ ว้ นเปนอนจิ จงั เทพบตุ รเทพธดิ าทัง้ หลายอนั ได้
เสวยรมย์ชมสมบัตินสวรรค์เทวโลก มีรูปมีเสียงเปนทิพย์
มีกลิ่นมีรศเปนทิพย์ มีสัมผัศถูกต้องเปนทิพย์นั้น จะยั่งจะยืนจะ
เที่ยงจะแท้อยู่หามิได้ ย่อมจะจุติปฏิสนธิเคลื่อนคลาดจากทิพย
สมบตั ิ ปราศจากทพิ ยสมบตั อิ นั โอฬารกิ ภาพเหน็ สภาวปานฉนี้ ที่
จะเที่ยงแท้อยู่ในทิพยสมบัตินั้นหามิได้ “วยธมฺมา นิโรธธมฺมา”
ทิพยสมบัติทั้งปวงนี้ มีสภาวะรู้ฉิบหายประไลยรู้ดับรู้สูญ
ดูกรบพิตรพระราชสมภาร อันว่าเบ็ญจกามคุณทั้ง ๕
ประการ คือรูปเสียงกลิ่นรศสัมผัสถูกต้องนี้ย่อมลวงให้
สัตวทั้งปวงลุ่มหลง ลุอำนาจตนจะเปนผลเปนประโยชน์จะ
มั่นจะคงจะเที่ยงจะแท้นั้นหามิได้ บุทคลผู้ใดลุ่มหลงรักใคร่
กำหนัดยินดีอยู่ในเบ็ญจกามคุณทั้ง ๕ ประการฉนี้ บุทคลผู้นั้น
