Page 23 - ท้าวมหาชมพู
P. 23
ท้าวมหาชมพู (21)
สน้ิ สตไิ ปดว้ ยรปู โฉมนางสชุ าดา ท้าวเธอมอิ าจเดินตรงไปได้ ก็
ค่อยๆ ถอยหลังเดินตะเก้ตะกังไป... คร้ันล่วงเข้าไปถึงกำแพง
ทองแลว้ กไ็ ดท้ อดพระเนตรเหน็ พนื้ อนั แลว้ ไปดว้ ยแกว้ ผลกึ ทา้ ว
เธอมิอาจยา่ งเหยยี บดำเนินสืบต่อไปได้ พระทัยสำคญั วา่ เปน็ นำ้
มิได้รู้ว่าเปนแก้วผลึก ก็หยุดยั้งยืนอยู่ในสถานที่นั้น เจ้ามาฆ
สามเณรน้ันกร็ อ้ งเรียกว่า มหาราช ดกู รบพติ รพระราชสมภาร
เชญิ บพติ รเสดจ็ มาจะเรว็ พลนั อยา่ ไดช้ า้ สมเดจ็ พระเจา้ ชมพบู ดกี ็
ถกเขมนโจงกระเบนเหนบ็ รงั้ หมายในใจวา่ จะลงขา้ มนำ้ เจา้ มาฆ
สามเณรก็บอกว่าท่ีนี้มิใช่แม่น้ำดอกนะบพิตร นี้พื้นแก้วผลึก
ต่างหาก อย่าโจงกระเบนเหน็บรั้งเลย เดินเฉยมากระนั้นเถิด
หาจมลงไปไม่ พทุ ธบรษิ ัทท้ังหลายถือเพศเปน็ อมาตยร์ าชเสนา
เดนิ ไปเดนิ มาในสถานทนี่ น้ั ครนั้ เหน็ พระเจา้ ชมพบู ดถี กเขมนโจง
กระเบนดงั นน้ั ตา่ งองคต์ า่ งกแ็ ลดู ขา้ งนก้ี แ็ ลไป ขา้ งโนน้ กแ็ ลมา
พระเจา้ ชมพไู ดร้ บั ความอปั ระยศอดสนู น้ั นกั หนา พระเสโทนน้ั ไหล
ออกโทรมทวั่ พระสกลกาย๑๒
ความคลา้ ยคลงึ ของเหตกุ ารณต์ อนนี้ แสดงว่าคงมกี าร
หยิบยืมกันโดยเฉพาะเป็นตอนที่สนุกสนาน เหมาะท่ีจะแสดง
ละครนอก เชน่ เรอ่ื งสงั ขศ์ ลิ ปช์ ยั ตอนทา้ วเสนากฎุ เขา้ เมอื งกเ็ ปน็
ตอนเดยี วกับท้าวชมพูบดเี ขา้ เฝ้าพระพุทธเจ้า
อทิ ธพิ ลของชมพบู ดสี ตู ร มไิ ดม้ แี ตเ่ ฉพาะในดา้ นพทุ ธศลิ ป์
คือการสร้างพระพุทธปฏิมาเท่านั้น ในด้านจิตรกรรมฝาผนังก็
เชน่ กนั เรอื่ งของทา้ วชมพกู ป็ รากฏอยใู่ นวหิ ารและอโุ บสถของวดั
สำคัญหลายวัด เช่น วัดราชบรู ณะ แตผ่ ูเ้ ขยี นขอไม่กลา่ วถึง
๑ ๒ เร่ืองท้าวมหาชมพู (กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์พระจันทร์, ๒๔๗๐
หน้า ๖๔ -๖๗)
