Page 20 - ท้าวมหาชมพู
P. 20
(18) ท้าวมหาชมพู
ทงั้ แพรทัง้ ผ้าของข้ามี ล้วนดดี ีดเู ลน่ ก็เป็นไร
ลางนางบ้างบอกขายแหวน มาซอ้ื เพชรรังแตนใหเ้ มียใส่
ดูดแู กล้งเดินเลยเฉยไป พลางเขา้ ใกล้จบั มอื ยื้อยุด
นางหนึ่งจงึ ถามวา่ นห่ี รอื ท่ีชอ่ื พระยาเสนากุฎ
ทา้ วสะบัดมอื นางพลางรบี รดุ เดนิ สะดดุ รา้ นรวงเขารำ่ ไป
ถงึ พระลานทีล่ าดแกว้ ผลกึ เห็นแวววาวท้าวนึกว่านำ้ ไหล
เหลยี วหน้ามาถามสังขศ์ ิลป์ชยั เราจะขา้ มอยา่ งไรเล่าลกู อา
เรอื จา้ งที่น่มี ีหรอื เปลา่ ให้เบ้ยี เขาขา้ มส่งขึน้ ถึงท่า
พ่อดูนำ้ ลกึ ราวสักเก้าวา จะว่ายข้ามคงคาเห็นสดุ ใจ
เมอ่ื นน้ั พระสังขส์ รวลสันต์ไมก่ ลัน้ ได้
จึงว่าพระบิดาน่ีอะไร มใิ ช่น้ำทา่ อยา่ รอร้ัง
แกว้ ผลึกเขาลาดดาดพน้ื แตเ่ ห็นเหมอื นคลื่นกถ็ อยหลงั
เชญิ เสดจ็ เดินไปเข้าในวงั อย่าได้หยดุ ยั้งฟังลูกยา”๑๐
อน่ึงในกลอนสวดเรื่องสังข์ศิลป์ชัย ก็บรรยายลักษณะ
ของท้าวเสนากุฎเขา้ เมอื งก็เปน็ ไปในทำนองเดยี วกนั คือ
เขา้ มาชน้ั ส่ี รวยรนื่ ชน่ื ดี มศี รแี จม่ จนั ทร์ ประเสรฐิ เลศิ นกั
ใครจักเทา่ ทนั ดงั แสร้งแกล้งสรร ปว่ นปั่นวิญญา
เชญิ มานกี่ อ่ น ชมผา้ ชมผอ่ น เลน่ กอ่ นเถดิ รา ชอบใจผนื ไร
เอาไปเถิดรา ขาดทนุ ไม่ว่า ตูขา้ ให้ทาน
เมื่อน้ันราชา ชาวบ้านร้องว่า ความอายอัปพิมาร
ยดุ มือลูกชาย ผนั ผายมินาน ถามพระกมุ าร ไหนเล่ามารดา
๑๐ พระบาทสมเดจ็ พระพทุ ธเลศิ หลา้ นภาลยั , บทละครนอกรวม ๖ เรือ่ ง
(กรุงเทพฯ : คลังวิทยา, ๒๕๐๘) “สังข์ศิลป์ชัย” หน้า ๖๘๖-๖๘๙
