Page 18 - ท้าวมหาชมพู
P. 18
(16) ทา้ วมหาชมพู
คงจะเปน็ เพราะเหตทุ พ่ี ระสตู รนเ้ี ปน็ ทน่ี ยิ มอยา่ งแพรห่ ลาย
ในสมัยอยุธยาแล้ว ดังน้ันจึงไม่เป็นที่น่าแปลกอย่างใดท่ีบท
ละครนอกเร่ืองหน่ึงจะมีความสัมพันธ์กับชมพูบดีสูตร ในด้าน
เนื้อเร่ืองบางตอน บทละครเร่ืองน้ีคือ เรื่องสังข์ศิลป์ชัย
พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๒ ตอนท้าวเสนากุฏพระบิดา
ของสังข์ศิลป์ชัยเข้าเมืองของสังข์ศิลป์ชัย ซึ่งพระอินทร์ได้มา
เนรมติ ใหง้ ดงามปานเมืองสวรรค์ไว้ให้ บรรดาชาวเมอื งซ่งึ กค็ ือ
เทพมาเนรมิตกายมีรูปโฉมงดงามย่ิงนัก ท้าวเสนากุฏถึงกับ
ตกตะลึงและต่ืนเต้นกับความงามของพระนครที่พระองค์ไม่เคย
เหน็ มากอ่ น ความทพ่ี รรณนามีดังน้ ี
“เมือ่ นั้น ทา้ วเสนากุฎยงั สงสัย
เอาสญั ญาว่าแก่สังข์ศิลป์ชัย ฉวยกระไรอย่าวิง่ ทงิ้ บิดา
วา่ พลางยา่ งเยอื้ งจรจรลั ถึงประตูเทวัญอยู่รักษา
ทา้ วแมน้ เหน็ เทพเทวา ตกประหม่าเหลยี วแลลนลาน
ผินหน้ามาสะกดิ ลูกชาย ดดู เู๋ ห็นเจ้านายไม่บอกขาน
แล้วทรุดนง่ั ต้ังทา่ จะกราบกราน พระกมุ ารฉวยฉุดยดุ มือไว้
แลว้ ว่าเขาเหลา่ นนี้ ายประตู เอออะไรไมด่ ูดว่ นนั่งไหว้
วา่ พลางทางพากันคลาไคล เข้าไปถงึ ประตูชน้ั กลาง
เมือ่ น้นั เทวาเฝา้ ประตูอยู่สองข้าง
แกลง้ แผลงฤทธาถอื งาช้าง กดั ตา่ งทอ่ นอ้อยอร่อยใจ
แลเห็นพระยาหน้าตาตน่ื ยม้ิ พลางทางย่นื ออ้ ยให้
