Page 21 - ท้าวมหาชมพู
P. 21
ท้าวมหาชมพู (19)
เจา้ แกลง้ พาไป มารดายงั ไกล ไปอกี กอ่ นรา แลเหน็ ชาวรา้ น
ละลานวิญญา เสนีเสนา แทบมาขาดใจ
กินพลูกินหมาก ใส่ให้ผิดปาก เพราะเมินดูไป
พลดั เขา้ ตะมกู ผิดถูกท่ีใน เพราะว่าเดินเมนิ ใน หวั ใจละลาน
บ้างเหยียบอ่างกะปิ ปากแตกปากลิ หกล้มลงคลาน
ดว้ ยจติ เคลม้ิ ไป ดว้ ยชนชาวบา้ น เสอื กสนลนลาน รำคาญนำ้ ใจ
หัวเข่าหน้าแตก เป็นเลือดไหลแดง ย้อยยืดลามไหล
บ้างนัง่ ลงนวด เจบ็ ปวดพ้นไป เห็นเขา้ ใคร่ได้ หวั ใจละลาน
มาถงึ ชนั้ หา้ ยง่ิ พศิ ตดิ ตา นางสาวชาววมิ าน พศิ ใหง้ วยงง
รูปทรงสะการ ลืมเมียหลีกลูก จิตผูกมั่นคง ยิ่งคิดลุ่มหลง
ไม่ไปบ้านเรา
บา้ งนงั่ เปน็ ทกุ ข์ กอดเขา่ เจา่ จกุ เปน็ เวทนา อเี มยี เกา่ เกา่
ไมเ่ อาแลว้ นา จะอยเู่ ปน็ ขา้ พระสงั ขศ์ ลิ ป์ชัย
บรรดาโยธา ตามเสด็จเข้ามา เจ้ามาเท่ียวไป
ใกลป้ รางคป์ ราสาท พื้นดาษดว้ ยแกว้ สมเดจ็ ท้าวไท นึกวา่ คงคา
ถกเขมรกำยำ ว่าจักข้ามน้ำ ไปปรางค์ฉายา
พระลกู หา้ มไป มิใช่คงคา จึงพระบดิ า ยดุ บ่าลกู ไป
บรรดาโยธา นกึ วา่ คงคา โลดโจนลงใน ตะมกู ปากแตก
ศอกแขนเลอื ดไหล นง่ั ลงรอ้ งไห้ ไมม่ ีสมประดี
หมพู่ วกเทวา เยาะเยย้ ราชา มาในวงั ศรี เอาเพชรเอานลิ
มากินมากมี เชิญมาท่นี ่ี กนิ เลน่ ดว้ ยกัน๑๑
๑๑ สงั ขศ์ ลิ ปช์ ยั กลอนสวด เลม่ ๒ (กรงุ เทพฯ : องคก์ ารคา้ ของครุ สุ ภา,
๒๕๑๓) หนา้ ๑๕๕-๑๕๘
