Page 44 - ท้าวมหาชมพู
P. 44
6 ทา้ วมหาชมพู
ทรงพระดำรหิ ฉ์ นนั้ แลว้ กส็ รวมสอดฉลองพระบาทแกว้ มณโี ชติ อนั
มาแต่เขาวิบุลยบรรพตนั้นแล้ว ก็เหาะไปโดยทางครรคณะอุลย
ประเทศ เทยี่ วไปทอดพระเนตรดพู ระยาทงั้ รอ้ ยเอจ็ ดบู า้ นดเู มอื ง
แห่งพระยาร้อยเอ็จพระองค์แล้ว ก็นิวัตนาการกลับมาโดยทาง
นภาไลยประเทศอากาศ เสดจ็ มาถึงเมอื งราชคฤห์ทอดพระเนตร
เหน็ ยอดกฎุ าคารปราสาท สมเดจ็ พระเจา้ พมิ พสิ าร กท็ รงพระดำรหิ ์
วา่ “อยํ ปาสาโท” ปราสาทนส้ี งู นกั ใครหนอเปนเจา้ ของปราสาท
อนั นี้ ดำรหิ ฉ์ นี้แลว้ กท็ รงพระพโิ รธ ยกพระบาทขนึ้ ถบี เอายอด
ปรางคป์ ราสาทของสมเด็จพระเจา้ พมิ พิสารในกาลครง้ั นั้น
“พุทฺธอุปาสกสฺส เตเชน” ด้วยอำนาจพระบารมีของ
พระเจา้ พิมพิสาร เปนพทุ ธอุบาสก คณุ นนั้ ก็ค้มุ ครองรักษายอด
ปรางคป์ ราสาทนนั้ กม็ ไิ ดก้ มั ปนาทหวาดหวน่ั ไหวจลาจล พระบาท
แลพระชาณขุ องพระเจา้ ชมพบู ดนี น้ั กแ็ ตกทำลายโลหติ ไหลอาบทงั้
พระบาทได้ความลำบากเวทนา “กิลมนฺโต กุชฺฌนโฺ ต” พระยา
ชมพบู ดนี น้ั กเ็ รง่ ทรงพระพโิ รธ จงึ ฟาดฟนั ยอดปรางคป์ ราสาทนนั้
ดว้ ยพระแสงขรรคส์ ำหรบั ราชาภเิ ศก “พทุ ธฺ านภุ าเวน” ดว้ ยอานภุ าพ
คณุ แหง่ สมเดจ็ พระพทุ ธเจา้ คมุ้ ครองรกั ษากรงุ พมิ พสิ าร เทพยดาก็
บนั ดาลใหย้ อดปรางคป์ ราสาทนน้ั เปนเหลก็ เพช็ ร์ เมอ่ื พระยาชมพบู ดี
ฟาดฟนั ในครัง้ นัน้ พระแสงขรรค์แหง่ พระยาชมพูบดี ก็บ่ินย่อยยบั
ไปสิน้ ท้งั นนั้
“โส กชุ ฌฺ นโฺ ต” พระยาชมพบู ดนี นั้ ขดั แคน้ พระไทยนกั
ทรงพระดำรหิ ว์ า่ แลว้ กแ็ ลว้ ไปเถดิ ถา้ กไู ปถงึ ทอ่ี ยแู่ หง่ กแู ลว้ กจู ะ
