Page 48 - ท้าวมหาชมพู
P. 48
10 ทา้ วมหาชมพู
จงึ นมิ ติ รจกั รอนั หนึง่ ประกอปดว้ ยศกั ดาเดชานภุ าพเปนอนั มาก
แล้วก็มีพระพุทธฎีกาตรัสว่า ดูกรจักร ท่านจงไปมนีมนา
“นิวาเรหิ” ท่านจงป้องกันกั้นกางห้ามปรามเสีย ซึ่งวิษศร
แห่งพระยาชมพูบดี อย่าให้เข้ามาได้ในสถานที่นี้ ตรัสฉนี้แล้ว
พระพุทธองค์ก็ทิ้งจักรนั้นไป
“พทุ ธฺ จกโฺ ก เวหาสํ คนตฺ วฺ า” พทุ ธจกั รนนั้ กก็ ระทำอทิ ธฤิ ทธิ์
ไปในอากาศเวหาส์ กระทำการดุจมีจิตรวิญญาณ ร้องก้องด้วย
ศรพั ทสำเนยี งเสียงเปนอนั ดังวา่ “ชมฺพปู ติสีสฉํ นิ ฺทาม”ิ กจู ะตัด
สีสะพระยาชมพูบดีเสียบัดนี้ กูจะทำวิษศรของพระยาชมพูบดี
ให้เปนเถ้าไปบัดเดี๋ยวนี้ “อิติ รวนฺโต” พุทธจักรร้องฉนี้แล้ว
ก็ไล่ทุบวิษศรของพระยาชมพูบดี เสียงพุทธจักรไล่ทุบตีวิษศร
ณ ครั้งนั้นดังสนั่น มีอุประมาดุจดังว่าเสียงฟ้าฟาด ข้างอากาศ
นัน้ เปนหมอกเปนควนั ไป มอี ปุ ระมาดจุ เพลงิ ไหมท้ ัว่ ทัง้ สกลโลก
ธาตุ “สโร ปราชโิ ต หตุ วฺ า” วษิ ศรนนั้ มอิ าจตอ่ สพู้ ทุ ธจกั รนนั้ ได้
ก็ถึงซึ่งปราไชยพ่ายแพ้หนีไป พุทธจักรนั้นก็ประชิตไล่ติดตาม
วษิ ศรไป กราบเทา่ ถงึ เมอื งอดุ รปญั จาลธานี วษิ ศรนน้ั หนเี ขา้ อยใู่ น
ยอดบราลีปรางคป์ ราสาทแลว้ พทุ ธจกั รจึงกลับมา
“ชมพูปติ ตํ ทิสฺวา” พระยาชมพูบดีเห็นวิษศรแพ้แต่
อำนาจจักร หนีมาณคร้ังน้ัน เสียน้ำพระไทยนัก ประหน่ึง
อสรพษิ อนั บทุ คลถอนเขยี้ วเสยี แลว้ ทา้ วเธอจงึ สอดฉลองพระบาท
แก้วมณีโชติอันมาแต่เขาวิบุลยบรรพตน้ันแล้วขว้างไป จึงตรัสว่า
ดูกรฉลองพระบาท ท่านจงไปอย่าช้า ไปผูกพันธ์ท้าวพระยา
