Page 49 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ฐิตกิ ร ดอนแกว

แลว ก็เหลือเพียงแตหญิงผูสูชีวิตที่เลี้ยงลกู ทั้ง ๙ คน นั่นก็คือแมของผมเอง และ
สวนผมก็เปนลกู คนโตจึงตองชวยแบงเบาภาระอันหนักอึ้งของแมดวยการดแู ลนองๆ
วันนั้นเปนวันพระใหญ ปูไดชวนลกู หลานไปทำบุญที่วัด แตแมไมไดไป เพราะวา
ตองอยูดูแลนองอีกคนที่ทองเสียอยูที่บาน จากนั้นพวกเราก็เดินทางออกจากบาน
ไปที่วัด วัดนั้นชื่อ วัดชางให หนาวัดมีรปู ชางขนาดเทาของจริงยืนอยูสองตัวซึ่งผม
ชอบมนั มาก วดั นเ้ี ปน วดั ทม่ี ชี อ่ื เสยี งมาก จดุ เดน ของวดั นค้ี อื หลวงปทู วด ซง่ึ นบั วา
เปนวัดของหลวงปูทวดเลยก็วาได ปูเคยเลาใหผมฟงวา หลวงปูทวดนั้นสามารถ
เปลี่ยนน้ำทะเลที่เค็มปเปนน้ำจืดที่บริสุทธิ์ได โดยการนำเทาจุมลงไปในน้ำทะเล
(ซึ่งนี่ก็เปนความเชื่ออีกอยางหนึ่ง)

วันนั้นเปนวันสารทเดือนสิบ เปนประเพณีของทางภาคใต คือมีการ
ทำบุญใหกับบรรพบุรุษที่ลวงลับไปแลว รวมถึงทำบุญใหกับสัมภเวสี หรือที่เรียกวา
ผเี ปรต มกี ารปน ตน เปรต (ตน เปรต คอื ตน หมากทม่ี คี วามสงู ประมาณ ๕ – ๑๐
เมตร นำมาทาดว ยจาระบแี ลว แขง กนั ปน ใหถ งึ ยอด และบนยอดนน้ั มเี งนิ รางวลั อย)ู
และทำบุญตางๆ จนทำใหวันนั้นทั้งผมและญาติๆ ตางอิ่มบุญกันทุกคน พอพระ
ทานฉันเพลเสร็จ ประมาณบายแกๆ เราก็มีแผนจะไปเที่ยวตอ จากนั้นทุกคนก็
ขึ้นรถ โดยรถที่เราไปนั้นก็เปนรถสิบลอที่มีหลังคา (ก็อยางนี้แหละ ครอบครัวใหญ
ก็ตองมีรถใหญ)

“เบตงในฝน ” เปน ชอ่ื ทตี่ ดิ บนหวั รถสบิ ลอ ทผี่ มนง่ั มา ผมชอบยน่ื หนา ออก
มาตากลมนอกรถเพราะมันทำใหผมรูสึกสบายมาก น้ำตกที่พวกเราจะไปนั้นอยูไม
หางจากวัดมากนัก อยูในตำบลทรายขาว อำเภอนาประดู จังหวัดปตตานี และ
ในที่สุดผมก็เห็นปายเขียนวา “น้ำตกทรายขาว อีก ๗ กม.” ความรูสึกในตอนนั้น
ผมดีใจมาก เพราะไมเคยไปเลนน้ำตกมากอน ขณะที่รถแลนไปเรื่อยๆ ผมเหลือบ
ไปเห็นศาลเพียงตาขนาดกลางๆ ไมใหญมาก แตผมก็ไมไดสนใจอะไร แตเราก็มา
ถึงวินาทีทีผ่ มหวาดเสียวมาก คือทางโคง ทางโคงนั้นเปนโคงทีน่ ากลัว ผมอยากให
คุณลองนึกภาพเนินเขาที่สงู ชัน และมีทางโคงที่หักศอกประมาณ ๔๕ องศา และ
พื้นถนนก็ไมไดเรียบเหมือนกับสมัยนี้ แตเราก็ผานไปอยางปลอดภัย เคยมีคำร่ำลือ

๔๑