Page 52 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ความเช่ือกับวิญญาณ

นาชายและพวกนองๆ เพราะวาไมมีที่ใหยืนเลย จากนั้นรถก็เริ่มแลนออกไปอยาง
ชาๆ

ระหวา งทางผมมองแทบจะไมเ หน็ ทางเพราะสมยั นนั้ ยงั ไมม ไี ฟตามทางหรอก
ครับ ที่มองทางเห็นไดก็มาจากไฟรถนั่นแหละ จากนั้นรถก็เริ่มขับเร็วขึ้นจนทำใหผม
เคลิ้มจะหลับทุกที แตก็ยังมีเสียงที่ยังรองเพลงไมหยุดและน้ำเสียงดเู ฮฮามีความสุข
มากราวกับวาจะไปเกิดใหมยังไงอยางงั้น จึงทำใหผมไมสามารถหลับไดเลย พอขับ
ไปถึงโคงอันตรายผมรูสึกวารถไดขับลงไปอยางเร็วมาก ผมรูสึกวาหัวใจเตนเร็วและ
แรงมากและก็.... วบู !

จากนั้นรถก็จอด แลวผมก็ลงจากรถ เมื่อลงรถผมสังเกตเห็นวาในรถนั้น
ไมมีเด็กนักเรียนที่มาดวยกันเลยสักคน เห็นเพียงแตญาติๆ ที่มาดวยกัน แลวก็มอง
ไปรอบๆ ผมรูสึกวามันไมมีถนน ไมมีปา แลวเราอยูที่ไหน?.... ตอนนั้นทุกคนตางดู
หวาดกลัวมาก และไดยินเสียงที่ดังมาจากขางหลัง เสียงนี้ดังกังวานและฟงดูนา
เกรงขามมากแถมยงั ฟง ไมร เู รอ่ื งอกี พอพวกเราหนั ไปก็พบผชู ายหนา ตาดดุ นั รปู รา ง
สงู ใหญกำยำ ผิวคล้ำ นัยนตาเปนสีแดงราวกับไฟ บนหัวมีเขาคลายกับเขาของ
กระทิง และถือเหล็กใหญๆ บนหัวมีปลายแหลม แลวเขาก็พดู ทำนองวาใหเดินตาม
เขามา พวกเราก็เดินตามกันไปโดยไมมีใครปริปากพูดอะไรใดๆ ทั้งสิ้น ระหวางทาง
ผมกไ็ ดยินเสียงคนรองอยางโหยหวนดังขึ้นราวกับจะเปนจะตาย พอมองไปตามเสียง
นั้นผมกลับมองเห็นกระทะขนาดใหญและเสียงก็มาจากขา งในนน้ั

ตอนนน้ั ผมเรม่ิ นกึ ออกแลว วา ท่นี ่คี อื ทไ่ี หน “ไมนะ!...เราตายแลว หรอื เนย่ี ”
ใชแลวครับ นี่แหละคือ นรก สถานที่แหงการชดใชกรรม ถึงแมตอนนั้นอยากจะ
รองไหออกมาดังๆ แตพอมองเห็นผูคนที่กำลังโดนทรมานอยางโหดรายทำใหน้ำที่
คลออยูในตาไหลออกมาอยางอัตโนมัติแตไมมีเสียงรองใดๆ ออกมาเลย ผมเห็น
นรกขุมตางๆ มากมาย (ถาคุณเคยไปที่วัดไผโรงวัว นั่นแหละครับรปู ปนที่วัดเปน
อยางไรในนรกกเ็ ปนอยางนั้น) สักพักผมรูสึกเวียนหัว แลวก็สลบไป...

“ฟน แลว ๆ...” สง่ิ แรกทผ่ี มมองเหน็ คอื ใบหนา ของแมท อ่ี าบไปดว ยนำ้ ตาและ
รอยยิ้มที่เต็มไปดวยความดีใจ จากนั้นผมก็มองมาที่รางกาย เสื้อทั้งตัวเปนสีแดง

๔๔