Page 19 - เทพนิยายสงเคราะห์เรื่อง เมขลา-รามสูร และพระคเณศ
P. 19
9
๏ เมือ่ น ัน้ ปะโรต อสรุ ีใจห าญ ครัน้ เหน็ ดวงแกว้ น งคราญ โถมท ะยาน
คว้าไขว่ทั้งส องกร ครั้นใกล้ก ็ไม่เห็นน าง ครั้นห่างจึ่งเห็นด วงสมร กริ้วโกรธ
พิโรธดั่งไฟฟอน ชักศ รแผลงไปด ้วยศักดา ฯ ๔ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น ฝ่ายรามสูรยักษา เที่ยวไปในกลีบเมฆา พอเห็นเมขลา
นารี ชูด วงวิเชียรช่วงโชติ เลี้ยวล่อป ะโรตย ักษี มีค วามป ระดิพัทธ์ย ินดี จะใคร่
ได้มณีของทรามวัย กวัดแกว่งขวานเพชรระเห็จหัน เสียงสนั่นครั่นครื้น
หวาดไหว ถาโถมกระชั้นช ิดติดไป เลี้ยวไล่นางเทพก ัลยา ฯ ๖ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น โฉมนางมณีเมขลา เลี้ยวล่อปะโรตอสุรา มาพบรามสูร
กุมภัณฑ์ หลบเข้าก ลีบเมฆแ ฝงก าย ยิ้มพรายส ำรวลส รวลสัน เยี่ยมพ ักตร์
โยนแก้วแพรวพ รรณ กัลยาล ่อเลี้ยวเป็นท ี ฯ ๔ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น รามสูรส ิทธิศักดิ์ย ักษี ครั้นเห็นดวงแ ก้วม ณี อสุรีแ กว่ง
ขวานข ว้างไป ฯ ๒ คำ ฯ
๏ เปรี้ยงเปรี้ยงด ั่งเสียงลมกาล ขุนเขาจักรวาลส ะท้านไหว เผ่นโผน
โจนท ะยานด้วยว่องไว หมายใจช ิงดวงจินดา ฯ ๒ คำ ฯ
๏ เมื่อน ั้น โฉมนางม ณีเมขลา เห็นรามสูรไล่ม า ทั้งปะโรต อสุรา
กั้นกาง ไม่ค ิดค รั่นคร้ามข ามใจ เลี้ยวล ่อเวียนไวมิให้ห ่าง กลอกแ ก้วแ วววับ
ไปพลาง ทำอย่างจะให้อสุรี ครั้นสองย ักษ์ใกล้ช ิดก ็ซ่อนแก้ว แล้วลอดตลบ
เลี้ยวหนี เห็นห่างก ็โยนดวงมณี ทำทีเยาะเย้ยไปมา ฯ ๖ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น รามสูรฤทธิไกรใจกล้า ทั้งองค์ปะโรตอสุรา ต่างฉวยต่าง
คว้าวุ่นไป ครั้นแ ก้วแววแ สงวาบวับ ก็โจนจับด ้วยกำลังจะใคร่ได้ มืดมิดค ว้า
ผิดก ็ขัดใจ ต่างไล่ต ิดตามน างเทวี ฯ ๔ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น จึ่งอ งค์พ ระพ รตเรืองศ รี มาในกลางป ่าพ นาลี ได้สิบ
สี่โยชน์คณนา เห็นมืดมนอนธการทั้งอากาศ ไหวหวาดครื้นครั่นทุกทิศา
ฝนต กน ้ำนองพสุธา ท่วมป ่าท่าทางเสด็จจร ไม้ไล่ลู่ล้มหักค่น พยุพัดอ ึงอล
ไม่หยุดห ย่อน พิโรธโกรธกริ้วด ั่งไฟฟอน จับศ รเงื้อง่าจะแผลงไป ฯ ๖ คำ ฯ
