Page 16 - เทพนิยายสงเคราะห์เรื่อง เมขลา-รามสูร และพระคเณศ
P. 16
6
๏ มาจะก ล่าวบทไป ถึงรามสูรยักษา อาศัยในกลีบเมฆา เป็นที่
ผาสุกสำราญ มีศรขวานเพชรเป็นอาวุธ ฤทธิรุทรหยาบช้ากล้าหาญ ทั้งหก
สวรรค์ชั้นบาดาล เกรงเดชขุนมารไม่ทานกร เพื่อนยิ่งอิ่มเอิบกำเริบนัก
ทะนงศักดิ์ดั่งหนึ่งไกรสร อ่าองค์ทรงเครื่องอาภรณ์ จับขวานฤทธิรอนแล้ว
เหาะมา ฯ ๖ คำ ฯ เชิด
๏ รวดเร็วดั่งหนึ่งลมพัด เฉวียนฉวัดไปในเวหา เยี่ยมออกจากกลีบ
เมฆา อสุราเห็นแก้วแววไว ซึ่งนางเมขลาโยนเล่น ยิ่งเห็นยิ่งชอบอัชฌาสัย
ยิ่งพิศยิ่งติดต้องใจ จะใคร่ได้ซึ่งดวงจินดา หมายเขม้นเข่นเขี้ยวจะราญรอน
กรกุมขวานเพชรเงื้อง่า เผ่นโผนโจนไปในเมฆา ไล่นางเมขลาด้วยฤทธี
ฯ ๖ คำ ฯ เชิด
๏ เมื่อนั้น เทวาน างฟ้าทุกราศี แลเห็นรามสูรอ สุรี มาไล่ราวีก็ต กใจ
หน้าซ ีดต ัวสั่นขวัญหาย วุ่นวายไม่สมประดีได้ เสียงม ี่อ ื้ออ ึงค ะนึงไป สุราลัยวิ่ง
พะปะกัน ฯ ๔ คำ ฯ เชิด
๏ นางฟ้าอุ้มจูงเทวบ ุตร อุตลุดไปทั้งส รวงส วรรค์ อันฉ ิ่งกรับทับโทน
ทั้งนั้น สารพันแตกสิ้นไม่สมประดี ฯ ๒ คำ ฯ เชิด
๏ อันเทพบุตรกับนางฟ้า ไม่อาจดูหน้ายักษี ความกลัวดั่งจะสิ้นชีวี
หนีไปยังท ิพยวิมาน ฯ ๒ คำ ฯ เชิด
๏ เมื่อนั้น รามสูรฤทธิไกรใจหาญ เห็นเทวัญนางฟ้ายุพาพาล วิ่ง
หนีลนลานวุ่นไป ยังแต่โฉมนางเมขลา เข้าแ อบเมฆาก ลีบใหญ่ อสุราส ำแดง
ฤทธิไกร โลดโผนโจนไล่ราวี ฯ ๔ คำ ฯ เชิด
๏ เมื่อน ั้น นวลนางเมขลามารศรี เลี้ยวล่อรามสูรอ สุรี กรโยนมณี
จินดา ทำท ีประห นึ่งจะให้แ ก้ว กลอกแ สงพ รายแ พร้วบ นห ัตถ า ครั้นรามสูรไล่
เลี้ยวม า กัลยารำล ่ออ สุรี นางแ กล้งเลี้ยวล ัดฉ วัดเฉวียน เวียนไปต ามจักรราศี
มือห นึ่งช ูแ ก้วมณี ทำทีเยาะเย้ยอสุรา ฯ ๖ คำ ฯ เชิดฉิ่ง
๏ เมื่อน ั้น จึ่งรามสูรยักษ า ครั้นแ สงแ ก้วแ วววับจับตา อสุรากริ้วโกรธ
คือไฟ เหม่เหม่เมขลานารี กูจะล้างชีวีเสียให้ได้ กวัดแกว่งขวานเพชรดั่ง
