Page 127 - หลักการและทฤษฎีการศึกษาเกี่ยวกับวิชาชีพครู

การใช้ภาษาอังกฤษในวิชาชีพครู 10-117

ตาราง (ตอ่ )

สระไทย อักษรโรมนั ตัวอย่าง
เอ็ว, เอว
แอ็ว, แอว eo เร็ว = reo, เลว = leo
เอียว
ฤ (เสียง รึ), ฤๅ aeo แผล็ว = phlaeo, แมว = maeo
ฤ (เสียง ริ)
ฤ (เสียง เรอ) iao เล้ียว = liao
ฦ, ฦๅ
rue ฤษี, ฤๅษี = ruesi

ri ฤทธิ์ = rit

roe ฤกษ์ = roek

lue -*, ฦๅสาย = luesai

หมายเหต:ุ
1. ตามหลักเดิม อึ อื อุ อู ใช้ u แทนท้ัง 4 เสียง แต่เพื่อแยกความแตกต่างระหว่างเสียง อึ อื กับ

อุ อู จึงให้ใช้ u แทน อุ อู และใช้ ue แทน อึ อื
2. ตามหลักเดิม เอือะ เอือ อัวะ อัว ใช้ ua แทนท้ัง 4 เสียง แต่เพ่ือแยกความแตกต่างระหว่างเสียง

เอือะ เอือ กับ อัวะ อัว จึงใช้ ua แทน อัวะ อัว และ uea แทน เอือะ เอือ เพราะ เอือะ เอือ เป็นสระประสม
ซ่ึงประกอบด้วยเสียง อึ หรือ อื (ue) กับเสียง อะ หรือ อา (a)

3. ตามหลักเดิม อิว ใช้ iu และ เอียว ใช้ ieu แต่เน่ืองจากหลักเกณฑ์น้ีเสียงท่ีมีเสียง ว ลงท้ายและ
แทนเสียงด้วยตัว o ซ่ึงได้แก่ เอา อาว (ao), เอ็ว เอว (eo), แอ็ว แอว (aeo) ดังน้ัน เพ่ือให้เป็นไปในท�ำนอง
เดียวกัน อิว ซึ่งเป็นเสียง อิ กับ ว จึงแทนด้วย i + o คือ io ส่วนเสียง เอียว ซ่ึงมาจากเสียง เอีย กับ ว จึง
แทนด้วย ia + o เป็น iao

*ไม่มีค�ำที่ประสมด้วยสระเสียงน้ีใช้ในภาษาไทย

2. การใช้เครอื่ งหมาย “-” เพ่อื แยกพยางค์
ในกรณีท่ีค�ำซ่ึงมีหลายพยางค์ อักษรตัวสุดท้ายของพยางค์หน้ากับอักษรตัวแรกของพยางค์ท่ีตามมา

อาจท�ำให้อ่านยาก หรืออ่านผิดได้ ให้ใช้เครื่องหมาย “-” เพื่อแยกพยางค์ โดยมีหลักดังน้ี
1) เมื่ออักษรตัวสุดท้ายของพยางค์หน้าเป็นสระ และอักษรตัวแรกของพยางค์ท่ีตามมาข้ึนต้นด้วย

พยัญชนะ ng (ง) เช่น สง่า = Sa-nga
2) เมื่ออักษรตัวสุดท้ายของพยางค์หน้าเป็น ng (ง) และอักษรตัวแรกของพยางค์ที่ตามมาขึ้นต้น

ด้วยสระ เช่น บังอร = Bang-on
3) เมื่ออักษรตัวแรกของพยางค์ท่ีตามมาข้ึนต้นด้วยสระ เช่น สะอาด = sa-at ส�ำอาง = sam-ang