Page 33 - ประสบการณ์วิชาชีพภาษาอังกฤษ
P. 33
การพัฒนาภาวะผู้นำ� 15-21
1.2 ทุกคนมีส่วนได้พูดโดยทั่วถึงกัน การสนทนาในบางครั้งอาจมีผู้สนทนาเพียง 2 คนเท่านั้น แต่บางทีก็
อาจเป็นกลุ่มประมาณ 4-5 คน ทุกค นค วรม ีส ่วนได้พ ูดแ สดงความคิดเห็น ให้ข้อเท็จจ ริง ตั้งค ำ�ถามห รือตั้งข้อสังเกต
ของตน ให้คนในกลุ่มได้ฟังบ้าง จึงจะเป็นการสนทนาที่ดี มิใช่มีเพียงหนึ่งหรือสองคนเท่านั้นที่พูดส่วนคนอื่นได้
แต่ฟัง ทั้งนี้ไม่ว่าผู้ที่อยู่ในกลุ่มจะอยู่ในฐานะอย่างไรก็ตาม เช่น ในการไปเที่ยวกันเป็นกลุ่ม ห้าคนสามคน เป็น
เพื่อนสนิทกัน คนที่สี่เป็นเพื่อนของคนใดคนหนึ่งใน 3 คนนั้น และอีกคนหนึ่งเป็นเพื่อนของคนที่สี่และก็ไม่ใช่คน
ช่างพูดด้วย คนสุดท้ายนี้ก็ควรมีโอกาสได้พูดคุยกับคนอื่นบ้างอย่างน้อยคนใดคนหนึ่งใน 3 คนแรกก็ควรหาโอกาส
ซักถาม ด้วยคำ�ถามที่พอจะตอบได้ด้วยความสบายใจ ทั้งชวนให้พูดคุยร่วมด้วยถ้าคนทั้ง 3 คนนั้นจะเอาแต่
พูดคุยกันในเรื่องท ี่ต นส นใจเช่นนี้แ ล้ว ก็ไม่นับว ่าเป็นการส นทนาที่ดีส ำ�หรับบุคคลทั้งกลุ่ม
1.3 ก่อใหเ้ กดิ ความเขา้ ใจท ดี่ ตี อ่ กัน คุณลักษณะข้อน ี้ คือ ผลของการส นทนาที่เกิดขึ้นทั้งในร ะหว่างที่ก ำ�ลัง
สนทนาอ ยู่ และภ ายห ลังท ี่การส นทนาได้สิ้นสุดล งแล้ว
ถ้าคนเราสนทนากันแล้วเกิดความเข้าใจผิดต่อกันเช่น ฝ่ายหนึ่งคิดว่าอีกฝ่ายหนึ่งรังเกียจ ทั้งๆ ที่ฝ่ายนั้น
ไม่ได้รังเกียจเลยเพียงแต่เกรงใจเท่านั้น เช่นนี้ย่อมเป็นการสนทนาที่ก่อให้เกิดความเข้าใจผิดต่อกัน และเมื่อยิ่ง
สนทนากันต ่อๆ ไปก็อ าจจ ะยิ่งก่อให้เกิดความเข้าใจผิดก ันรุนแรงย ิ่งขึ้น อย่างน ี้แล้วย่อมไม่ใช่ก ารสนทนาท ี่ด ี
แต่ถ้าหากสนทนากันแล้วเกิดความเข้าใจดีต่อกันความขุ่นข้องหมองใจ ความหวาดระแวงหรือความ
เข้าใจผ ิดท ี่เคยม ีต ่อก ันห มดส ิ้นไป เกิดค วามเข้าใจด ีต ่อก ันเช่นน ี้จ ึงจ ะถ ือว่าเป็นล ักษณะข องก ารส นทนาท ี่ด ี นอกจากน ี้
ถ้าผู้ร่วมสนทนารับฟังความคิดเห็นของกันและกันไม่ยึดมั่นแต่ความเห็นของตนเท่านั้น ความเข้าใจที่ดีต่อกันก็จะ
เกิดขึ้นได้จ ากการสนทนาน ั้นด ้วย
1.4 ถูกต้องตามกาลเทศะและบุคคล การสนทนาที่ถูกต้องตามกาลเทศะและบุคคลหมายความว่าเนื้อเรื่อง
ที่หยิบยกขึ้นมาสนทนาก็ดี การแสดงความรู้สึกออกมาในขณะสนทนาก็ดี และความมากน้อยในการสนทนาก็ดีล้วน
ถูกต้อง พอเหมาะพ อดีกับกาลเทศะแ ละบุคคลเช่นในที่ประชุมทางวิชาการไม่ควรสนทนากันถึงเรื่องร าวที่สนุกสนาน
เพลิดเพลิน เช่น เรื่องการไปท่องเที่ยว หรือการไปดูมหรสพ ทั้งๆ ที่เรื่องเช่นนั้นอาจนำ�ไปสนทนาได้เป็นอย่างดี
ในเวลาอื่น เช่น เวลานั่งรับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน เป็นต้น และไม่ควรมีการสรวลเสเฮฮาควรจะสำ�รวม
คำ�พูด พูดคุยกันแต่น้อย และควรให้เบาๆ ด้วย แต่ถ้าในงานวันรื่นเริงต้อนรับปีใหม่ ถ้าสนทนากันโดยขาดการ
สรวลเสเฮฮา ต่างคนต่างสำ�รวมคำ�พูดเช่นนี้แล้วก็คงจะน่าอึดอัด คงจะไม่ใช่การสนทนาที่ดีอีกเช่นกันเพราะผิด
กาลเทศะจนเกินไ ป
กล่าวโดยสรุป คำ�พูดและการแสดงออกอย่างหนึ่งอย่างใดก็ตามที่ทำ�ให้เป็นการเสียหายแก่ลักษณะของ
การสนทนาที่ดีตามที่กล่าวมาแล้วทั้ง 4 ข้อข้างต้นแล้ว ควรละเว้นทั้งสิ้น การพูด และการแสดงออกอย่างใดก็ตาม
ที่เป็นคุณลักษณะของการสนทนาที่ดีก็ควรจะปฏิบัติอยู่ตลอดไป ตารางที่ 15.1 นี้จะได้หยิบยกเอาลักษณะที่
ไม่พึงประสงค์ต่างๆ ที่มักปรากฏเห็นอยู่เสมอในการสนทนาในที่ทั่วๆ ไปขึ้นมากล่าวเพื่อเตือนใจไว้ จะได้หลีกเลี่ยง
และจ ะได้ช ี้ให้เห็นข ้อท ี่ควรป ฏิบัติก ำ�กับไว้ด้วย
