Page 33 - สังคมและวัฒนธรรมอาเซียน
P. 33
สาธารณรัฐแหง่ สหภาพเมียนมา 11-23
สมัยใหม่แบบตะวันตกในสมัยอาณานิคมได้ท�ำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงต่อชาวกะเหรี่ยงอย่างมาก26 ชาว
กะเหรยี่ งจำ� นวนมากเปลย่ี นมารบั นบั ถอื ศาสนาครสิ ต์ แตย่ งั คงมชี าวกะเหรย่ี งทน่ี บั ถอื พทุ ธศาสนา นบั ถอื ผี
และความเช่ืออ่ืนๆ อาทิ ลัทธิฤาษี เป็นต้น27 ภาษากะเหรี่ยงแต่เดิมเป็นเพียงภาษาพูดท่ีไม่มีตัวอักษร
ตอ่ มาไดม้ ีการประดษิ ฐ์ตวั อกั ษรเขยี นข้ึนโดยดัดแปลงมาจากตวั อักษรภาษาพม่า
- ชาวคะยา อาศัยอยู่ในรัฐคะยาในปัจจุบัน ซ่ึงอยู่ทางทิศตะวันออกของพม่า ติดชายแดนไทย
บรเิ วณจังหวัดแม่ฮอ่ งสอน ดินแดนคะยาส่วนใหญเ่ ปน็ เทือกเขาสงู มแี ม่นา้ํ สาละวินไหลผา่ นกลาง ในอดีต
ชาวคะยามีการปกครองตนเองภายใต้ระบบเจ้าฟ้าโดยแบ่งแยกออกเป็นแคว้นย่อยซึ่งต่างฝ่ายก็มีเจ้าฟ้า
ปกครองดแู ลอาณาจกั รของตน28 ในรฐั คะยายงั มกี ลมุ่ ชาตพิ นั ธก์ุ ะยนั หรอื ทคี่ นไทยเรยี กวา่ “กะเหรยี่ งคอยาว”
เป็นประชากรที่ส�ำคัญ ปัจจุบันชาวคะยาและกะยันมีท้ังที่เปล่ียนมารับนับถือศาสนาคริสต์ แต่ก็ยังคงมีผู้ท่ี
นบั ถอื ผีและความเช่ือด้ังเดมิ ส่วนสำ� คัญของพิธกี รรมดงั้ เดิมต่างๆ คอื การท�ำนายกระดกู ไก่ พิธกี รรมทกุ
อย่างจะต้องใช้กระดูกขาไก่ส่วนบนท�ำนายฤกษ์ยาม และเสี่ยงทาย29 กลุ่มชาติพันธุ์ท่ีอยู่ในรัฐคะยาต่างมี
ภาษาพดู ทแี่ ตกตา่ งกนั ภาษาของชาวคะยาหรอื ทเ่ี รยี กวา่ ภาษาคะเรนนไี ดร้ บั การยกใหเ้ ปน็ ภาษาหลกั ของ
รัฐคะยา หรือท่ีเรียกอีกชื่อหน่ึงว่ารัฐคะเรนนี มีการพัฒนาตัวอักษรเขียนท้ังแบบอักษรโรมันและอักษรท่ี
ดัดแปลงมาจากอกั ษรภาษาพม่า30
- กลุ่มชาติพันธุ์คะฉ่ิน ประกอบด้วยชนเผ่ากลุ่มยอ่ ยๆ ท่ีส�ำคญั 4 กลุ่ม คือ จงิ เป่า (Jinghpaw)
ซง่ึ มีจำ� นวนมากทส่ี ดุ รองลงมาคอื อาซิ (Atsi) ลาชิ (Lashi) และมารู (Maru) ซึ่ง 3 กลุ่มหลังนี้อยู่ใกล้
ชายแดนจีน และมีภาษาพูดเป็นของตนเองท่ีแตกต่างกับกลุ่มท่ีอยู่ค่อนมาทางพม่า อย่างไรก็ตาม ทั้ง 4
กลมุ่ มขี นบธรรมเนยี ม วฒั นธรรม ประเพณที คี่ ลา้ ยคลงึ กนั กลมุ่ ชาตพิ นั ธค์ุ ะฉน่ิ อาศยั อยใู่ นบรเิ วณทางตอน
เหนอื ของพมา่ ตดิ ชายแดนจนี พน้ื ทเี่ ปน็ ปา่ ไมบ้ นเทอื กเขาสงู แตเ่ ดมิ นบั ถอื ผี โครงสรา้ งทางสงั คมของชาว
คะฉิน่ จะแบ่งออกเปน็ ชนชั้นปกครองซ่ึงเรยี กวา่ เจา้ ฟ้า (Duwa) และชาวบ้านผอู้ ยใู่ ตก้ ารปกครองของกลมุ่
เจ้าฟ้า31 สมัยอาณานิคมชาวคะฉ่ินเปล่ียนมารับนับถือศาสนาคริสต์ มิชชันนารีชาวตะวันตกได้พัฒนา
ตวั เขยี นภาษาคะฉิน่ ด้วยตวั อักษรโรมัน ซง่ึ ยังคงใช้สบื มาจนปัจจบุ ันนี้
26 พรพมิ ล ตรโี ชต.ิ (2542). ชนกลมุ่ นอ้ ยกบั รัฐบาลพมา่ . กรุงเทพฯ: มูลนิธโิ ครงการตำ�ราสังคมศาสตรแ์ ละมนษุ ยศาสตร.์
น. 91.
27 ดูเพิ่มเติม ขวัญชีวัน บัวแดง. (2545). “ขบวนการลัทธิฤาษีและพ้ืนที่ศักด์ิสิทธิ์ของคนกะเหร่ียงในบริเวณชายแดน
ไทย-พมา่ ” สงั คมศาสตร:์ วารสารทางวชิ าการ คณะสงั คมศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั เชยี งใหม.่ ปที ่ี 15 ฉบบั ท่ี 1 น. 187–214. และ ขวญั ชวี นั
บวั แดง. (2546). “อตั ลกั ษณท์ างชาตพิ นั ธแุ์ ละการเปลย่ี นแปลงศาสนา: ศกึ ษากรณกี ลมุ่ ชนกะเหรย่ี งในประเทศไทยและประเทศพมา่ ”
ใน ชาติพันธุ์และมายาคติ. กรุงเทพฯ: สำ�นกั งานคณะกรรมการวัฒนธรรมแหง่ ชาติ. น. 75-97.
28 พรพมิ ล ตรโี ชต.ิ เรื่องเดยี วกนั . น. 145.
29 ดูเพมิ่ เติม สมทรง บุรษุ พฒั น์ และสรินยา คำ�เมอื ง. เรือ่ งเดยี วกนั .
30 ดูเพิม่ เติม Richard Sproat. Language use and policy in a linguistically fragmented refugee community.
MA. Thesis. Macquarie University, Sydney, Australia, November 2004. สบื คน้ จาก http://www.ibiblio.org/obl/docs3/
RS-page.html สบื คน้ เมือ่ 24 กนั ยายน 2558.
31 พรพิมล ตรโี ชต.ิ เรอ่ื งเดียวกัน. น. 134-135.
