Page 29 - ประวัติศาสตร์ไทย
P. 29
กระบวนการเรยี นรูแ้ ละการใชห้ ลักฐานทางประวตั ศิ าสตร์ไทย 1-19
• ส หสั วรรษของครสิ ตศ์ กั ราช สหัสวรรษ ช่วงเวลาปี ค.ศ. 1000
นบั จากปที พ่ี ระเยซปู ระสตู ิ - สหสั วรรษของ - นบั ตงั้ แตป่ ที พ่ี ระเยซปู ระสตู ิ ค.ศ. 2000
เป็นปีท่ี 1 ไปจนถึงปีที่ ครสิ ตศ์ ตวรรษที่ 1
1000 เปน็ สหัสวรรษท่ี 1 - สหสั วรรษของ ค.ศ. 1 ถึง
ของครสิ ตศ์ กั ราช ตวั อยา่ ง ครสิ ตศ์ ตวรรษท่ี 2
- นบั ตัง้ แต่ ค.ศ. 1001 ถึง
เม่ือเข้าใจความหมายของการนับทศวรรษ ศตวรรษ และสหัสวรรษแล้วจะท�ำให้ผู้ศึกษาประวัติ-
ศาสตร์สามารถอ่านและเขียนเก่ียวกับช่วงเวลาได้ชัดเจน ท้ังยังมีความเข้าใจเนื้อหาประวัติศาสตร์ได้ดีขึ้น
และสามารถนำ� ไปใช้ในชีวิตประจ�ำวนั ได้
5. การแบ่งยุคสมัยทางประวตั ศิ าสตร์ โดยทว่ั ไป นกั ประวตั ศิ าสตรแ์ บง่ ยคุ สมยั ทางประวตั ศิ าสตร์
ออกเป็นยคุ กอ่ นประวัติศาสตร์ และยุคประวตั ิศาสตรด์ งั นี้
5.1 ยุคก่อนประวัติศาสตร์ (Pre-Historical Period) คือ ยุคท่ียังไม่มีลายลักษณ์อักษร
เพื่อใช้ในการสื่อสาร ดังนั้น การศึกษาเร่ืองราวของมนุษย์ยุคนี้จึงต้องศึกษาจากเคร่ืองมือเคร่ืองใช้ เช่น
เครอ่ื งมอื หนิ เคร่ืองปน้ั ดินเผา รวมทั้งสภาพแวดลอ้ ม เช่น ถา้ํ เพงิ ผา ทอ่ี ยอู่ าศัย ฯลฯ และรอ่ งรอยต่างๆ
ที่มนุษย์ในยุคนี้ท้ิงไว้ เช่น ภาพเขียนตามผนังถ้ําและเพิงผา โครงกระดูก เมล็ดพืช และซากสัตว์ ฯลฯ
ยุคกอ่ นประวัตศิ าสตร์อาจแบ่งออกไดเ้ ป็นช่วงเวลาต่างๆ ดงั นี้
1) สมยั หนิ (Stone Age) คอื ชว่ งเวลาทมี่ นษุ ยร์ ูจ้ ักนำ� หนิ มาทำ� เป็นเคร่ืองมอื เคร่ืองใช้
ซงึ่ แบง่ ตามพฒั นาการของเทคโนโลยที ใี่ ชใ้ นการทำ� เครอื่ งมอื หนิ สมยั หนิ ไดแ้ บง่ ออกเปน็ 3 สมยั ยอ่ ย ไดแ้ ก่
สมัยหินเก่า สมัยหนิ กลาง และสมัยหนิ ใหม่
2) สมยั โลหะ (Metal Age) คอื สมัยทมี่ นุษยร์ จู้ ักน�ำโลหะมาทำ� เป็นเครอ่ื งมอื เครอื่ งใช้
ซงึ่ อาจแบ่งออกไดเ้ ป็น 2 สมัยย่อย ไดแ้ ก่ สมยั ส�ำริด และสมัยเหล็ก สมยั นเ้ี ปน็ ช่วงเวลาระหวา่ ง ยคุ ก่อน
ประวตั ศิ าสตรก์ บั ยุคประวัติศาสตร์
5.2 ยุคประวัติศาสตร์ (Historical Period) คอื ชว่ งเวลาทม่ี กี ารใชล้ ายลกั ษณใ์ นการสอ่ื สาร
การแบง่ ยุคสมยั ประวัติศาสตร์ไทยมีหลายแนวคิด แต่อาจแบง่ ยคุ สมัยประวัติศาสตรไ์ ทยได้ดังนี้
1) แบ่งตามการแบ่งช่วงสมัยประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ เร่ิมต้น
ประมาณ พ.ศ. 800 เนื่องจากประมาณช่วงเวลาดังกลา่ วมบี นั ทกึ ของพอ่ คา้ และนักเดินทางชาวโรมนั หรือ
อยี ปิ ตโ์ บราณ กลา่ วถงึ ดนิ แดนแหลมทอง หรอื สวุ รรณภมู ิ โดยเรยี กวา่ ไครเช (Chryse) หรอื โกลเดนเคอร-์
ซอนนสิ (Golden Khersonese) ซ่ึงแปลว่าแหลมทอง ดังนนั้ การแบ่งชว่ งสมยั ประวัตศิ าสตรไ์ ทยจึงถอื ว่า
เร่มิ ต้นตง้ั แตป่ ระมาณ พ.ศ. 800 เป็นตน้ มาเปน็ สมยั ประวตั ิศาสตร์
2) แบง่ ตามระยะเวลาของเมอื งหลวง ผศู้ กึ ษาประวตั ศิ าสตรค์ วรเขา้ ใจวา่ สโุ ขทยั ไมใ่ ช่
เป็นเมืองหลวงแห่งแรกของชนชาติไทย แต่การที่ใช้สุโขทัยเป็นจุดอ้างอิงพ้ืนฐานในการแบ่งยุคสมัยทาง
ประวัติศาสตร์ไทย เพราะสามารถเชื่อมโยงเหตุการณ์ก่อนหน้าสมัยสุโขทัย และเหตุการณ์ต่อเนื่องจาก
สโุ ขทัยจนถงึ อยุธยา ธนบุรี และรตั นโกสนิ ทร์
