Page 25 - อารยธรรมมนุษย์
P. 25
อารยธรรมเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต้ 4-15
1) การค้าขาย ผู้ท่ีเกี่ยวข้องกับการเผยแพร่อารยธรรมของชาวอินเดียในดินแดนเอเชีย-
ตะวันออกเฉียงใตม้ ีทัง้ พอ่ ค้า และนกั เดินเรือ โดยทุกปีพอ่ คา้ จะเดนิ ทางไปคา้ ขายยังเมืองท่า และมกี ารตง้ั
หลักแหล่งอาศัยอยู่ในเมืองนั้นจนสิ้นสุดการค้าขาย จากการเดินทางค้าขายนี้เองท�ำให้นักวิชาการต่าง
สนั นษิ ฐานวา่ การเผยแพรข่ องวฒั นธรรมอนิ เดยี นา่ จะมาจากการคา้ ขายระหวา่ งอนิ เดยี กบั เอเชยี ตะวนั ออก-
เฉยี งใตใ้ นตน้ ครสิ ตศ์ กั ราช สนิ คา้ ทมี่ กี ารคา้ ขายระหวา่ งกนั อาจเรยี กไดว้ า่ เปน็ “สนิ คา้ ฟมุ่ เฟอื ย” ทช่ี าวอนิ เดยี
ตอ้ งการจากดินแดนเอเชยี ตะวันออกเฉียงใต้ ไม่วา่ จะเปน็ ทอง เครือ่ งเทศ ไม้หอม และยางไม้หอม โดย
เฉพาะทอง ซึ่งชาวอินเดียต้องการมากในต้นคริสต์ศตวรรษท่ี 2 เน่ืองจากไม่สามารถซ้ือได้จากไซบีเรีย
เพราะถกู ตดั ขาดทางดา้ นคมนาคมในเอเชยี กลางจากชาวตา่ งชาติ และพระจกั รพรรดโิ รมนั กม็ ใิ หเ้ หรยี ญทอง
โรมนั รวั่ ไหลออกนอกราชอาณาจกั ร ชาวอนิ เดยี จงึ ตอ้ งหาแหลง่ ตดิ ตอ่ คา้ ขายกบั เอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใตแ้ ทน
จากการตดิ ตอ่ คา้ ขายสนิ คา้ ฟมุ่ เฟอื ยทไ่ี ดก้ ลา่ วแลว้ ขา้ งตน้ กบั ภมู ภิ าคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต้
ท�ำใหช้ าวอินเดียเรียกช่อื ดนิ แดนแถบนีต้ ามสนิ คา้ พนื้ เมืองท่ีสำ� คญั เชน่ “สวุ รรณทวปี ” ซ่งึ หมายถึงเกาะ
แหลมทอง “สวุ รรณภมู ิ” ทห่ี มายถงึ ดินแดนทอง หรอื “กรรปูรทวปี ” ที่หมายถงึ เกาะการบูร เป็นต้น
2) การเผยแผ่ศาสนา ผลจากการท่ีผู้คนจากอินเดีย และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีการ
ค้าขายกันอยู่ก่อนแล้ว จึงท�ำให้พวกนักบวช และนักปราชญ์เดินทางมาเผยแผ่ศาสนา ด้วยเหตุท่ีอินเดีย
เปน็ ตน้ กำ� เนดิ ศาสนาทสี่ ำ� คญั หลายศาสนา เชน่ ศาสนาพราหมณ-์ ฮนิ ดู พทุ ธศาสนา เปน็ ตน้ ประกอบกบั
ชาวเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใตก้ ย็ อมรบั นบั ถอื ศาสนาทช่ี าวอนิ เดยี นำ� เขา้ มาเผยแผ่ โดยเฉพาะพวกพราหมณ์
จดั เปน็ กลมุ่ ทม่ี บี ทบาทสำ� คญั ตอ่ ราชสำ� นกั ของอาณาจกั รในเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใตใ้ นเวลาตอ่ มาอยา่ งมาก
จารึกในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชของอินเดยี เป็นหลกั ฐานช้ินสำ� คัญท่ีแสดงใหเ้ หน็ ว่า การ
ติดต่อระหว่างอินเดียกับดินแดนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ท�ำเพื่อจุดประสงค์ในการเผยแผ่ศาสนา
เนอ่ื งจากเนอ้ื ความในจารกึ ดงั กลา่ ว ไดก้ ลา่ วถงึ การสง่ สมณทตู ไปยงั ดนิ แดนตา่ งๆ ในเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต1้ 7
อยา่ งไรกต็ าม การเผยแพรอ่ ารยธรรมอนิ เดยี คงมใิ ชเ่ พยี งแตช่ าวอนิ เดยี ทเี่ ดนิ ทางมาเพยี งฝา่ ยเดยี วเทา่ นน้ั
แต่เป็นไปได้ว่าชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เองก็น่าจะได้เดินทางไปยังอินเดีย พร้อมทั้งน�ำอิทธิพลทาง
วัฒนธรรมจากอินเดียเข้ามาในดินแดนของตน จึงท�ำให้อารยธรรมอินเดียน้ันแพร่ไปในดินแดนต่างๆ
มากขนึ้ อารยธรรมอนิ เดยี ในดนิ แดนแถบนี้ท่สี ำ� คญั มดี ังนี้
2.1) ศาสนา ผคู้ นในภมู ภิ าคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใตร้ บั ศาสนาหลกั จากอนิ เดยี เขา้ มา
2 ศาสนา ได้แก่ ศาสนาพราหมณ-์ ฮนิ ดู และพุทธศาสนา (อ่านรายละเอียดเพ่ิมในเรอ่ื งท่ี 4.3.1 ความเชือ่
และศาสนา) ซงึ่ ศาสนาทงั้ สองนเ้ี ปน็ ปจั จยั สำ� คญั ในการกำ� หนดวถิ ชี วี ติ ความเปน็ อยู่ และรปู แบบทางสงั คม
ของผคู้ นในภูมภิ าคน้ี
2.2) อักษรศาสตร์ กลา่ วไดว้ า่ วฒั นธรรมทางดา้ นอกั ษรศาสตรท์ แ่ี พรเ่ ขา้ มาในดนิ แดน
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สืบเน่ืองมาจากการรับศาสนาของอินเดีย กล่าวคือ อารยธรรมทางด้านอักษร
ศาสตร์ท่แี พรเ่ ขา้ มามีทั้งทางด้านภาษา และวรรณคดี (อ่านรายละเอยี ดเพม่ิ เติมในเรอ่ื งที่ 4.3.3 ภาษา)
17 ปณั ฉตั ร สนิ ธสุ อาด. (2548). อารยธรรมตะวนั ออกสมยั โบราณ (หนว่ ยท่ี 2). ใน เอกสารการสอนชดุ วชิ าอารยธรรมมนษุ ย.์
นนทบรุ ี: มหาวทิ ยาลัยสโุ ขทยั ธรรมาธริ าช. น. 84.
