Page 60 - ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร
P. 60
๑๒-50 ภาษาไทยเพ่ือการส่อื สาร
กับ “ความรักระทดอุระละเหี่ย” เป็นการซ้�ำกลุ่มข้อความเดียวกันแต่เรียงล�ำดับค�ำต่างกัน การเรียงค�ำใน
วรรคหลังเป็นแบบย้อนกลับหรือถอยหลัง คือ จาก “ละเหี่ย–อุระ–ระทด” เป็น “ระทด–อุระ–ละเหี่ย”
เป็นการซ�้ำกลุ่มข้อความเพ่ือแสดงให้เห็นค�ำพูดของนางมัทนาในขณะหลับเช่นกัน คือ ไม่รู้ตัวว่าพูดอะไร
ออกไป เป็นการพูดทวนซ�้ำตามเสียงที่ได้ยินได้ฟัง นับว่าเป็นการใช้ภาษาท่ีได้ผลสมความมุ่งหมายท่ีกวี
ทรงตอ้ งการจะสอ่ื แก่ผอู้ ่าน
๒. ตัวอย่างเพลงรอ้ งที่มกี ารซำ้� ขอ้ ความอย่างมศี ลิ ปะ เช่น
เพลงวิวาห์น้�ำตา มันเคล้าด้วยนำ�้ ตาของขา้ ทไี่ หลรว่ งริน
หยดหนง่ึ น้ำ� สังขท์ ไ่ี หลหลง่ั มา เพื่อฝากรอยถวลิ ถึงถน่ิ เคยรักเคยชื่น
แทนน้�ำถอ้ ยมาร้อยใหพ้ รจนส้นิ ยามเจา้ กม้ โน้มรองยังหลบตาหมองสะอื้น
หยดหนง่ึ น�ำ้ สังข์เพยี งขา้ หล่งั นอง ไปคคู่ รองคนอ่นื ปล่อยขา้ ฝืนระทม
โลมเจ้าสขุ แตร่ ักข้าทุกข์เต็มตน้ื ไมล่ ืมเลยครง้ั หนง่ึ ทเี่ คยชำ�้ ตรม
ขอสาปแล้วเอย จะมอบไว้ใหช้ มเป็นม่งิ ขวญั อำ� ลา
เหลอื เพียงแต่นำ�้ ตาพรม ยามขา้ พรากรกั เลอื นจงึ เปรยี บไดเ้ หมอื นนำ้� ตา
หยดหนงึ่ นำ้� สงั ข์ยังไหลหลง่ั เตือน ต้องกลับพังทันตาเหลือทีจ่ ะคว้ามาชม
เรอื นหอทม่ี านะสรา้ งไว้คอยทา่
ในเพลง “วิวาห์น้�ำตา” ซ้�ำกลุ่มข้อความ “หยดหนึ่งน้�ำสังข์...หล่ัง” เพ่ือเน้นย้�ำความหมายของ
ชายคนหน่ึงท่ีหล่ังน�้ำสังข์ให้สาวที่ตนรักเมื่อเธอจ�ำต้องวิวาห์กับชายอื่น น้�ำสังข์เพียงหยดหนึ่งที่หลั่งรดมือ
เธอเปรยี บเสมอื นนำ�้ ตาของชายคนนท้ี ไี่ หลเพราะความโศกศลั ย์ และเธอเองกร็ บั นำ�้ สงั ขด์ ว้ ยหนา้ ตาหมองเศรา้
ศิลปะการใช้ภาษาดีเด่นในเพลงน้ี นอกจากซ�้ำกลุ่มข้อความเพ่ือเน้นย้�ำความหมายในการสื่อความส�ำคัญ
แล้ว ยงั เดน่ ทกี่ ารใชค้ วามเปรยี บ คอื เปรยี บนำ้� สงั ขแ์ ทนนำ้� ตาและแทนคำ� อวยพรใหแ้ กห่ ญงิ คนรกั รวมทงั้
เตอื นใจนางใหค้ ดิ ถงึ ความหลงั ทเี่ คยมรี ว่ มกนั กบั เขามากอ่ น นอกจากนี้ ยงั ใชค้ ำ� ทมี่ คี วามหมายตรงกนั ขา้ ม
คอื “เจ้าสขุ –ขา้ ทกุ ข”์ “มานะสรา้ ง–พงั ทนั ตา”
เพลงน�้ำตาลก้นแก้ว
แมน่ ำ้� ตาลก้นแกว้ เขาชมิ เจ้าแลว้ จงึ ตกถึงมอื พี่
ถ้าหากเป็นแหวนกเ็ ปรยี บดังแม้นเจา้ โดนสวมฟรี เพชรทง่ี ามหรอื จะมคี า่ สงู ยงิ่ กวา่ ดรรชนขี องนาง
แมน่ ำ้� ตาลกน้ แกว้ เขาชิมเบื่อแลว้ จึงถกู เขาทง้ิ ขวา้ ง
สญู สิ้นความสาวแล้วเจา้ จึงรวู้ ่าเดินหลงทาง พไี่ มโ่ กรธเจา้ หรอกนางยงั รกั ไมจ่ างรกั นางเสมอ
ถงึ พเ่ี ป็นมอื สองรองคนอ่นื พก่ี ็ยังยิ้มชน่ื ต้อนรบั การกลบั ของเธอ
ตักพี่ยงั ว่างอกพย่ี ังอ่นุ เสมอ ตาลจา๋ กลบั มาเถดิ เธอพห่ี ลงละเมอเพอ้ เฝา้ ใฝฝ่ นั
... แมน่ ำ�้ ตาลก้นแก้ว เขาชิมเจ้าแลว้ พก่ี ข็ อรักม่ัน
ถึงจะเหลอื เดนเพราะผ่านคนชิมมานานแสนนาน พ่กี ย็ ังต้องการรอรบั รสหวานนำ�้ ตาลกน้ แก้ว
