Page 56 - ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร
P. 56
๑๒-46 ภาษาไทยเพ่อื การสื่อสาร
การใชก้ ลมุ่ ขอ้ ความเดยี วกนั ขา้ งตน้ สนั นษิ ฐานวา่ ผเู้ ขยี น คอื แดนอรญั แสงทอง มจี ดุ มงุ่ หมาย
เพอ่ื เนน้ ยำ้� ฉากทม่ี ที อ่ นซงุ ตะเคยี นตงั้ ไวใ้ หบ้ ชู าผคู้ นกราบไหวบ้ ชู านน่ั เอง นบั เปน็ กลวธิ กี ารแตง่ ทเ่ี ปดิ เรอื่ ง
และปิดเร่อื งสั้นดว้ ยฉากเดยี วกนั และดว้ ยขอ้ ความเดยี วกนั ได้อย่างนา่ สนใจ
๑.๒ เพ่ือเน้นย�้ำความหมาย ดังตัวอย่างในเร่ืองสั้น “อสรพิษ” ของแดนอรัญ แสงทอง
(๒๕๕๗, น. ๒๖) เขาเน้นข้อความทีผ่ ้เู ขียนไดข้ ีดเส้นใต้ไว้ ดงั น้ี
“เขายงั ไมไ่ ดก้ ลา่ วถงึ เจา้ ชายทง้ั สองผเู้ ปน็ ตวั เอกของเรอ่ื งเลย แตห่ นุ่ เจา้ ชายทง้ั สองกเ็ ตรยี ม
พร้อมอยู่แล้ว อยากจะออกไปโลดเต้นเต็มประดา เขายังไม่ได้กล่าวถึงไอ้แก้วและไอ้แกเลย แต่หุ่น
ตวั ตลกทงั้ สองกเ็ ตรยี มพรอ้ มอยแู่ ลว้ อยากจะออกไปโลดเตน้ เตม็ ประดา ทงั้ ไอแ้ กว้ ไอแ้ กก�ำลงั คนั ปาก
เต็มแกท่ ี่จะปลอ่ ยมขุ เดด็ ๆ ออกไป ...”
๒. ในงานร้อยกรอง ใชเ้ พ่อื เน้นยำ้� ความหมาย พบในงานต่อไปน้ี
๒.๑ ในวรรณคดี
๑) ในเรอื่ งลิลิตโองการแช่งน�้ำ กวซี ำ้� ขอ้ ความเพอื่ ชใี้ หเ้ หน็ โทษหนกั ของการเปน็ กบฏ
ว่าจะถูกผีท้ังหลายท�ำร้ายจนถึงตายและท�ำให้ต้องตกนรก (ชลดา เรืองรักษ์ลิขิต, ๒๕๕๓, น. ๑๑๘)
ดงั ปรากฏในคำ� ท่ีขดี เสน้ ใต้ต่อไปน้ี
“... ล้วนผีหา่ ผเี หว ... ตราบมีในฟา้ ในดิน บนิ มาเยียพพล่งุ จงุ่ มาสบู เอา เขาผบู้ ซ่ ื่อ ช่อื ใคร
ใจคด ขบถเกียจกาย ว่ายกระทฟู้ าดฟดั ควานแควนมดั ศอก หอกดน้ิ เดา้ เทา้ ถก หลกเทา้ ใหไ้ ปมทิ นั
ตาย หงายระงมระงม ยมบาลลากไป ไฟนรกปลาบปลน้ิ ดน้ิ พลาง เขาวางเหนอื อพจิ ี ผบู้ ดบี ซอื่ ชอื่ ใคร
ใจคด ขบถแกเ่ จา้ ผผู้ า่ นเผา้ อยธุ ยา ...”
๒) ในเร่อื งมหาชาติค�ำหลวง ทานกณั ฑ์
ก. พระนางผุสดีครวญ เป็นการตัดพ้อชาวเมืองเม่ือทรงทราบว่าชาวเมือง
ร้องขอให้พระเจ้ากรุงสญชัยเนรเทศพระเวสสันดรที่พระราชทานช้างปัจจัยนาคแก่ชาวเมืองอ่ืน โดยซ้�ำ
ข้อความวา่ “การณฤๅแรงเมอื ง...” ในวรรค ๓ ของโคลงสามดน้ั (กรมศิลปากร, วรรณกรรมสมยั อยธุ ยา
เลม่ ๑, ๒๕๒๙, น. ๖๕-๖๖) ดงั นี้
“ลูกกูอยู่ยงั นยร ทูรโทษทยรเทา่ เผา้
การณฤๅแรงเมอื งเรา้ ลูกกู ทานบเดศวร์บ่ไดส้ อ้ น
ลูกกูร้ตู รยั เพท
การณฤๅแรงเมืองตอ้ น ลูกก”ู
