Page 53 - ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร
P. 53
ศิลปะการใช้ภาษา ๑๒-43
“หวงั ส้ินชนม์ดว้ ยไข้ แกแ่ ม่รา สิ้นชีพไทด้ ้วยผี แก่แมร่ า ในบรุ เี ราแมล่ ูก
แก่แม่รา แมจ่ ะยาหยูกจงเตม็ ใจ แก่แมร่ า ดงั ฤๅพอ่ ไปตายเมืองท่านม้วย แก่แม่รา
ดว้ ยหอกตาวหลาวดาบ แกแ่ ม่รา ดว้ ยก�ำซาบปนื ยา ดงั นี้”
๒.๒ เพ่ือแสดงฝีมือการแต่งค�ำประพันธ์ ดังตัวอยา่ ง
๑) ซ้�ำกลุ่มค�ำเดียวกันท่ีท้ายวรรคกับต้นวรรคถัดไป ดังตัวอย่างในเรื่องโคลงนิราศ
หริภุญไชย (กรมศลิ ปากร, ๒๕๓๐, น. ๕๒) ดงั นี้
“จากเจยี รเน้อื เกล้ยี งกล่ิน องคอ์ ร
องคอ์ รสมสมรนอน พรากขวน้ั
พรากขว้ันเดอื ดแลมรณ์ อกมอ่ น มรแล
อกมอ่ นมรบ้าบั้น บ่ินบ้าในทรวง”
๒) ซ�้ำกลุ่มค�ำเดียวกันที่ท้ายวรรคกับต้นวรรคถัดไปรวมท้ังซ้�ำกลุ่มค�ำเดียวกันที่ท้ายบท
กบั ตน้ บทถัดไปด้วย ดังตัวอย่างในเร่อื งอนิรุทธค�ำฉันท์ (กรมศิลปากร, ๒๕๓๐, น. ๕๗๔) ดังนี้
“สาขาแง่งามโสภา โสภาพฤกษา
พนั ฦกพนั ฦๅพึงชม ยอดสมสุขรมย์
พึงชมก่งิ ก้านยอดสม ทินกรเขจร
ชรออ้ื ชรอำ่� อัมพร
อัมพรบงั แสงทินกร
รร่อนกเ็ อารถจรด”
๓) ซ้�ำกลุ่มค�ำเดียวกันที่ต้นบทหลายบท ดังตัวอย่างในเรื่องอนิรุทธค�ำฉันท์ (กรม
ศลิ ปากร, ๒๕๓๐, น. ๕๖๒) ดังน้ี
“พลหยหยสีแดง หมอนยยบั แสง
มลังเมลือง หมอนประดบั เรือง
พลหยหยสีเหลือง แสงจำ� รัสพัส
ระบายปัทม์
พลหยหยเรอื งรัตน ์
ตรพรายเพรศ
